Εδώ που τα λέμε το ότι τις απέκτησα στην Αγγλία δεν έχει να κάνει με τον τόπο αλλά με τον χρόνο. Ανάμεσα στα 20 και τα 30 συνήθως αποκτάς και τις παραξενιές σου – που όσο μεγαλώνεις χειροτερεύουν. Έτυχε να είμαι στην Αγγλία όταν τις απέκτησα εγώ οπότε η καζούρα που τρώω έχει να κάνει με τον τόπο. Τεσπα.
Στο θέμα μας.
Άγγλος στα ραντεβού
Απεχθάνομαι τις καθυστερήσεις στα ραντεβού. Μου τη δίνει όσο τίποτα άλλο, ειδικά όταν μου στέλνουν SMS την ώρα που έχουμε ραντεβού να μου πουνε ότι θα αργήσουν. Γω μαλάκας είμαι που ‘ρθα στην ώρα μου; Εξαιρέσεις δεκτές όταν πρόκειται για Σαββατοκύριακο που γίνονται έργα στο γαμωμετρό του Λονδίνου. Μόνο τότε.
Οι κανόνες και οι υποχρεώσεις υπάρχουν για κάποιο λόγο
Και θέλω να τους ξέρω από την αρχή, να στους πω και να έχουμε συμφωνήσει χωρίς να μου βγάλεις άλλα στη μέση μετά. Θέλω να μου πει ας πούμε η εφορία, τόσα θα πλερώσεις. Να το ξέρω, να κανονίσω. Εξ ου και γίνομαι έξαλλη με κάτι ηλιθιότητες όπως η περαίωση. Το ίδιο θέλω να ισχύει για το ενοίκιο, τους λογαριασμούς, τη συνενόηση για τη δουλειά. Θέλω να ξέρω τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα μου από την αρχή και αυτά να ισχύουν πραγματικά, όχι στον αέρα. Αυτό το ό,τι να ‘ναι όπως να ‘ναι που συναντάω συχνά στην Ελλάδα με κάνει κουρέλι.
Administration process junkie
Μπορώ εύκολα να παραδεκτώ ότι είμαι άρρωστη με αυτά τα πράγματα. Μου έχουν πει ότι είμαι process oriented, ότι δηλαδή όταν σκέφτομαι το πώς θα γίνει κάτι το έχω στο μυαλό μου βήμα βήμα, το σπάω σε κομματάκια για να γίνει η δουλειά. Αυτός είναι ένας πολύ ευγενικός τρόπος να πεις ότι είμαι ο δυνάστης/ κλειδούχος/ δικτάτωρ υποπτεύομαι. Πλην έχω φτάσει σε μία ηλικία που είμαι μια χαρά και δε μπορώ να αλλάξω. Έτσι πρέπει να υπάρχει ατζέντα του τί θα κάνουμε, συμφωνία περί του πώς και συζήτηση για τα επόμενα βήματα και το ΠΟΤΕ θα γίνουν. Αυτά τα παθαίνω κυρίως στη δουλειά. Κι όταν συνειδητοποιώ ότι φίλοι στην Ελλάδα πάνε σε ημι-επαγγελματικά ή επαγγελματικά ραντεβού έτσι για καφέ μου κάνει την ΤΡΕΛΗ ΕΝΤΥΠΩΣΗ.
Όταν λέμε αύριο εννούμε αύριο. Όχι μεθαύριο.
Πολύ κακό πράγμα αυτό. Όχι μόνο εννούμε αύριο αλλά θα το ελέγξω κι όλας, κι αν δεν έγινε θα ρωτήσω και γιατί. (καλά, έτσι και γίνω μάνα θα ξεκινήσω λογαριασμό ταμιευτηρίου για τα έξοδα ψυχανάλυσης των παιδιών μου από όταν θα τα’χω στην κοιλιά).
Δε φωνάζουμε σα βοσκοί στη δουλειά
Όπως επίσης και σε καμία επαγγελματική εκδήλωση/ χώρο. Στην Αγγλία, αν τα ‘χεις ανοιχτά τα μάτια, μπορείς να μάθεις τα άπειρα κόλπα ως προς το πώς δε φωνάζεις ποτέ αλλά παραμένεις από πάνω! Γω ακόμα μαθαίνω αλλά άμα δεις masters του είδους κάνεις λες κι έχεις μπροστά σου το Yoda. Ειδικά όταν μιλάμε για διαπραγματεύσεις ο αγγλικός τρόπος είναι άλλο να ‘στο λέω κι άλλο να ‘σαι εκεί να κρατάς σημειώσεις.
Σαφώς και πλέον δεν υπάρχει γιατρειά.
Σεις τί παραξενιές έχετε μαζέψει μέχρι τα τώρα;
“The worst thing about being on time, is that there’s noone there to appreciate it!” :)
Εγώ είμαι εκεί. Και να το κάνω appreciate εγώ είναι μεγάλο πράγμα.
