Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς

Το δώρο του diafanos – Ένα posting α λα ΕΕΕΑ τιμής ένεκεν

Κάποιος – πέρα από τους γνωστούς λέμε – ανακάλυψε το blog μου. Μπράβο του λοιπόν. Κι επειδή έταξα δώρο posting ιδού my end of the bargain.

Τι μπορείς να γίνεις στη ζωή σου (στα αισθηματικά) Ver. 1.0

Πρώτα από όλα ας ξεκινήσουμε από τις συστάσεις. Σας γράφει η θεία Σοφία του πρώην αερομεταφερομένου συμβουλίου της ΕΕΕΑ. Ως τέτοια μπορεί να κάνει: ορθογραφικά λάθη (όσο περισσότερα τόσο το καλύτερο), άνθρωπο-παρατήρηση, κατηγοριοποιήσεις, αυθαίρετες κρίσεις, σφαγή της ελληνικής κλπ.

Αγαπητέ φίλε diafanos. Όταν ο άντρας και η γυναίκα βρίσκονται σε μία κρίσιμη ηλικία ή φάση της ζωής τους, όταν νιώθουν έναν πόνο στην καρδιά βαθιά, ανακαλύπτουν ότι έχουν γίνει – ή πρόκειται να γίνουν ένα από τα τρία παρακάτω.


Καλοπαντρεμένος (κλισέ)

Υπάρχουν πολλές υποκατηγορίες εδώ όπως το «μια γυναίκα μου πέφτει και μένα», «έρωτας αγιάτρευτος», «γαμπρός ή μακαρίτης» κλπ. Το βέβαιο είναι πως το υποκείμενο έχει βρεθεί υπό τα δεσμά του γάμου καλώς ή κακώς. Κάνει και κανένα παιδί (ή δύο ή τρία, ο αριθμός είναι αδιάφορος, από τη στιγμή που κάνεις το πρώτο αποχαιρέτα τη την Αλεξάνδρεια που χάνεις). Άρα μπαίνει σε άλλες λούμπες που η single μπουρζουαζία δεν κατανοεί.

Μπίχλας Μπάκουρος (παρήχηση)

Γνωστό είδος. Επίσης με πολλές υποκατηγορίες όπως «μπάκουρος στο μπαρ – κορίτσια τρεχάτε», «μένω με τη μάνα μου πού θα βρω καλύτερα», «είχα σχέση πολλά χρόνια αλλά πήγε κατά διαόλου το πράγμα» (συμβαίνουν). Όπως λέει και μια θεια μου, άντρας πάνω από τα 40 χωρίς μόνιμη σχέση ή γάμο κάτι δεν πάει καλά. Και τα χρόνια εμπειρίας και κουτσομπολιού αποδεικνύουν την αλήθεια της παραπάνω ρήσης. Μόνη εξαίρεση όταν όπως είπαμε υπήρξε σχέση αλλά κάπου γαμήθηκε το πράγμα. Κρίμας.

Επαναστάτης χωρίς αιτία (Κινηματογραφικότητα)

Σπάνιο – και ελκυστικό – είδος. Δεν πρέπει να το μπερδεύουμε με τον μπίχλα μπάκουρο που το παίζει επαναστάτης. Ο επαναστάτης χωρίς αιτία είναι παλιός αριστερός, ή ροκάς, ή γενικώς loner κάτι σαν τον λύκο της στέπας (λογοτεχνισμός). Μας αρέσει. Είναι κάτι σαν τους Κατσιμηχαίους ή σαν τον Παντελή Θαλασσινό. Δε θέλει δεσμεύσεις ρε παιδί μου πώς να το κάνουμε. Τέρμα.

Όλοι και εννοούμε ΟΛΟΙ αργά ή γρήγορα θα πέσουμε στη λούμπα και θα ανήκουμε σε μια από τις παραπάνω κατηγορίες. Αναμφίβολο.

Τώρα φίλε μου diafanos, όσον αφορά την ερώτηση του περί «Τίποτα σε ελκυστικό αλλά και προσγειωμένο δε σας βρίσκεται; Ποίηση, μηχανήματα σπουδαία; Κάτι τέλοσπαντων;» έρχεται και η πληρωμένη απάντηση. Μας βρίσκεται αλλά όχι κατά παραγγελία. Εδώ είναι το δικό μου blog και ως τέτοιο μπορώ να το παίζω ντίβα και πρίμα ντόνα και να κάμω τα δικά μου. Δηλαδή να γράφω ό,τι θέλω όποτε θέλω σε ό,τι στυλ θέλω. Όπως κάνεις κι εσύ στο blog που συνδράμεις (και μπράβο σου λοιπόν).

