Στην κρίσιμη ηλικία των 9 βρέθηκα στο Κιλκίς και έκανα εκεί την Τετάρτη, Πέμπτη και Έκτη Δημοτικού. Λέω κρίσιμη και εννοώ το εξής:
Μέχρι και την Τρίτη Δημοτικού δεν καταλάβαινα πραγματικά την έννοια του Φυτού. Η μαμά Δέσποινα μου έλεγε να είμαι καλή μαθήτρια και με βοηθούσε στα μαθήματα μου. ‘Ημουν ήδη από φυσικού μου ανταγωνιστική. Άρα έλεγα μάθημα. Μόλις πας Τετάρτη όμως, για να μην ξεκινήσω να λέω για Πέμπτη και Έκτη Δημοτικού το να είσαι Φυτό είναι κάπως πρόβλημα. Το αισθάνεσαι στο πετσί σου λέμε.
Εγώ το γλίτωσα αυτό το στάδιο και μάλιστα για όλα φταίει η γλώσσα. Βλέπεις αυτός που διαβάζει πολύ στην Αθήνα είναι το Φυτό ενώ στο Κιλκίς και στη Μακεδονία γενικά είναι το Κοράκι. Εμένα προσωπικά το Φυτό μου φαινόταν πολύ άσχημο πράγμα (βλέπε κώμα, αργές αντιδράσεις κλπ κλπ) ενώ το Κοράκι δε μου φαινόταν καθόλου άσχημο. Θυμάμαι τα κορίτσια στο Κιλκίς που μου είπανε γελώντας ‘ρε συ, είσαι κοράκι;” κι εγώ ρώτησα τί εννοούν. Μου εξήγησαν ότι εννούν το Φυτό και δε μου φάνηκε τόσο φοβερό. Το να με λένε Κοράκι δε με χάλαγε καθόλου. Σίγουρα αν είχα κάνει socio-linguistics θα μπορούσα να στο εξηγήσω και πιο επιστημονικά.
Όταν λοιπόν για την πρώτη γυμνασίου επέστρεψα στην Αθήνα, συγκεκριμένα στο Νέο Φάληρο του Πειραιά δε μου έκανε καμία διαφορά. Ήμουν απουσιολόγος. Ζήτησα το απουσιολόγιο στην αρχή της τάξης και το κράτησα μέχρι και την Τρίτη Γυμνασίου (μετά πήγα Λύκειο και άλλαξαν τα πράγματα, μπήκα σοβαρά στην εφηβεία, θύμισε μου άλλη φορά να σου πω αυτή την ιστορία)
Ήμουν μια απενοχοποιημένη απουσιολόγος. Παραμένω.
Σοφία είμαστε πολύ διαφορετικές!
Εγώ δικαιούμουν το απουσιολόγιο και αρνιόμουν να το παίρνω. Δεν αισθανόμουν ποτέ καλά να ασκώ εξουσία, να φαίνεται ότι ξεχωρίζω από τους άλλους κλπ. Φαντάσου ότι δεν πήγαινα στις απονομές βραβείων του σχολείου, αρνιόμουν να συμμετέχω στις γιορτές (απαγγελία κειμένων, ποιημάτων, κλπ.), δεν έβαζα ποτέ υποψηφιότητα στις εκλογές.
Το χειρότερο που μπορούσες να μου πεις στο σχολείο είναι ότι ήμουν φυτό!
Χαίρε!
Ιφιμέδεια
Α εμένα με παρακαλάγανε να κρατάω το απουσιολόγιο γιατί έκρυβα απουσίες
:-)))
Μην σου πω για μένα που με βάζαν μεσάζοντα να μιλήσω στους καθηγητές για να αποφύγουμε διαγωνίσματα, ή για να πάμε εκδρομή!
εγώ το πήρα στην πρώτη γυμνασίου και την πρώτη μέρα το ξέχασα στην τάξη και έφυγα!
Αφού έφαγα γερό χέσιμο από τον γυμνασιάρχη βρήκα την επομένη ένα φυτό -ή κοράκι- και το ξεφορτώθηκα δια παντώς.
Είναι γεγονός πάντως ότι και πιο γερά εδραιομένη εξουσία χρειάζεται τη συνεργασία “απουσιολόγων” για να σταθεί!
Sofia: Α εμένα με παρακαλάγανε να κρατάω το απουσιολόγιο γιατί έκρυβα απουσίες
Χεχε. Εμένα στην αρχή δε με παρακαλάγανε να το πάρω το ρημάδι. Μετά από ένα “περιστατικό” όπως που την έσκασε όλη η τάξη και μαζί με αυτήν εξαφανίστηκε και το απουσιολόγιο (και δε βρέθηκε ποτέ ξανά — σιγά μην το βρίσκανε ανάμεσα από τα αποκαϊδια των σκουπιδιών… XA!), για κάποιο μυστήριο λόγο ήθελαν όλοι να παραμείνω εγώ απουσιολόγος :)
το να εισαι απουσιολογος δεν ειναι τιποτα. το χεροτερο ολων ειναι να εισαι στο 15μελες! τς,τς,τς…
πως μου την εσπαγε το προεδριλικι απο μικρο παιδι…
εξαλλου η μαγκια ηταν να εισαι και αλανι [δηλαδη να μην ψαρωνεις οχι να σπας ολα τα θρανια του σχολειου εν ωρα μαθηματος!], και να παιρνεις και καλους βαθμους στις εξετασεις. ενταξει, στις πανελληνιες, εννοω, να περασεις σε σχολη που θελεις.
Έχοντας διατελέσει “φυτό” (εκεί πέμπτη με έκτη δημοτικού μετά καταλάγιασε το πράγμα) έχω να πω πως πραγματικά ακόμα κάτι μου κάνει η λέξη. Ενώ το Κοράκι… ε, άλλη χάρη έχει, η αλήθεια είναι αυτή!! :)
Έχω όμως να καταγγείλω ότι μολονότι έκρυβα ότι μπορούσα από απουσίες εμένα της καρμοίρας ποιος θα μου έκρυβε έκτη ώρα, τρίτη λυκείου, στον κορμό, να πάω να λύσω καμιά άσκηση δέσμη? (ουπς, πάλι αποκάλυψα την ηλικία μου και δεν κάνει…)