Αστικές επιθυμίες

Κανονικά θα αναλυθεί στο academia nervosa αλλά επειδή είμαι σε mode δηλώσεων παρά σε mode ανάλυσης το σημειώνω εδώ:

Τηλέφωνο
– Έλα
– Έλα
– Διαβάζεις;
– Ναι. Μαρξιστική αισθητική.
– Τί; Είναι δυνατόν;
– Δυστυχώς. Πιες ένα ουισκάκι και για μένα. Μάλλον το χρειάζομαι.

Δεν υπάρχει πιο φτηνή bourgeois επιθυμία από αυτή: Ας φέρουμε την τέχνη στο λαό.

Καημένε Μαρξ. Πόσες φορές δεν πρέπει να έχεις γυρίσει στον τάφο σου.