Σκάει το δέρμα σου τις μέρες του Ιουλίου…
Μεγάλωσες.
Τρίψε τους ώμους σου να νιώσεις ότι αλλάζεις.
Σαν τα φίδια.
Ιερός όφις ή επικύνδινος σατανάς,
βγάλε την πλάτη σου σπονδή στον ήλιο
και θυσίασε την στο καλοκαίρι.
… γιατί είναι το κορμί αμμουδιά που θέλει το χειμώνα να βγάλει…
.
“η κόρη μου τσιτσίδι;”
(Σοφία καλό χειμώνα! Μη βρίσεις!)
Κι εγώ εκείνο το post σκέφτηκα Πιτσιρίκο :-)
Μύρισε θαλασσινό αλάτι ο browser, Σοφάκι. Δε μας λυπάσαι καθόλου εμάς που λιώνουμε στη ζέστη της πόλης; :-p
Βρε κορίτσι μου δεν σου έχω πεί
να μην τσιτσιδόνεσε μπροστά σε
ξένους΄. Πως θα σε παντρέψω.
Μαμά Δέσποινα έγραψες. Πάντως νομίζω έχεις χάσει πάσα ελπίδα ότι θα με παντρέψεις χρόνια τώρα.
Αχ, μητέρα… Λες και δεν ξέρεις οτί η κόρη σου θα αποφασίσει μία μέρα οτί θα παντρευτεί και θα σηκωθεί επάνω, θα δείξει έναν και θα πεί:
“Εσύ! Έλα εδώ! Παντρευόμαστε.”
Μην ανησυχείς λοιπόν, άσε που θα τον δω κι εγώ πριν και θα σε ενημερώσω!
Σε φιλώ.
nazou!
Έφτασα στο blog σου μέσα από link άλλων, καταπληκτικό Σοφία.. Γράφεις με τόση ευαισθησία για όλα αυτά που νιώθεις και ζεις που κάνεις τους αναγνώστες σου να πιστεύουν ότι σε ξέρουν από καιρό. Τα post σου για Αγγλία και Λονδίνο ειδικά μου θύμισαν πόσο πολύ αγαπώ τη χώρα και τους ανθρώπους της. Χαίρομαι που βλέπεις τη χώρα που επέλεξες να ζήσεις χωρίς τις πατροπαράδοτες ελληνικές παροποίδες!
Ευχαριστώ Δέσποινα.
πάντα τέτοιες θυσίες… ;)