Φαντάσου να πας στον εργοδότη σου και να του ζητήσεις την περιγραφή της θέσης σου
[job description] Είναι ανέκδοτο.
Άλλο αστείο είναι πως έχω δει ξένους να εργάζονται στην Ελλάδα και να προσαρμόζονται στο “greek way” σε απόλυτη αντίθεση με την πρότερη επαγγελματική τους συμπεριφορά. Αντίστοιχα και οι Έλληνες όταν εργάζονται στο εξωτερικό είναι τύπος και υπογραμμός.
Είναι ένα από τα μυστήρια που παραμένει άλυτο. Η Ελλάδα είναι Υδροχόος με Δίδυμο.
Η Αγγλία Αιγόκερως.
Αυτό φταίει:)
Ναι καλέ, κι ο ανάδρομος Ερμής.
μη μου παραπονιέσαι, για συμπλήρωμα δικό σου τα ‘χω έτσι κανονισμένα. ;-)
και αυτή η προσέγγιση με τα ζώδια είναι ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΗ mainstream συνήθεια
[γιατί πάντα κάτι άλλο φταίει-εμείς ποτέ!]
xaxaxa εγώ δεν έχω καμιά παραξενιά.. γιατί δεν υπάρχει κανένας γύρω μου να την πιστοποιήσει.. :):)
Αν εξαιρέσεις τα ραντεβού, μάλλον ο τρόπος εργασίας στην Αγγλία είναι κομμένος και ραμμένος για μένα..
BTW είμαι Ζυγός :P
Love ya!
Αυτά καλά τα βλέπω εγώ. Αλλά θέλω κι ένα post καλές συνήθειες που πήρες από Ελλάδα και πήγες Αγγλία. Εκεί να σε δω :P
Sugarenia > α έχω ΚΑΙ τέτοια! υπάρχουν!
Μου φαίνεται σου χρειάζεται να δουλέψεις 2-3 χρόνια στον ελληνικό δημόσιο τομέα για να στρώσεις χαρακτήρα! :p
Επίσης να θυμάσαι πως και η Μόνικα από τα φιλαράκια τέτοιον χαρακτήρα είχε και τελικά παντρεύτηκε τον Τσάντλερ! Θέλει λίγο προσοχή, λοιπόν!
(Πέρα από την πλάκα είμαι 100% μαζί σου εκτός από το προτελευταίο. Μπορώ να συγχωρήσω το μεθαύριο εκτός αν πρόκειται για λεφτά που έχω να λαμβάνω)
Seconded το request της sugarenia!
Έχω όλα τα αναφερθέντα κουσούρια (βέβαια είμαι μόνο μισός Έλληνας) εκτός από την αγγλικότητα στα ραντεβού -την οποία είχα παλιά αλλά όταν με στήνανε όλοι αποφάσισα ότι δεν αξίζει να χαλιέμαι. Πλέον απλά λέω μια ώρα “προσέλευσης” στον κόσμο (π.χ. σινεμά στις 8; Λέω στον κόσμο στο μετρό 7 και τέταρτο για να έχουμε μαζευτεί μέχρι τις παρά τέταρτο και να προλάβουμε. Μάλιστα αν μπορώ δεν λέω καν τι ώρα είναι η προβολή για να τους αγχώσω).
Και το να μη φωνάζω σε δουλειές το έχω, αλλά στην Ελλάδα άμα μπλέξεις με συγκεκριμένους υπαλλήλους δε βγάζεις άκρη αν δε φωνάξεις. Μόλις προχθές τσακώθηκα με τον πιο αγενή υπάλληλο που μου έχει τύχει ποτέ σε κατάστημα (Wind ήτανε), κι άμα δεν του έβαζα τις φωνές θα είχα πληρώσει κερατιάτικα 50 ευρώ για δική του μαλακία.
Ωραίο θέμα, εγώ τις έφερα αυτές τις συνήθειες από την γηραιά αλβιώνα αλλά νιώθω ότι σιγά-σιγά εμποτίζονται με το greek way… δηλαδή προσαρμοστικότητα σχεδόν στα πάντα.
Πάντως εγώ δεν τις βρίσκω απαραίτητα κακές της εν λόγω συνήθειες :)
dimitris > ναι προσαρμοστικότητα αλλά όχι να γίνουμε και κάφροι, δεν αντέχω
Όχι κάφροι βρε παιδί μου, αλλά στην Ελλάδα, όσο και να οργανώσεις κάτι (από meeting μέχρι incentive), όλο και κάποιος κάφρος θα πεταχτεί να σου το γ@μ!σ$ει, οπότε για να μην βρεθώ στο looney bin… έμαθα να έχω plan b,case of emergency και ότι άλλο χρειάζεται για να πάνε τα πράγματα όπως τα έχω σχεδιάσει.
