Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς

Τη λένε Ρίτα και ξέρει τί σημαίνει ζήλια


P1180712- every time I rise I see you falling.
Uploaded by seaembraces on 8 Aug 09, 4.17PM BST.

Τη λένε Ρίτα.

Μη τη ρωτήσεις από πού βγαίνει.

Ρίτα.

Είναι κάπου εκεί μέσα στη δεκαετία των 30 και το απολαμβάνει.

Το απολαμβάνει κυρίως όταν η μεταξωτή μπλούζα του γραφείου γλυστράει πάνω στο σώμα της τα πρωινά.

Την άλλη γυναίκα της ιστορίας την λένε Έλενα. Ξέρει που κρατάει τις σημειώσεις της η Ρίτα και τα ποιηματάκια που γράφει τα βράδια. Της τα έδειξε ένα βράδυ μεθυσμένη – της διάβασε αυτά που είναι για εκείνη και έκλαιγε καθισμένη στο πάτωμα. Η Έλενα την πήρε αγκαλιά κι όταν σταμάτησαν οι λυγμοί το κάνανε πάνω στη σκληρή μοκέτα. Τα γόνατα της Ρίτας είχαν σημάδια από την τριβή και το κάψιμο του χαλιού για κάποιες μέρες μετά.

Η Ρίτα δε ζηλεύει. Δεν της περνάει καν από το μυαλό. Όσα χρόνια την ξέρω και πίνουμε καφέ στα απόμερα μέρη των Εξαρχείων – υπάρχουν κι αυτά – δε τη θυμάμαι ποτέ να ζηλεύει. Ούτε τον Πάνο, που είχε πάρει τη μισή Αθήνα.

Πίνουμε καφέ λίγους μήνες αφού έχει γνωρίσει την Έλενα και ξέρω ότι κάτι δεν πάει καλά. Κοιτάει συνέχεια το κινητό της, στέλνει μηνύματα, βγαίνει έξω δύο φορές για να μιλήσει στο τηλέφωνο, είναι αφηρημένη.

– Το ‘χεις ρίξει στα χάπια;
Μου γελάει πονηρά.

– Ερωτεύτηκα
– Η Έλενα;
– Η Έλενα.
– Και;
Στα μάτια της λάμπει η απελπισία.

– Σοφία μου ζηλεύω. Ζηλεύω, δεν ξέρεις τί σημαίνει. Τρελαίνομαι. Θα πάθω.

Ζηλεύει. Η Έλενα είναι αλάνι – η Έλενα είναι μεγάλο μυαλό – η ‘Ελενα την ξέρει, την ξεσηκώνει, την ανεβάζει, την κατεβάζει, την κάνει χίλια κομματάκια.

Δεν το συζητάει μαζί μου άλλη φορά αλλά ξέρω ότι την καταστρέφει, την τρώει.

– Πώς πάει με την Έλενα;
– Τέλεια.

Μα το βλέπω από μισόλογα, από τα αστεία που κάνει, από τον τρόπο που μου μιλάει ότι το σαράκι συνεχίζει το χρατς χρατς στην τρυφερή της σάρκα. Σχεδόν τη βλέπω να βηματίζει πάνω κάτω στο σπίτι της, το ξύλινο πάτωμα να τρίζει ελαφρά, να αναλύει κάθε λέξη, να την κάνει σκόνη και να ψάχνει να βρει το ιδιαίτερο νόημα της. Ζαλίζει την Έλενα με λεπτομέρειες, με ερωτήσεις, με κουτσομπολιά, κάθε παραστράτημα λεκτικό της φαίνεται πρώτα ύποπτο και μετά φυσικό και μετά πάλι ύποπτο.

Ένα βράδυ που η Έλενα λείπει ταξίδι με τη δουλειά η Ρίτα φτάνει στο αμήν. Ξεκινάει από ένα σχόλιο στο Facebook – περνάει στο flickr, σε παλιά μηνύματα, στα favourites της Έλενας στο YouTube και ψάχνει τα bits. Έχει τόσες ερωτήσεις και διευκρινίσεις να ζητήσει που είναι έτοιμη να ανοίξει το μπλοκάκι και να αρχίσει να τις σημειώνει.

Ανάβει τσιγάρο, το κάνει μισό, το σβήνει.

Και κάπου εκεί – σε μία μικρή φωτεινή στιγμή αποκάλυψης – σηκώνεται από τον καναπέ. Πηγαίνει στην κουζίνα, ανοίγει το ζεστό νερό και πλένει πιάτα και ποτήρια, στοιβαγμένα στον πάγκο και στον νεροχύτη. Με κάθε ποτήρι που πλένει και ξεπλένει ηρεμεί ο σφυγμός της. Με κάθε πιάτο μπαίνουν όλες οι ερωτήσεις σε μία σειρά. Όταν καθαρίζει στο τέλος τον πάγκο σβήνει όλες τις ερωτήσεις σχεδόν αυτόματα.

– Δηλαδή και πολύ της πέφτεις; Αυτό μου λες;
– Όχι όχι, δεν καταλαβαίνεις.  Ίσα ίσα είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που λεω!

Τη βλέπω κάποιες μέρες μετά, με πολύχρωμο κασκόλ στο λαιμό της – το κρύο στην Αθήνα έχει γίνει τσουχτερό – και το κινητό της στην τσέπη του πουκαμίσου της.

Η αλήθεια είναι ότι δεν την πίεσα να μου πει επειδή δεν καταλάβαινα. Καταλάβαινα μια χαρά.

Η Ρίτα τώρα ξέρει τί σημαίνει ζήλια. Ζήλια είναι η απιστία που κάνεις στον ίδιο σου τον εαυτό. Κι η Ρίτα αγαπάει τον εαυτό της πάρα πολύ για να τον προδίδει καθημερινά και να χαρίζει στην Έλενα έναν άνθρωπο προδομένο και μισό.

4 comments to Τη λένε Ρίτα και ξέρει τί σημαίνει ζήλια

Leave a Reply

You can use these HTML tags

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>