Διάβασα ένα, δύο, τρία (με σειρά εμφάνισης) posts περί γάμου και έτσι όπως διάβαζα θυμήθηκα όταν ήμουν πιο μικρή και έλεγα πως δε θα παντρευτώ ποτέ. Η μαμά Δέσποινα ας πούμε ακόμα το πιστεύει: “Κορίτσι μου ποιος να σε πάρει εσένα; Α κλώσκουνε σε ωπίς”, που σημαίνει θα σε γυρίσουν πίσω.
Επειδή ως έφηβη πέρασα την επαναστατική φάση που περνάμε όλοι φαντάζομαι και επειδή την είχα δει και πολύ ιντελιγκέντσια άρχισα να λέω – μεταξύ άλλων – ότι δε θα παντρευτώ ποτέ. Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα ότι πολλά από τα πράγματα που έλεγα δεν τα πίστευα καθόλου. Και δέχτηκα με τα χρόνια ότι σε κάποια πράγματα είμαι βαθιά συντηρητική. Ό,τι έχει να κάνει με την οικογένεια ας πούμε είναι για μένα ιερό. Η οικογένεια μου είναι πάνω από όλα.
Άσε με να σου το εξηγήσω λίγο, πριν με θεωρήσεις εντελώς κατίνα. Εγώ ας πούμε έχω τη μαμά Δέσποινα(1), το μπαμπά μου(2), τον πατριό μου(3), τη συμβία του μπαμπά μου(4), την αδελφή μου(5) και τα παιδιά του πατριού μου(6 και 7) και της συμβίας του μπαμπά μου(8) (βάλτα κάτω μιλάμε για λαό). Δεν έχω πρόβλημα και στηρίζω τους γάμους μεταξύ ομοφυλοφίλων. Δεν με πειράζει το διαζύγιο. Δεν με πειράζει σχεδόν τίποτα.
Με πειράζει το φαίνεσθαι αντί του είναι. Μ΄αρέσει η ισορροπία. Εγώ μεγάλωσα με αγάπη και καταπίεση. Με την καλή έννοια. Με πιέσαν να κάνω πράγματα που μπορούσα, ποτέ πράγματα που δεν μπορούσα. Πίστεψαν σε μένα, με στήριξαν, μου κάναν αυστηρό έλεγχο, με περιόρισαν. Γιατί έτσι έπρεπε. Και τώρα που μεγάλωσα ξέρω πως δεν τα κάνανε όλα σωστά αλλά τα κάνανε όλα με αγάπη, σεβασμό και τρυφερότητα. Κι ας κοπανούσα πίσω μου τις πόρτες στα 16 μου.
Δεν πιστεύω στη δικτατορία, δεν πιστεύω στην απόλυτη ελευθερία. Τί να κάνω, έτσι μεγάλωσα, έτσι συνήθισα, έτσι βρήκα μια κάποια ισορροπία παρόλα τα σκατά που έχω περάσει.
Αυτά για αρχή.
Όσο για το γάμο αυτόν καθεαυτό; Αν θέλω να τρομάξω κάποιον λέω ότι τον θέλω στο Παλαιό Γυναικόκαστρο, με ποντιακή λύρα, και γλέντι στα Πλατάνια. Και μάλιστα περιγράφω την τελετή με λεπτομέρεια. Πού ξυρίζουν το γαμπρό, πώς πάει στη νύφη, τί κάνει εκεί κλπ κλπ. Καμιά φορά θα σας τα πω και με λεπτομέρειες να τρομάξετε κι εσείς.
Αλλά η αλήθεια είναι πως δε με ενοχλεί. Όπου να είναι, όπως να είναι, αν είναι.
Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι για μένα δεν έχει να κάνει με το γάμο, γιατί το επιχείρημα “είναι μόνο ένα χαρτί” αντικρούεται πολύ εύκολα: “ε αν είναι ένα χαρτί γιατί δε το κάνεις για να τελειώνουμε”.