Όλα ωραία ειδικά το “Οι κανόνες και οι υποχρεώσεις υπάρχουν για κάποιο λόγο”… και για τις φωνές… τις απεχθάνομαι.. αν και ο τόνος της φωνής μου γενικότερα είναι ένα κλικ πιο πάνω από τους φυσικολογικούς ανθρώπους..
αλλά όσο και να το παλεύω το “Άγγλος στο ραντεβού” δεν το χω.. έχω παρατηρήσει όμως όταν δεν έχω περιθώριο καθυστέρησης πάντα είμαι στην ώρα μου! Μάλλον τελικά είναι αυτό που λέμε.. μας παίρνει και τα κάνουμε!
Κακή μου συνήθεια είναι πάντως να υπάρχει πρόγραμμα… πολύ συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για να προλαβαίνω να κάνω όλα αυτά που θέλω μέσα σε μια μέρα/εβδομάδα… ότι μπει σφήνα διαλύει το πρόγραμμα μου για εκείνη την ημέρα..! Πρόγραμμα πρόγραμμα πρόγραμμα..
Σε παρακαλώ, σε ικετεύω, επειγόντως post αναλυτικό και εκτενές για το ‘Δε φωνάζουμε σα βοσκοί στη δουλειά” . Εν ανάγκη να σε πληρώσω κιόλας! Με ενδιαφέρει τα μάλα γιατί προσπαθώ να το εξασκώ αλλά και γιατί τρελλαίνομαι με τους Άγγλους σε αυτόν τον τομέα (τόσα χρονια αυτοκρατορία το έχουν τελειοποιήσει!)
To “αγγλος στα Ραντεβού” το είχα απο Ελλάδα, εχει τύχει να με στήσουν και Αγγλοι…(νταξ, στην Ελλάδα το έχουν σπορ να σε στήνουν…)
το “Administration process junkie” είναι και λίγο θέμα χαρακτήρα…πρέπει να το’χεις και λίγο μέσα σου βρε παιδι…αλλιώς συμμαζεύεσαι μεν, αλλά δεν γίνεσαι οργανωτικοναζί.
Ολα τα υπολοιπα δεν είναι απλά αγγλικές συνήθειες, αλλά συνήθειες οποιουδήποτε δεν θέλει να έχει φάρμα αλλα ευρυθμη λειτουργία στην δουλειά του! Και δεν φωνάζετε σαν βοσκοί επειδή απο κάτω δεν είναι μοσχάρια…επέστρεψε Ελλάδα λίγο και θα δεις για πότε θα ξαναμαναφωνάξεις. Ετσι νομίζω τουλάχιστον, περιμενω περισσότερα σε post.
Αν αυτές είναι οι “κακές συνήθειες” τότε ποιες είναι οι καλές; να υποθέσω πως πλέον θεραπεύεις βγάζοντας ενέργεια απο τα χέρια δλδ;
Κουσούρια της αγγλίας…
Καλά τα λές. επίσης,
Iεραρχία, σημαντικό πράμα στην δουλειά. Δεν πάμε πίσω απο την πλάτη του αφεντικού στο αφεντικό του αφεντικού.
Οδήγηση, Η μούτζα δεν είναι μέρος του Κ.Ο.Κ. η διάβαση είναι.
Κάποια πράγματα τα κρατάμε για τον εαυτό μας, ειδικά στην δουλειά.Ολοι έχουν ανασφάλειες και προβλήματα, δεν έχουν όρεξη να ακούνε πάντα τα δικά μας.
Αυτά….. α ναι…και το χειρότερο κουσούρι: bacon rolls..
καλα ρε ανιψια αλλα το ξαφνικο,πρωορο,αργο,κλπ ειναι
που σου ομορφαινουν την ζωη και σε τεσταρουν
lefteris > ναι ρε θείο αλλά όταν είσαι ζεν (όπως εσύ).
:-) έτσι Σοφία…Καλά τα λές!
Λένε ότι το να είσαι απολύτως
ακριβής στα προσωπικά ραντεβού σου, είναι
εν τέλει προσβλητικό και δείχνει
τουλάχιστον έλλειψη οικειότητας.
Άλλο στα επαγγελματικά…
Επιπλέον, μια αληθινή κυρία, επιβάλλεται
να καθυστερήσει στο ραντεβού της τουλάχιστον
ένα μισάωρο! ΕΙδ’ άλλως…
ccc
ccc >> οικειότητα δείχνεις όταν ξέρεις τα κολλήματα του φίλου σου και τα σέβεσαι. γω αυτό το κόλλημα έχω. όσοι το σέβονται με καταλαβαίνουν και θέλουν να περάσουμε καλά όταν θα πάμε για καφέ. όσοι δε το σέβονται κοιτάνε την πάρτη τους.
επιπλέον αυτό το μια αληθινή κυρία επιβάλλεται να καθυστερήσει το λέει όποιος δε μπορεί να κανονίσει τη ζωή του και τρέχει σαν ακέφαλο κοτόπουλο με τη μία κάλτσα ψάχνοντας την άλλη στο ψυγείο.