Καρυοθραύστης από το English National Ballet

Στο London Coliseum, το “σπίτι” της English National Opera, έγινε χτες η παγκόσμια πρεμιέρα του νέου Καρυοθραύστη από το English National Ballet.

Έχω ένα μεγάλο έρωτα με τον Καρυοθραύστη. Μη με βλέπεις έτσι θρεφτάρι, για αρκετά χρόνια μικρή έκανα μπαλέτο, ήταν η πρώτη μου αγάπη.

Λόγω μπαλέτου λοιπόν τα πρώτα σουξέ που έχω ακούσει είναι κλασσικής μουσικής, με καλύτερο όλων το dance of the sugar plum fairy (Τσαικόφσκι rocks).

Χτες το βράδυ που λες τρεις ήταν οι εξαιρετικές στιγμές – δύο στην παράσταση και μία στο διάλειμμα.

On with the show

Πριν το πάρτυ των Χριστουγέννων στο σπίτι της Κλάρα, ο Drosselmeyer μπαίνει στο σαλόνι όπου όλοι οι καλεσμένοι είναι ακίνητοι. Η ορχήστρα παίρνει ανάσα, το κοινό κρατάει τη δική του και με ένα χτύπημα των δακτύλων του Drosselmeyer ξεκινάνε τα πάντα. Τέτοια συγκίνηση σε παράσταση καιρό είχα να τη νιώσω.

Στο διάλειμμα

Στο θέατρο και γενικά στις παραστάσεις στο Λονδίνο στα διαλείμματα η παράδοση είναι το παγωτό. Μια και καθόμουν στο θεό (ω ναι) κι εκεί πάνω τα καθίσματα είναι ολίγον στριμωχτά, πήρα το παγωτάκι κι ακούμπησα το μπαλκόνι να το φάω χαζεύοντας. Enter μία φοβερή και μικροκαμωμένη κυριούλα ΟΓΔΟΝΤΑ ετών παρακαλώ με την οποία πιάσαμε το κουτσομπολιό και μου είπε για την τελευταία παράσταση που είδε μαζί τη Φοντέιν με τον Νουρέγιεφ και πώς δεν έρχεται πια στην όπερα στο Coliseum γιατί δεν αντέχει τα ξετσίπωτα τα κουστούμια.

Pas de deux

Το pas de deux (κυριολεκτικά, βήματα των δύο) στο μπαλέτο είναι πολύ ιδιαίτερο πράγμα. Στον καρυοθραύστη το pas de deux πάντα μου έδινε μία αίσθηση αυτού του πρώτου, σχεδόν παιδικού έρωτα με κάποιο νεαρό αγόρι μεγαλύτερο και (συνήθως) ξανθωπό, μία στιγμή πολύ τρυφερή κι ονειρική. Στη σημερινή παράσταση η Daria Klimentova και ο Vadim Muntagirov με έκαναν να λιώσω από γλύκα. Πολύ πολύ καλή χημεία μεταξύ τους. Ο Muntagirov ειδικά ήταν εξαιρετικός και είναι και πάρα πολύ νέος. Ενθουσιάστηκα τόσο πολύ με την απόδοση του που μέχρι και μήνυμα του έστειλα η γυναίκα (που δεν το έχω κάνει ποτέ!) να του πω πόσο καταπληκτικός ήταν.

Ο καρυοθραύστης γενικά δεν θεωρείται από τα “δύσκολα” κομμάτια – τουλάχιστον τεχνικά – όσο κάποια άλλα. Είναι όμως δύσκολο μπαλέτο όσον αφορά τα συναισθήματα που πρέπει να μεταδώσει ο χορευτής στο κοινό. Μπορεί να μην ήταν η καλύτερη παράσταση που έχω δει ever αλλά ήταν γλυκιά και όμορφη, με πολύ καλούς χορευτές, εξαιρετικά κουστούμια και την υψηλή ποιότητα του English National Ballet.

Το μεγάλο σουξέ που σας έλεγα προηγουμένως, το dance of the sugar plum fairy, παρουσιάζει κάποιες σημαντικές δυσκολίες για το χορευτή. Η Klimentova ήταν πολύ καλή απόψε και το βασικό ήταν ότι δεν φαινόταν η προσπάθεια που κατέβαλε (και την κατέβαλε σίγουρα, είναι εγγυημένο). Για τους περίεργους ιδού μία ανεπανάληπτη εκδοχή του sugar plum fairy από την Larissa Lezhnina όταν ήταν ακόμα στα Kirov.

Αν είστε Λονδίνο αυτές τις μέρες θα είναι κρίμα να το χάσετε – εισιτήρια στο θεό ξεκινάνε μόνο από 10 λίρες!