‘Αλλωστε, το έχω δεχτεί ότι αν κάποτε παντρευτώ, γιατί να μην έχω μια μέρα που θα το φωνάξω; Γιατί να μην πω ότι κοίταξε να δεις, αυτός που στέκεται δίπλα μου πιστεύει ότι μπορεί να αντέξει, κι εγώ πιστεύω ότι μπορώ να ηρεμήσω κοντά του. Γιατί όχι;
Θα μου πεις, γιατί ναι; Μπορεί και γιατί έτσι μεγάλωσα. Μπορεί και γιατί όταν κάναμε το γλέντι της θετής αδελφής μου στο σπίτι ρώτησα τη μαμά μου αν θα κάνει τόσα πολλά, αν θα κάνει τόσες ετοιμασίες, αν θα χαρεί τόσο πολύ και για το δικό μου το γάμο. Και μου είπε: Στο δικό σου το γάμο; Θα φέρω λύρα. Και μου έκανε την κίνηση του χεριού που σημαίνει, άσε θα κάνω πολλά.
Δεν είναι ο γάμος σου μόνο για σένα. Και εδώ που τα λέμε δεν είναι καθόλου για σένα. Είναι για τους άλλους. Εγώ αυτούς τους άλλους τυγχάνει να τους αγαπάω και να τους έχω αδυναμία και στο δικό μου το μυαλό αυτό σημαίνει ότι θα τους κάνω και το χατήρι, και θα πατήσω και πόδι για να παντρευτώ έτσι ώστε η γιαγιά μου να σηκωθεί να χορέψει.
Το ξέρω πως τα μισά από αυτά που λέω είναι συναισθηματικές παπάρες. Αλλά στο κάτω κάτω, η υπόσχεση ότι θα αγαπάς, θα στηρίζεις, θα σέβεσαι κάποιον για όλη σου τη ζωή είναι η μεγαλύτερη συναισθηματική παπάρα που έχω ακούσει ποτέ. Όλοι για μία γαμημένη ψευδαίσθηση δε ζούμε;
Καμιά φορά αναρωτιέμαι; Πώς μπορώ να είμαι ταυτόχρονα τόσο του παραμυθιού και τόσο κυνική;
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ
(θα έπρεπε να το έχεις διαβάσει, αλλα και τώρα δενέιανι αργά)
Tτελευταία στη Λαμία και παλιότερα στη Δράμα ιερωμένοι στερούμενοι παιδείας και κοινωνικότητας αρνήθηκαν να τελέσουν Θρησκευτικό γάμο γιατί οι κουμπάροι είχαν τελέσει πολιτικό γάμο στην Πρώτη περίπτωση και θρησκευτική κηδεία στη δεύτερη περίπτωση γιατί ο αποθανών είχε τελέσει Πολιτικό Γάμο. Όμως αυτές είναι περιπτώσεις που αναφέρθηκαν στον τύπο και στα μέσα. Υπάρχουν ακόμα περιπτώσεις που δεν έγιναν γνωστές (όπως άρνηση βαπτίσεων κλπ).
Η Εκκλησία εξετέθη γιατί τα αναφερόμενα γεγονότα απασχόλησαν τον τύπο και την τηλεόραση (τηλεοπτικά παράθυρα κλπ) με ένα όχι τόσο ευπρεπή τρόπο, γιατί η αποτρόπαιη ασέβεια συνέβη στη χώρα μας όπου οι Έλληνες τιμούσαν τους νεκρούς τόσο στην αρχαιότητα όσον και ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι.
Διερωτώμεθα πως ο ιερέας γνώριζε ότι οι κουμπάροι είχαν τελέσει θρησκευτικό γάμο; μήπως σι συγκεκριμένες μητροπόλεις φακελώνουν τους πολίτες, δεν γνωρίζουν ότι εδώ και 20 χρόνια ο πολιτικός γάμος που έχει θεσμοθετηθεί είναι ισόκυρος με το θρησκευτικό;
Μήπως η Εκκλησία αρνούμενη του κουμπάρους που είχαν τελέσει πολιτικό γάμο τους απομακρύνει ενώ μια άλλη συμπεριφορά θα μπορούσε να τους προσελκύσει; Είναι σίγουροι ότι όποιος νυμφεύεται με θρησκευτικό γάμο αποδοκιμάζει την Ορδοδοξία;
Σε αυτά τα ερωτήματα Θα πρέπει κάποιοι να απαντήσουν.
