Είναι μια μέρα της άνοιξης, μιας άνοιξης όχι πολύ μακριά, όχι πολύ κοντά. Φοράω σανδάλια και γλυστράω στην πλαγιά αλλά ο θείος κρατάει σφιχτά το χέρι μου στην τεράστια παλάμη του. Είναι ένα χέρι σαν του παππού. Μπορεί και σαν του προ-πάππου αλλά δεν τον γνώρισα. Θα . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
