Μία είναι η απέθαντη φιγούρα της ελληνικής υπαίθρου και μερικών (λίγων) μαχαλάδων στον Πειραιά (βλέπε κυρίως Μανιάτικα). Στην Αθήνα είναι είδος υπό εξαφάνιση. Αυτή η γραφική και παραδοσιακή φιγούρα, αυτή η έμπνευση μπορώ να πω για τον ταπεινό μπλογκερά, είναι
Η Θεία με τη Μπάμια
Αυτή η Θεία (με τη Μπάμια) κάθεται τα ζεστά βράδια του καλοκαιριού στο σκαλοπατάκι της εισόδου της, μαζί με άλλες Θείες και καθαρίζνε Μπάμιες (ή φασολάκια ή αγκινάρες ή ό,τι βάλουν στο τσουκάλι αύριο. Κυρίως όμως Μπάμιες).
Έτσι νομίζεις εσύ αθώε παρατηρητή. Πέρα που καθαρίζνε τις Μπάμιες διατελούν το θεάρεστο έργο του φύλακα – κέρβερου του μαχαλά. Ποιος μπήκε, ποιος βγήκε. Ποιος αγόρασε αυτοκίνητο (και από ποιον και πόσο και πότε). Ποιος μετακόμοισε (για να ξέρουμε από πού κρατάει η σκούφια του και τί κουμάσι είναι). Σε ποια γλάστρα κρύβουν οι πιτσιρικάδες τα τσιγάρα. Ποια θυγατέρα ξετσούμισε και άρχισε να γαμπρίζει (παρένθεση: το “γαμπρίζει” είναι μακεδονίτικο πράμα και πα να πει “γκομενίζει”). Ποια πήγε κομμωτήριο. Ποια άρχισε να καλοκοιτάει τον υδραυλικό. Τί μαγειρεύουν όλες οι νοικοκυρές. Τί αμάξι ήρθε να πάρει την Κική απόψε (πάντα υπάρχει μία Κική).
– Δεν ήταν Μερτσέντες μωρή το χθεσινό;
Και σε απάντηση αυτού οι άλλες Θείες (με τις Μπάμιες) σουφρώνουν τα χείλη.
Η μέση Θεία με τη Μπάμια φοράει μαύρα γιατί είναι χήρα. Αν δεν ήταν χήρα, δε θα καθόταν στα σκαλοπάτια τα βράδια να τα λέει με τις φιληνάδες της, θα έπλενε το σώβρακο του αντρός της. Σε περίπτωση που δεν είναι χήρα πα να πει ότι ξαπόστειλε τον σύζυγο στο καφενείο – τότε είναι που φοράει φόρεμα/ρόμπα σε μπλε σκούρο ή μαύρο με διακριτικό λουλουδικό στάμπα. Επίσης φοράει κάλτσα μέχρι το γόνατο ΜΕ καλτσοδέτα.
Η τυπική μέρα της Θείας με τη Μπάμια: Κάνει τις δουλειές της, πλένει τα σώβρακα, βλέπει τη σειρά της αρεσκείας της (παλιά έβλεπε βραζιλιάνικα, μετά πέρασε στη λάμψη και τώρα το χει ρίξει στα πορτογαλέζικα και τα ισπανικά), ξαπλώνει δυο ώρες το μεσημέρι, δέχεται φιληνάδα της που ήρθε για ελληνικό καφέ και χαρτί, ετοιμάζει τον άντρα για καφενείο ή ότι άλλο, τσακώνει τη λεκάνη με τις Μπάμιες και τη στήνει στο σκαλοπάτι.
Μη μπλέκετε τη Θεία με τη Μπάμια με την οποιαδήποτε κυράτσα και κυρά κατίνα. Είναι άλλα είδη. Η Θεία με τη Μπάμια είναι θεσμός και μάλιστα υποχρεωτικός για να θεωρείται η οποιαδήποτε γειτονιά μαχαλάς. Η κυράτσα και η κυρά κατίνα είναι κακιές. Η Θεία με τη Μπάμια είναι απλά ηθικιά (sic). Έχει πραγματικά μια άλλη ηθική, άλλων χρόνων, σύμφωνα με την οποία όλοι πρέπει να ξέρουν τις λεπτομέρειες της ζωής όλων των άλλων γιατί μόνο έτσι λειτουργεί το σύστημα μαχαλάς.
Στη Θεία με τη Μπάμια αργά η γρήγορα όλοι θα πάνε για συμβουλές. Και μάλιστα – προς μεγάλη έκπληξη τους έχει απέραντη κατανόηση και ένα δυο θαμμένες ιστορίες – με δίδαγμα – δικές της. Η παρούσα γενιά Θείων με Μπάμια για παράδειγμα έχουν περάσει και πόλεμο και κατοχή και εμφύλιο. Άμα η γυναίκα έχει μείνει μόνη με κανα δυο κουτσούς και τίποτα Ιταλούς στο χωριό καταλαβαίνεις ότι πολλά γίνονται. Και θάβονται βεβαίως. Αλλά μένουν τα διδάγματα.
