Επιτέλους βαγγελίστρα μου, υπήρχαν στιγμές που πίστευα πως αυτή η δεκαετία των είκοσι δε θα τελειώσει ποτέ. Σήμερα που είναι η τελευταία μέρα της (ή η προτελευταία, ανάλογα πώς μετράς) είπα να γράψω μία ανάρτηση τιμής ένεκεν σε αυτή τη δεκαετία μου.
Είναι γνωστό πως εγώ γεννήθηκα περίπου 30 με 40 ετών, οπότε όλες οι ηλικίες που έχω περάσει μέχρι τα τώρα είναι πάντα λίγο άβολες. Σαν σακάκι που έχει στενά μανίκια και δε μπορείς να λυγίσεις τους αγκώνες σου.
Όπως και να το κάνεις όμως δεν έχω παράπονο, το αντίθετο μάλιστα. Θα έλεγα ότι η ζωή ήταν καλή μαζί μου κι άλλες τέτοιες κοινοτυπίες αλλά η αλήθεια είναι ότι η ζωή ήταν μαζί μου το ίδιο που είναι και με όλους τους υπόλοιπους – απλά εγώ συνήθως τουμπάρω τις καριόλες.
Δεν ήταν καλή δεκαετία. Έγινε καλή δεκαετία από εμένα και κυρίως τους ανθρώπους που μοιράστηκαν μαζί μου στιγμές, χαρές, λύπες και τσιγάρα της παράνοιας.
Άλλαξα χώρα, άλλαξα ζωή, άλλαξα φίλους, παρέες, άντρες. Όπως κάνει και η πλειοψηφία των ανθρώπων δηλαδή ίσως με διαφορετικούς βαθμούς αλλαγής αλλά πάντως όλοι κάτι αλλάζουμε σ’αυτή τη δεκαετία.
Σπούδασα, έκανα όλες τις μαλακισμένες δουλειές που πρέπει να κάνεις για να βρεις αυτό που σου αρέσει, άκουσα ψέμματα, άκουσα αλήθειες, πλήγωσα και πληγώθηκα. Χρεώθηκα, ξεχρέωσα, πλήρωσα, πληρώθηκα.
Ξεπέρασα τις εμμονές της αστάθειας των 20 χρόνων, αυτές που σου μένουν παρακαταθήκη επειδή το τραγούδι ήταν κατάλληλο, η παραλία σκοτεινή, το μπαλκόνι κρυμμένο. Ξεπέρασα την λαμπερή βεβαιότητα ότι όλος ο κόσμος πρέπει να ανταποκρίνεται στη δική μου αυστηρότητα. Το ότι είμαι αυστηρή με τον εαυτό μου δεν δημιουργεί υποχρέωση και σε όλους τους υπόλοιπους (κι ήταν δύσκολο μάθημα αυτό και πήρε και πολλά θύματα μαζί του).
Έμαθα ότι η πολυτιμότερη αγάπη είναι αυτή που εκφράζεται όπως γουστάρει και παραμένει αγάπη. Και το θυμάμαι κάθε φορά που μυρίζω τα σεντόνια της μαμάς μου, κάθε φορά που φιλάω το μάγουλο της αδελφής μου.
Τα ένα που έμαθα στα 29 μου ισχύει ακόμα (ευτυχώς)
Το εξής ένα:
Είμαι εγώ. Δικιά μου. Ορισμένη αποκλειστικά και μόνο από με κι από κανέναν άλλον. Όποιος θέλει ακολουθεί, όποιος αντέχει μ’αγαπάει, όπως αγαπάω κι εγώ –
Δέχτηκα ότι υπάρχουν χαρακτηριστικά μου που δεν αλλάζουν πια – ο τρόπος που ερωτεύομαι ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Ανθρώπους, καταστάσεις, βιβλία, τόπους. Ερωτεύομαι απόλυτα, απαιτητικά, τυφλά. Και μ’αρέσει που επιτέλους κατάλαβα τις συνέπειες αλλά και πάλι δεν αλλάζω.
Υπάρχουν μαθήματα που τα παλεύω ακόμα. Να ακούω με προσοχή. Να μην παίρνω φωτιά. Να μη φωνάζω (τουλάχιστον όχι τόσο συχνά). Να κάνω αυτό που είναι ειλικρινές απέναντι στον εαυτό μου γεναία και θαρραλέα. Να δέχομαι την απώλεια. Να παρακάμπτω την αδικία.
Υπάρχουν όμως επίσης – και για την ύπαρξη τους ευγνωμονώ αιώνια τη μοίρα, ή το θεό, ή οτιδήποτε τα κανονίζει έτσι – και στιγμές μεγαλειώδους παράδοσης, στιγμές θρυλικής αναγνώρισης και déjà Vu, στιγμές που η χορωδία παίζει, στιγμές που είμαι ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ κι αυτό το σπίτι είναι μια κουβέντα (σου), ένα βλέμμα (σου) και μία υπόσχεση που δίνεται κάθε μέρα από ΕΠΙΛΟΓΗ κι όχι από ΑΝΑΓΚΗ.
Κι αυτό ακριβώς είναι ένα μάθημα που ελπίζω να μη το ξεχάσω ποτέ.
Σαλούδ και αναμείνατε και το πρώτο post των τριάντα.
χρόνια καλά προκαταβολικά!
Αυτό που λες με τις εμμονές και την αυστηρότητα, λοιπόν… Επειδή το βίωσα κι εγώ (και δεν ήταν και το πιο ευχάριστο πράγμα που μου έχει συμβει για να λέμε την αλήθεια), κάποια φάση ανακάλυψα πως surprise, surprise είναι ένα πράμα που περνά η πλειονότητα των ανθρώπων, αλλά όλοι μας νομίζουμε πως μόνο σε μας συνέβη! Έχει πολλή πλάκα.
Κατά τα άλλα, έχω να πω πως η πιο σούπερ ηλίκία που έχω περάσει είναι 33. Κρίμα που σε 6 μήνες τελειώνει! :)
πριν λίγες μέρες έκλεισα τα 31. Δεν το περίμενα! δεν ξέρω γιατί. Σαν να μη με είχαν ενημερώσει πως θα γίνει κι αυτό.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
Σου εύχομαι να επιθυμείς….και να έχεις. Να είσαι δηλαδή πάντα ζωντανή, και φουλ στο συναίσθημα ώστε να μπορείς να επιθυμείς (=δημιουργία, ζωή κτλ). Και να έχεις, τόσα όσα σε κρατούν σε υγεία.
Το σαββατο θα μπώ στον πρώτο χρόνο τών 20.
Λιονταράκι κ εσύ..
Ένιωσα λίγο σαν να διαβάζω μικρά κομμάτια του εαυτού μου! =]
Νομίζω πως η καλύτερη δεκαετία μιάς γυναίκας είναι αυτή των 30.
Χρόνια πολλά, ευτυχισμένα κ να’σαι παντα γερή!
Ευτυχισμένα 30~!
χαχαχα κι εγώ πριν λιγες μέρες (5.767 περίπου) έκλησα τα 30.. δε παρατήρησα διαφόρά.. παρά μετά τα 43.. :):)
με το καλό η νέα δεκαετία.. θα τα καταφέρεις σε εμπιστεύομαι.. :):)
Σας ευχαριστώ πολύ πολύ όλους :-)
Καλωσόρισες στη δεκαετία μου. Σου εύχομαι ό,τι επιθυμείς!! :-)
Χρόνια πολλά λοιπόν!