Σπάστε τα όλα!

Οι Νιαβέντ πήγαν στo Odense της Δανίας. Η ελληνική καφρίλα επισκέφτηκε την ήσυχη γεννέτειρα του Hans Christian Andersen.

Σε περίπτωση που έχετε μπερδευτεί οι Νιαβέντ είναι η μπάντα (που δεν παίζει τα πάντα, παίζει μόνο τα καλά). Πήγαμε στις Δανίες και κάναμε πανικούς.

Δανοί μας κοιτάγανε που φωνάζαμε στους δρόμους (εμείς μιλάγαμε κανονικά. Για τα εκεί δεδομένα ξελαρυγγιαζόμασταν) Δανέζες θεές μία και μία (τόσο που τα αγόρια παθαίναν απανωτά εγκεφαλικά). Απίστευτο φαγητό. Απίστευτα κέηκ. (Να βαλα και τρία κιλά;)

Ο κόσμος στο κυρίως gig μας ήταν απίστευτος. Σπάσανε πιάτα. Ανέβηκαν στα τραπέζια. Τραγούδησαν. Χορέψαν ζεμπεκιές. Σαράντα έλληνες χόρευαν νησιώτικα λες και ήταν ο τελευταίος χορός στη γη. Ισπανίδες να μας προσκυνάνε. Δανοί να μας ζητάνε ηχογραφήσεις. Στο τόσο ήρθαμε να την ψωνίσουμε.

Το μπουζούκι μας ήταν πολλά κιλά αγριάδα. Έπαιζε μπουζούκι με πόνο. Με πάθος. Ο κιθαρίστας – ένα ήταν ακούραστος. Μου έκανε και υποστήριξη. Γύρναγα, τον κοίταγα και μου χαμογέλαγε ότι όλα καλά. Ο κιθαρίστας -δύο ήταν αστέρι. Μπάσο. Λέιζερ. Θεός. Ο τραγουδιστής είχε πόνο. Είπε το μερτικό μου από τη χαρά και ανατρίχιασε το σύμπαν. Εγώ πάλι… τα κλασσικά ψωνίστικα του μπροστάρη.

Περάσαμε όχι μόνο καλά αλλά πολύ πολύ πολύ καλά. Τρίκαλα. Και παίξαμε τη μουσική που μας αρέσει και είπαμε τα κομμάτια που αγαπάμε.

Περιμένω clearance από το βαρύ μπουζούκι να ανεβάσω κανα δυο κομμάτια. Κατά προτίμηση κάτι που να ακούγονται και τα πιάτα στο background.

Δημοσίως θέλω να εκφράσω την αγάπη μου και την αδυναμία μου στα παιδιά. Δημοσίως να πω ότι με προσέχανε ακόμα κι όταν έβγαζα άθλιους στίχους δύο η ώρα το πρωί τύφλα στο Odense και τραγουδούσα δυνατά. Ο τραγουδιστής μου φώναζε καταπληκτικά πράγματα επί σκηνής και με έσωζε όταν το έχανα με τη δεύτερη φωνή. Ο κιθαρίστας – δύο ήταν σκληρός, βαρύς και πέταγε ατάκα σύννεφο (βλέπε φουντάδικο κλπ). Το μπουζούκι με πρόσεξε, με βοήθησε, άλλαξε τραγούδια για να τα βγάλω από σολ. Η κιθάρα – ένα (James) με σκλάβωσε. Τί κουβάλησε. Τί έκλεισε φώτα και παράθυρα όταν εγώ ήμουν τάβλα πτώμα στον καναπέ μου.

Τέλος ειδική ευχαριστία στην κιθάρα – ένα και το μπουζούκι που με ανεβάσανε όταν κόντεψα να τα κάνω πάνω μου στην πτήση της επιστροφής. (Γαμώ τα κενά αέρος μου)

Θα το ξανακάνουμε σύντομα.

Φωτογραφίες από την πόλη (και μερικές της ψωνάρας) ΕΔΩ.

————-

Μόνο για τους γνώστες (δεν είναι για κατανόηση. Είναι για να θυμάται η μπάντα)
– Τιμημένοι Μεσοπορδιότες, περήφανα Μεσοπορδιοτόπουλα.
– Θα μας πληρώσουν σε φούντα;
– Ξεκουμπώσου
– Μύλοι Αγίου Γεωργίου
– Θα βγούμε; Ε να πάρω και το προφυλακτικό μου
– Τώρα ρε μαλάκα έχω στην τσέπη μου 1600 κορώνες
– Να μπει ο … Να γαμήσει και να φύγει
– Αυτοί που είναι κριτές στα καλλιστεία για να βρουν τη Μις Δανία πρέπει να έχουν ψυχολογικά προβλήματα έτσι;
– Πού ‘ναι ο Θωμάς;
– Αλητεία (επανάληψη ατάκας που έπαιξε και στο Εδιμβούργο πολύ)
– Όλα από ρε
– Στάστε τα όλα, σπάστε τα
– Με πήρες χαμπίρι;
– Τί φρούτα βγάζει η Καλαμάκα; Μούρμουλα.
– … σκοτώνει τους νεκρούς. Ποιούς νεκρούς ρε μαλάκα.
– Καλά. Θα τα πούμε στην πτήση της επιστροφής.
(Παίδες τί ξεχνάω; )