Απέθαντη Θεία (με τη Μπάμια). Δόξα και τιμή.
Enstash! Sth dikia mou periptwsh th 8eia me th Mpamia th lene Kura Katina (h Aikaterinh gia tous sunomhlikous ths pou profanws thn h3eran polu prin ginei Kura Katina) kai ka8arizei sunh8ws fasolakia (mpamies peristasiaka giati mono se mena aresoun – prepei na ths umnhsw se post tis mpamies). Kai pistepse me, an den eixe kataraxth sto mati, 8a h3ere POLY perissotera apo ta hdh pampolla gia tous pantes ;)
(Polu thn agapaw th giagia Katina ki as einai h megaluterh koutsompola tou kosmou)!
Χαίρομαι που με καταλαβαίνεις. Τί καλύτερο υπάρχει από το να είσαι πιτσιρικάκι, να κάθεσαι τα βράδυα μετά το παιχνίδια, με γρατζουνισμένα γόνατα, στο πεζουλάκι, μαζί με τις Θείες (με τις Μπάμιες). Τρως ήσυχα ηλιόσπορο και ακούς καθώς μιλάνε για ιστορίες που νομίζουν ότι είσαι πολύ μικρό ακόμα για να καταλαβαίνεις ή να θυμάσαι.
εγώ τη θεία μπάμια την αγαπώ επειδή μου θυμίζει ταινίες με την αλίκη να τρέχει στα φτωχά σοκάκια και τον αλεξανδράκη να την ακολουθεί με την κουρσάρα του. Επειδή μου θυμίζει μια εποχή που δεν έζησα ποτέ, που πέθανε για πάντα, μια εποχή φτωχής αθωότητας κατά κάποιο τρόπο. Επιδή κυρίως μου θυμίζει τη γιαγιά μου την Αργύρω, που στο τέλος της μέρας φώναζε (μαζί με τις φίλες της) “Μαζευτείτε πια από το παιχνίδι!” και που φορούσε μαύρα κι ας μην ήταν χήρα…(η γιαγιά μου ήταν με τον δικό της τρόπο gothic) :)
Parakalw! Ti mikroulaki me gratzounismena gonata. H Kura Katina epibalei mia duo bradies na summetasxw akoma kai twra, gia na 3erw ti ginetai kai na apofeugw tis ‘kakes parees’… Ta sxolia e3elhsontai san sapounopera ki an thn pathseis kollas, ki as mhn 3ereis gia poion milane :)
Εγώ ευτυχώς μεγάλωσα στη Γλυφάδα και δεν γνώρισα τέτοια βαλκανοφολκ σκηνικά. Μπράβο πάντως, πολύ καλογραμμένο το βλογκ :)
(η αλήθεια είναι ότι έχω γνωρίσει Θείες με Μπάμιες στην κωμόπολη του παππού, αλλά περισσότερο τις θυμάμαι σαν κάτι συντηρητικές κυράτσες που δεν είχαν και τίποτα ενδιαφέρον να πουν… sorry to spoil the fun folks. Μπαρεμπιμπτόντως, τι μανία τους έχει πιάσει όλους με τις παραδόσεις τελευταία;)
Νάσαι καλά, γέλασα πολύ. Στη δικιά μου περίπτωση ήταν η γιαγιά Μαρία με τις συνομήλικές της που αναλάμβαναν την τελετή ενηλικίωσης, απογεύματα κάτω από την καρυδιά. Ακριβώς, με τις ιστορίες που ήταν πολύ φυσικό ή ήσουν πολύ μικρή για να θυμάσαι :-)))!
Great weblog here! Additionally your web site loads up fast! What host are you the use of? Can I am getting your affiliate link to your host? I want my web site loaded up as fast as yours lol
Σκεφτομουν ρε Σοφια για να εχουν περασει κατοχη οι θειες με την μπαμια κ να ηταν π.χ. minimum 10 χρονων το 40 ωστε να θυμουνται κατι, θα πρεπει να χουν γεννηθει το 1930, αρα σημερα 84.
Πρεπει δηλαδη να ειναι στα τελειωματα το ειδος τους.
χίλια δίκια. πενθώ.
[…] και είχα πεζουλάκι θα καθόμουν έξω να περιμένω καθαρίζοντας παράλληλα μπάμιες. Δηλαδή, μου έλειψε πολύ. Το βράδυ βράδυ προυπάντησα […]