Δεν έχει ο κόσμος ένα πρόσωπο και «ωπ παιδιά έσκασε ο diafanos – κόσμιοι όλοι μη σας γαμήσω». Έχω τρακόσες είκοσι δύο προσωπικότητες και πολύ γουστάρω. Απάντα να βριστούμε λίγο να γίνει της πουτάνας. Η πλευρά μου πού είναι κατίνα πολύ τα γουστάρει κάτι τέτοια.

4 comments to Το δώρο του diafanos – Ένα posting α λα ΕΕΕΑ τιμής ένεκεν

  • Οξυδερκής η ανάλυση – κάτι ξέρεις εσύ, δεν εξηγείται αλλιώς, χαραμίζεσαι παιδάκι μου κλπ κλπ… Ελπίζω να μη βασίζεται μόνο στα λεγόμενα της θείας σου ή της καααατινας πλευράς σου – είμαι σχεδόν σίγουρος δηλαδή ότι δεν. Δυστυχώς συμφωνώ πάνω κάτω με την κατηγοριοποίηση. Δυστυχώς ξαναλέω. Έλεγα μπας και ξέρεις κανα μαντζούνι, κανα τρόπο για καμια τυχόν κατηγορία 4 που να ξεφεύγει – μη μείνουμε να ψάχνουμε δείγματα της 3 απλώς. Το θέμα δεν ήταν περι κοσμιότητας λοιπόν (άλλωστε καλύτερα βρώμικος παρα πεντακάθαρος) αλλά περί μάθησης από τους που φαίνονται να ξέρουν τι παίζει (λέγε με έχω πάει κι έχω έρθει). Που να βριζόμαστε τώρα… Άσε που οι απλώς 10 προσωπικότητες μας δε σηκώνουν τις 322 σας… ΠιΕς ΕΕΕΑ=?

  • Πρώτον. Όποιος δεν ξέρει την ΕΕΕΑ να κάνει εξονυχιστικά searches στο Δίκτυο και θα καταλάβει. Ο μύθος μας αντηχά στα τοιχώματα του ιστού της αράχνης.
    Δεύτερον. Μην απελπίζεσαι. Έτσι κλαιγόταν κι ένας φίλος μπάκουρος και τελικά τώρα είναι 3 χρόνια με γκόμενα. Για να μην αναφερθούμε στον άλλον φίλο (κοινό μας με τα παιδιά του EVA) που τόσα χρόνια που τον ξέρω – γύρω στα 5 μπακούρι του κερατά είναι και τώρα βρήκε καλό κορίτσι και χαίρετε.
    Τέλος και γκόμενα να μη βρεις μπορείς πάντα να γίνει Παντελής Θαλασσινός ή ακόμα καλύτερα Καζαντζάκης.
    Ύπαγε εις το φως τέκνον μου. Η ελπίς πεθαίνει τελευταία

  • Εντάξει για την ΕΕΕΑ – ενημερώθηκα και πήγα και ένα βήμα παραπέρα σαν άνθρωπος. Το υπόλοιπο post σου μου θύμισε κάτι που είχα διαβάσει παλιότερα περι φεμινισμού (μάλλον είναι γνωστή ρήση) – ότι άν μια γυναίκα αγωνίζεται για να έχει τον ίδιο μισθό με έναν άντρα, τότε οι στόχοι της είναι πολύ χαμηλοί – κάτι τέτοιο τελοσπάντων. Αν κατ’ αναλογία ο στόχος μας είναι “να βρούμε ένα καλό κορίτσι (αγόρι για σας) και να χαιρόμαστε” ή να πάψουμε να είμαστε “μπακούρι του κερατά” για να μην είμαστε “απελπισμένοι”, τότε επίσης κάτι έχουμε χάσει από το Νόημα, imho. Η αρχική ερώτηση μου (που ίσως παρανοήθηκε δις) προς τους επαϊοντες είναι αν υπάρχει τρόπος να μεγαλώσουμε και να ξεφύγουμε από τις 3 άνωθι κατηγορίες “αισθηματικών” – κοινώς να μην είναι το επίκεντρο αυτά, αντίθετα η γενικότερη εξέλιξη. Πσσσς… Πολλά ζητάω ε; (BTW p/matronising rulz – keep it up)

  • Τέκνον μου. Υπάρχει ελπίς (επαναλαμβάνω). Ο καθένας μπορεί να ξεφύγει από τις ανωτέρω κατηγορίες. Η εξαίρεση άλλωστε επιβεβαιώνει τον κανόνα. Αλλά αν ξεφεύγανε όλοι τότε θα είχαμε και τέταρτη κατηγορία. Οπότε το ξεφεύγειν το κάνει ο καθένας για τον εαυτό του – μπορεί και να ονομάζεται “ο κρυφός δρόμος του κουναβιού προς τη φώτιση” ή κάτι τέτοιο.
    Μ’αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι πάντως – Keep it up

Leave a Reply

You can use these HTML tags

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>