>> Θα το βρεις και στο δωρεάν e-book “Τα Μεταμεσονύχτια“. Κλικ για να το κατεβάσεις.
Με ρωτάς γιατί όταν γράφω υπάρχει πάντα ένα νησί.
Ένα νησί είναι μια φυλακή μάτια μου.
Να σε κλείσω μέσα.
Μα έχει καράβια το νησί, μου λες, και πανί θα βάλω τα ταξίδια που δεν έκανα.
Ένα νησί είναι ένας κόσμος μόνο δικός σου μάτια μου.
Να ποτίζει το αλάτι και το ιώδιο… κι απ’το παράθυρο σου να μπαίνει ο ήχος της άμμου.
Μα είναι μεγάλος ο κόσμος, μου λες, και οι κόκκοι της άμμου μετρημένοι.
Ένα νησί είναι μυστικό καλά κρυμένο μάτια μου.
Να το βρούμε, να το τραγουδήσουμε, να πιούμε στην υγειά του.
Μα το έχουν βρει άλλοι πριν από μας, μου λες, κι είναι το μυστικό μοιρασμένο.
Ένα νησί είναι δύο χαμόγελα από δύο πρόσωπα τρυφερά μάτια μου.
Να τα ανακαλύπτεις στον ήλιο, να τα γνωρίζεις στο σκοτάδι, να τα αναζητάς τις ώρες της ησυχίας.
Έτσι ναι, μου λες, και ξέρεις γιατί όταν γράφω υπάρχει πάντα ένα νησί.
Leave a Reply