Τον φάγανε τον ανθρωπάκο.
Είχα διαβάσει μια πολύ αξιόλογη (αν και λίγο ουτοπική) συνέντευξη του στο Open Democracy το 2004 και η αλήθεια είναι ότι ενδιαφέρθηκα η δημοκρατικιά.
Σήμερα διάβασα και αυτό.
Τί να σου κάνει και ο ονειροπόλος ο Γιώργος Παπανδρέου; Άμα τον ταίζεις ρουσφέτι για πρωινό, κομματάρχες για μεσημεριανό και συντρόφους για βραδυνό – του στρίβει και βλέπει μπροστά του μονίμως το φάντασμα του Αντρέα. Κάπως σαν τον ήρωα του 1984. Στο τέλος – θέλει δε θέλει – πείθεται.
Από το άρθρο της “Ε” που παραπέμπεις:
Η μεταστροφή του οφείλεται (…) σε επικοινωνιακή συνταγή; Αλλες είναι οι αιτίες, σύμφωνα με στενούς του συνεργάτες:
*Η ψυχολογική απελευθέρωσή του οφείλεται κυρίως στην υπόθεση των υποκλοπών. (…)
*Η τοποθέτηση του Παύλου (…) στη θέση του (…) με τον οποίο μπορεί να συνεννοηθεί καλύτερα, βοήθησε (…)
Ολα λοιπόν δείχνουν ότι ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ επέλεξε να κινείται πιο αριστερά (…)
Ο Γιώργος δείχνει πλέον πως ξέρει πού στοχεύει: Θέλει να πείσει ότι μπορεί να γίνει η «ομπρέλα ασφαλείας» (…) Ας συγκρατήσουμε και μια φράση-κλειδί, η οποία θα ακούγεται εφεξής όλο και πιο συχνά από τα χείλη του: «Ασφάλεια με ευελιξία».
Δηλαδή, η ομάδα έκανε αλλαγές και πλαγιοκοπεί με σέντρες από τ’αριστερά την αντίπαλη ομάδα.
Θα ξεράσω. Πάει καιρός που η πολιτική σκηνή της χώρας προσομοιάζεται με ματς.
Είναι σίγουρο οτι το ΠΑΣΟΚ έχει ένα πρόβλημα γιωργάκη. Ο άνθρωπος είναι ασυνάρτητος – μεγάλο του ατού οι μεταφοροπαρομοιώσεις, του τύπου “ακολουθούμε έναν δρόμο με … κέντρο τον άνθρωπο” (!!!)
Εμπνέεται από τον παπατζή παππού του, αλλά είναι κακέκτυπο. Σε ο,τι αφορά τη δημοκρατία στο κόμμα του, εμπνέεται από το μπαμπά του – οι διαδικασίες στ’αρχίδια μας, υπάρχει ο ηγέτης και η πλέμπα. Το να είσαι μέλος του ΠΑΣΟΚ δεν έχει πλέον ούτε τυπικά διαφορά με το να είσαι οπαδός του.
Στην πολιτική, εμπνέεται από τη “μεγάλη μας φίλη” για τα διεθνή, και ο,τι του σερβίρουν οι σύμβουλοι για τα υπόλοιπα: τώρα παίζει το flexicurité, αύριο ποιός ξέρει τι.
Είναι σίγουρο οτι και η χώρα έχει ένα πρόβλημα ΠΑΣΟΚ. Καμμία διαφορά με τη ΝΔ, ούτε στις διακηρύξεις.
Γι αυτό σου λένε και οι μεντιάνθρωποι, δεν περιγράφουμε την πολιτική ως ματσάκι για να μιλήσουμε καλύτερα για ντρίπλες, σέντρες, κεφαλιές και οφσάιτ;
Πάντως είναι φίφτυ φίφτυ αν θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές – κι αν δεν το κάνει, ίσως και να τον αλλάξουν με κάποιον από τους υπόλοιπους απατεώνες που σκυλοτρώγονται μεταξύ τους (δύσκολο βέβαια, γιατί αυτόν, αν και ο πλέον ανίκανος όλων, τον δέχονται επειδή φέρει το όνομα – τοτέμ)…
Αυτά για τον “τον-φάγανε-τον-άνθρωπο”.
Ονειροπόλο το ζαβό; Σοφία μου, τι σου κάνουν εκεί στα ξένα;!
Δεν ξέρω τί λέτε εσείς οι βαμμένοι (και δεν εννοώ κομματικοποιημένοι, εννοώ πολιτικοποιημένοι) πάντως εγώ που παρακολουθώ από μακριά ομολογώ ότι ο Γιωργάκης μου ήταν συμπαθής – όσο το έπαιζε ανανεωτής και θεωρητικός. Είχε μια γοητεία αυτή η (κίβδηλη ή όχι) αφέλεια του εμπρός παιδιά να φτιάξουμε ένα νέο μοντέλο δημοκρατίας. Λίγο εφηβικό. Λίγο ιδεαλιστικό. Σα να ήταν έφηβος που μόλις ανακάλυψε τη ΔΑΠ την ΠΑΣΠ και την ΚΝΕ (άσχετο ποια από τις τρεις θα προτιμούσε).
