|
Τις νύχτες ο Μορφέας τη ρωτάει: “Στο ίδιο μέρος;” “Στο ίδιο”, του απαντάει. Στρώνει ένα δρόμο από σκόνη χρυσή κι εκείνη τον ακολουθεί, ξυπόλητη, με ένα μακό μπλουζάκι. Μπροστά στο αγόρι που κοιμάται ρίχνει μια ματιά πίσω της. Η πύλη έχει κλείσει. Μόνο λίγη άμμος κολλάει στα πέλματα . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
‘Οταν ήμουν στο Λύκειο είχα έναν φίλο το Σπύρο (που δεν τον έλεγαν Σπύρο, αλλά τέλος πάντων). Ο Σπύρος ερχόταν για καφέ σε μένα, καθόμασταν στο δώμα και έκλαιγε στον ώμο μου για την Ελένη (που δεν την έλεγαν Ελένη, αλλά τέλος πάντων). Έκανε κι . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
Εκείνο το καλοκαίρι το πέρασε όλο μπροστά ή πίσω από το παράθυρο. Την έβλεπα καμιά φορά να κάθεται στο μεγάλο πεζούλι, κυρίως τα απογεύματα όταν έπεφτε ο ήλιος. Διάβαζε κάποιο βιβλίο – οι γωνίες του εξώφυλλου φαγωμένες να στρέφονται . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
Έτσι. Όχι όπως το έβδομο. Ξυπνάω και ο ουρανός είναι γαλάζιος. Στο Λονδίνο. Τη μικρή πατρίδα. Πριν καν ανοίξω το παράθυρο ξέρω ότι πρέπει να φορέσω κασκόλ. Τα Σαββατοκύριακα θα πάω στα αγαπημένα μου πάρκα να περπατήσω. Να έχουν αλλάξει τα χρώματα, τα αρώματα, τα . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω… |
||
 digital-era.org by Sofia Gkiousou is licensed under a Creative Commons Attribution-Non-Commercial-No Derivative Works 3.0 Greece License. SoMaFusion has been here Powered by WordPress & Atahualpa |
||