Ας προσπαθήσουμε όμως να μεταφέρουμε κάποιες απόψεις που είναι πιθανό να ξεκαθαρίσουν κάπως τα πράγματα.
Ο πολιτικός γάμος Θα πρέπει να είναι υποχρεωτικός έτσι ώστε ο κάθε πολίτης να εκπληρώνει τις νομικές του υποχρεώσεις προς την Πολιτεία αλλά και για να μην δημιουργείται καθεστώς διάκρισης ( όπως άρνηση βαπτίσεων, χριστιανικής ταφής, ίσων ευκαιριών κλπ). Όμως όποιος θέλει για λόγους παράδοσης και πίστης να μπορεί να τελεί και θρησκευτικό γάμο.
Άλλωστε είναι γνωστό ότι ο θρησκευτικός γάμος συνάπτεται με τη σκληρότερη υποταγή αφού «αι γυναίκες υποτάσσεσθε τοις άνδρασιν εν παντί» και «η γυνή ίνα φοβείται τον άνδρα» δηλαδή υποταγή και φόβος που η σύζυγος απαρνείται και ο άνδρας δεν ανέχεται τον ευτελισμό της συντρόφου του.
Η σύναψη μόνο θρησκευτικού γάμου είναι παράνομη διότι ο γάμος είναι έννομος συμφωνία οχυρουμένη δια νόμων που καθορίζουν δικαιώματα και υποχρεώσεις ισοτίμως του ενός συζύγου προς τον άλλον και όχι υποταγή και φόβο. Είναι και νομικά ανυπόστατος διότι ο ιερολογών ιερέας είναι ένας απλός ιδιώτης χωρίς δημόσια αρμοδιότητα (πλην δημοσίου μισθού) για έκδοση βεβαιώσεων προς τη δημόσια αρχή του Ληξιαρχείου για τις οποίες μόνος αρμόδιος είναι ο Δήμαρχος.
Ο πολιτικός γάμος προέκυψε ως ανάγκη κοινωνικού εκσυγχρονισμού, ισχύει σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δόθηκε λύση για το γάμο των αλλοθρήσκων και σταμάτησε τις οικονομικές δοσοληψίες που συνέβαιναν στον Οίκο του Θεού.
Τέλος όλοι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η Ορδοδοξία μεγαλούργησε και έλαβε οικουμενικές διαστάσεις χωρίς εγκυκλίους και όταν Την υπηρέτησαν σεβάσμιοι Ιεράρχες και όχι μεγαλόσχημοι και επηρμένοι ιερωμένοι.
Άμα πάω κάποτε άντρα στο Παλαιό Γυναικόκαστρο θα κάνω blog ειδικά αφιερωμένο σε αυτή την περιπέτεια σου λέω. Σε φιλώ.
Κι εγώ σε φιλώ γλυκιά μου. Θα δεις το Π.Γ. στον ύπνο σου. Θα είσαι μικρή και θα είναι όμορφα. Όνειρα γλυκά.
Α ρε Σοφία… Μα ο κυνισμός είναι ο καλύτερος τρόπος για να συνεχίσεις να πιστεύεις στα παραμύθια και συγχρόνως να μην ανέχεσαι τα ψέμματα στη ζωή σου. Γίνεται. Στάση ζωής είναι. Άντε, κι όταν έρθει η ώρα να την πάρεις την απόφαση, να του δώσετε να καταλάβει στο γλέντι. Όλη η οικογένεια.
Α, και πού είσαι… τίποτα δεν “θά’πρεπε” να έχεις διαβάσει. Καλύτερα αυτά τα πράγματα να τα ζούμε και να τα σκεφτόμαστε όπως τα νιώθουμε. Χωρίς υποδεκάμετρο.
«Πώς μπορώ να είμαι ταυτόχρονα τόσο του παραμυθιού και τόσο κυνική;»
Γιατί ονειρεύεσαι με την καρδιά και την ψυχή σου. Και γιατί το μυαλό σου χτίζει άμυνες, για να προστατεύσει αυτά τα όνειρα. Να τος λοιπόν ο συνδυασμός.