Τώρα που βαδίζει στα βήματα της μεγάλης κομματικής σχολής Σας Χαιδεύω Τα Αυτιά ΕΠΕ κάπως με νευριάζει.
Αν γινόταν Γκόρτσος ή έστω Μαυρογιαλούρος θα το δεχόμουν. Αυτός όμως έγινε Κοσμάς Σκούταρης.
Mpa….
Me fainetai oti tha ftaname sto gnwsto rhto twn 50-60-70 etwn tou 1960-1970.
“Vre kante me emena Prwthypourgo gia mia mera kai tha deite..”.
Alla… kai pali ananewsh me George….;
Mallon anapalaiwsh thes na peis!
A… re ERE pou eisai..Aaaax!
Bouthro htan!
Μάλλον φταίει η μουσική που ακούει…
Έχω έγκυρες πληροφορίες ότι τη μουσική του την βάζει η Άντα! Άρα δεν έχει ευθύνη…
Μια ερώτηση μόνο ρε παιδιά εσείς που ξέρετε και τα εγγλέζικα… Αυτό το
Fellow (CFIA) του Κέντρου Διεθνών Σχέσεων
Harvard University, Cambrdige, MA, USA (1992-1993)
στο βιογραφικό του, σημαίνει
Φίλος της CIA;
ποιος είναιο Γ. Παπανδρέου?
O George βρε. Απ’τις Αμερικές
Από το άρθρο της “Ε” που παραπέμπεις:
Η μεταστροφή του οφείλεται (…) σε επικοινωνιακή συνταγή; Αλλες είναι οι αιτίες, σύμφωνα με στενούς του συνεργάτες:
*Η ψυχολογική απελευθέρωσή του οφείλεται κυρίως στην υπόθεση των υποκλοπών. (…)
*Η τοποθέτηση του Παύλου (…) στη θέση του (…) με τον οποίο μπορεί να συνεννοηθεί καλύτερα, βοήθησε (…)
Ολα λοιπόν δείχνουν ότι ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ επέλεξε να κινείται πιο αριστερά (…)
Ο Γιώργος δείχνει πλέον πως ξέρει πού στοχεύει: Θέλει να πείσει ότι μπορεί να γίνει η «ομπρέλα ασφαλείας» (…) Ας συγκρατήσουμε και μια φράση-κλειδί, η οποία θα ακούγεται εφεξής όλο και πιο συχνά από τα χείλη του: «Ασφάλεια με ευελιξία».
Δηλαδή, η ομάδα έκανε αλλαγές και πλαγιοκοπεί με σέντρες από τ'αριστερά την αντίπαλη ομάδα.
Θα ξεράσω. Πάει καιρός που η πολιτική σκηνή της χώρας προσομοιάζεται με ματς.
Είναι σίγουρο οτι το ΠΑΣΟΚ έχει ένα πρόβλημα γιωργάκη. Ο άνθρωπος είναι ασυνάρτητος – μεγάλο του ατού οι μεταφοροπαρομοιώσεις, του τύπου “ακολουθούμε έναν δρόμο με … κέντρο τον άνθρωπο” (!!!)
Εμπνέεται από τον παπατζή παππού του, αλλά είναι κακέκτυπο. Σε ο,τι αφορά τη δημοκρατία στο κόμμα του, εμπνέεται από το μπαμπά του – οι διαδικασίες στ'αρχίδια μας, υπάρχει ο ηγέτης και η πλέμπα. Το να είσαι μέλος του ΠΑΣΟΚ δεν έχει πλέον ούτε τυπικά διαφορά με το να είσαι οπαδός του.
Στην πολιτική, εμπνέεται από τη “μεγάλη μας φίλη” για τα διεθνή, και ο,τι του σερβίρουν οι σύμβουλοι για τα υπόλοιπα: τώρα παίζει το flexicurité, αύριο ποιός ξέρει τι.
Είναι σίγουρο οτι και η χώρα έχει ένα πρόβλημα ΠΑΣΟΚ. Καμμία διαφορά με τη ΝΔ, ούτε στις διακηρύξεις.
Γι αυτό σου λένε και οι μεντιάνθρωποι, δεν περιγράφουμε την πολιτική ως ματσάκι για να μιλήσουμε καλύτερα για ντρίπλες, σέντρες, κεφαλιές και οφσάιτ;
Πάντως είναι φίφτυ φίφτυ αν θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές – κι αν δεν το κάνει, ίσως και να τον αλλάξουν με κάποιον από τους υπόλοιπους απατεώνες που σκυλοτρώγονται μεταξύ τους (δύσκολο βέβαια, γιατί αυτόν, αν και ο πλέον ανίκανος όλων, τον δέχονται επειδή φέρει το όνομα – τοτέμ)…
Αυτά για τον “τον-φάγανε-τον-άνθρωπο”.