Πολύ μαγουλοξέσκισμα έχει πέσει για το Μανωλιό τον Ρασούλη. Όσο και να δακρύσει το σύμπαν για μένα δεν αλλάζει ότι ήταν νεκρός τέσσερις μέρες και δεν το πήρε χαμπάρι άνθρωπος.
(κι αν γράψω κάτι παραπάνω επ αυτού θα πρέπει να με φτύσεις. οπότε δεν.)
Το Μανωλιό το πήγαμε τσάρκα με μπουζουκάκι, τζουρά και κιθάρες στη Σκωτία και στη Δανία.
Κι αν τραγουδήσαμε Πότε Βούδας Πότε Κούδας γιατί σπάγανε τα κορμιά από κάτω, στις πρόβες και στις ώρες τις ήσυχες τραγουδήσαμε Γεια σου κυρ Εισαγγελέα για να κλείνουμε το μάτι στους θεούς της μουσικής που προδώσαμε.
Απόψε… που θυμηθήκαμε μέσα σε μια μικρή θάλασσα αγάπης τα τραγούδια του Ρασούλη που μας καρδιοχτύπησαν και μας παραστάθηκαν… ε τέτοιες ώρες ζει ο καλλιτέχνης.
Κρίμα που δε ζει ο άνθρωπος όμως.
!………………….:-)