Είσαι αναπόσπαστο μέλος μιας ζωντανής, αγαπημένης, εκτεταμένης οικογένειας. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα στον κόσμο από το να μοιραστείς μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής σου μαζί τους. Εγώ πάντα θέλω αυτούς που αγαπάω κοντά μου, όταν γιορτάζω τα σημαντικά μου!
Να’χεις λύρα στον γάμο σου Σοφάκι. Και την μαμά σου να τραγουδάει. Και συ, να χορεύεις με αυτούς που αγαπάς, στον σκοπό της μουσικής!
Αϊτιμάλε τσικουλάτα τσικιτάμ… και στο background “Strangelove that’s how my love goes..” :-)
Kαι να θυμάσαι πως για να πετύχει ένας γάμος, τα φαγητά στο τραπέζι πρέπει να μείνουν μέχρι να φύγει και ο τελευταίος καλεσμένος! Με το καλό!!!
Εμένα αν μου έλεγες πως θα παντρευτούμε στο Παλαιό Γυναικόκαστρο δεν θα τρόμαζα. Άντε με το καλό!
Παύλε θα σου έλεγα ότι είσαι ο μόνος αλλά σε προλάβανε γαμώτο. Υπάρχει όντως κάποιος που δεν τον χαλάει το prospect… μυστήρια πράγματα. Λες να φταίει το ότι δεν έχει δει το Παλαιό Γυναικόκαστρο;
Θα το αγαπήσει τσικάριμ. Ο τυχερός!
Να τον πας στο ποτάμι!
Το Π.Γ ειναι στο Κιλκις.
Εχοντας δυο γάμους το καλοκαίρι σκέφτησα έντονα το ενδεχόμενο να παντρευτεί η Σοφία. Καθότι πρωτοτοκη.
Αλήθεια κουκλα μου δεν μπορεσα να σε δω με νυφικο και ολα τα υπολοιπα. ΓΙΑΤΙ?
Μαλλον ειναι νωρις ακομα.
Το μόνο που ειδα ειναι οτι εγω θα σε παραδώσω στον συζυγο. ΕΓΩ.
Κοίτα που θα με κάνει να αλλάξω γνώμη τώρα.. χμμ..
Παλαιό Γυναικόκαστρο? προς τα πού πέφτει αυτό ρε παιδιά? Κιλκίς μεριά?Βέροια? Πού?
Που ‘σαι ρε άγνωστε, ντο να φτάω δηλαδή να σου αραδιάσω όλα τα ονόματα του χωριού; Σαν πολλά δεν είναι πούλι μ;
Γειά σου ρε ποντιοπούλα ασο παλαιό γυναικόκαστρο!Ντε φτας? Πως περνάς εκεί στην ξενιτιά? Πολλά για γάμους διαβάζω, θα μας φέρεις κανέναν Άγγλο? Ο γάμος σου θα γίνει στο χωριό, χωρίς δεύτερη κουβέντα! Τα λέμε όταν έρθεις και αφού απαντήσεις!! Φιλάκια
Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ (guess who!) :)))))
Ωρέ άγνωστε από πότε έχουμε να καλατσέυουμε και είναι η δουλειά μου ‘καινούρια’; Στείλε ένα mail sofiagk παπάκι gmail.com να τα πούμε με λεπτομέρειες
Δεν θα σου πω ακόμα ποιός – ποιά είμαι αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι ο γάμος ο δικός σου αλλά και της αδερφής σου θα λάβει χώρα εις το Παλαιό Γυναικόκαστρο και σε αυτό θα μιλήσω και εγώ στη μαμά Δέσποινα.
Φιλάκια Σοφάκι
Περιμένω νέα σου!!!
Υ.Γ. Πως τα πας με την καινούργια σου δουλειά?
ti kaneis re pontiopoula sofoulaaaaaaaaaa?????
pote tha ertheis re?????
ekana lathos gia tin douleia,sorry!
kainourgia einai i aderfoula sou!!!
sosta???pes mou pos paei i douleia sou
alitheia,o paulos poios einai??