Είναι πολύς ο καιρός που θέλω να γράψω για την τιτανοτεράστια ανάρτηση του Ioanni Skordopoutsoglou (βρείτε τον και στο twitter) με τίτλο Γονιός, η οποία έχει γίνει μύθος και θρύλος στο σπίτι μας.
Είμαι μάλλον ο πλέον αναρμόδιος. Αλλά είπα να γράψω 5 πράγματα για την εμπειρία μου μέχρι τώρα σα γονιός. Ξέρω γω…Μπορεί να φανούν χρήσιμα. Πιο πολύ πάντως το κάνω για να καθαρίσει λίγο το κεφάλι μου να ξέρετε.
Για όσους δε γνωρίζουν έχω δυο υπέροχους ντελικανήδες στο σπίτι. Το ξανθό Θεό Θώρ και τον μικρό Πάμπλο (από τον Γκαρσία). Ο πρώτος ονομάστηκε έτσι λόγω πλούσιας ξανθιάς κόμης η οποία συνδυάζεται με ένα σφυρί που έχουμε και το κοπανάμε όπου βρούμε.
(…)
Η μικρή παρένθεση (από τον Γκαρσία) είναι επεξηγηματική και σημαίνει ότι ο μικρός Πάπλο είναι Πάμπλο λόγω του εν λόγω κυρίου και όχι λόγω κάποιας ιντελεκτιουελ καταστάσεως (Νερούδα, Πικάσο κ.α.). Ο άλλος Πάμπλο που συμπαθούμε είναι ο Κοντρέρας αλλά εμείς επιμένουμε στον Γκαρσία.
(via)
Όταν διάβασα την ανάρτηση κάθησα και την ξαναδιάβασα όλη φωναχτά στον γνωστό και μη εξαιρετέο κι από τότε όποτε συζητάμε οτιδήποτε που έχει να κάνει με παιδιά, γονείς, ανίψια, σόγια και λοιπά ΠΑΝΤΑ θυμόμαστε την ανάρτηση.
Τελευταία την έχουμε φτάσει μάλιστα σε άλλα επίπεδα όπου νεαρό ζευγάρι πλησιάζει τον λεβεντόγερο πατέρα (τον πατέρα του άντρα σκεφτόμαστε) και ομολογούν ότι το παιδί δε θα το πουν π.χ. Βασίλη αλλά Ούθερ Πεντράγκον.
Μιλάμε έχουμε περάσει ώρες ηλιθιότητας με αυτή την εξαιρετική ανάρτηση, η οποία αστεία αστεία έχει ειλικρινείς σημειώσεις για το πώς ένας πατέρας συνειδητοποίησε τί συμβαίνει και πώς προσπαθεί να κρατήσει μία κάποια ηρεμία στο σπίτι της οικογένειας.
Highly recommended!
Είναι μεγάλη μου τιμή και το λέω σοβαρά. Σε ευχαριστώ πολύ. Χαίρομαι που γίνεται αντικείμενο συζήτησης κάτι που έγραψα. Φαίνεται ότι τελικά βοήθησε!!
Και πάλι ευχαριστώ