Είναι ένα νησί… ξέρεις… όπως οι ιστορίες μου.
Μικρό.
Κλειστό.
Αυτοφυές.
Ένα νησί… ξέρεις… που το αγναντεύεις για μικρό όταν είσαι μακριά και σου φαντάζει ο κόσμος όλος όταν είσαι εκεί.
Καινούριος.
Χωρίς παρελθόν.
Θεός και Διάβολος.
Είναι ένα νησί… ξέρεις… που κλείνει μέσα του μικρές ιστορίες.
Φωτεινές.
Με μυρωδιά βασιλικού.
Μεταμεσονύχτιες.
Είναι ένα νησί… δεν ξέρεις… που είναι κάπως σαν υπόσχεση.
Και μπλέκεται στα μαλλιά μου στον αέρα.
Και μένει σαν άμμος που ξεχνιέται στις βαλίτσες.
Και γίνεται συλλογή από θαλασσοφίλητες πέτρες μικρές.
Ξέρεις.
Ένα νησί.
Πριν απο 11 χρόνια άφησα το νησί και μετακόμισα στο Λονδίνο. Μόνο όταν επέστρεψα για πρώτη φορά διαπίστωσα οτι ο αέρας είναι διαφορετικός και η θάλασσα έχει το άρωμά της. Τώρα μου λείπει
8 χρόνια εδώ… αλλά τώρα ξαναβρήκα το νησί…