>> Θα το βρεις και στο δωρεάν e-book “Τα Μεταμεσονύχτια“. Κλικ για να το κατεβάσεις.
Burnout μετά από 6 μέρες…
Αργά τη νύχτα στα Εξάρχεια, χαζεύω στον υπολογιστή… Είναι καλοκαίρι, το παράθυρο είναι ανοιχτό και ακούω τη βουή της Καλλιδρομίου. Είναι από αυτές τις νύχτες που κολλάει ο αέρας πάνω σου, που ιδρώνεις όχι από ζέστη αλλά από πόθο.
*Ο ήχος από τα αυτοκίνητα… βογγητά από το αποπάνω διαμέρισμα… σκάω χαμόγελο*
Χτυπάει το κινητό μου. “Είμαι στο Mo Better. Έλα.”
*Παραδόσεις… μικρές επαναλαμβανόμενες σκηνές… φαύλος κύκλος στο παιχνίδι που παίζουμε χρόνια*
Φοράω μπότες – μαύρο μπλουζάκι… Τα μαλλιά μου τα πιάνω κοτσίδα. Μαύρη σκιά στα μάτια μου.
*Μαύροι κύκλοι. Δεν κοιμάμαι ποτέ νωρίς στα Εξάρχεια. Πώς να κοιμηθείς όταν η πόλη είναι ξύπνια;*
Ήρθα.
Στέκεται με μπύρα στο χέρι, με φίλους, φοράει πράσινο μπλουζάκι και τα μαλλιά του είναι πιασμένα χαλαρή κοτσίδα – τούφες πέφτουν στα μάτια του και συνεχώς τις τραβάει πίσω από τα αυτιά του.
*Αυτή η γραμμή του λαιμού του – αυτή η κίνηση που κάνει για να βγάλει τα μαλλιά του μέσα από τα μάτια του… Κάποιος νομίζω κάτι προσπαθεί να ψιθυρήσει στα αυτιά μου αλλά δεν ακούω καλά… Κάτι ποιήματα ξεχασμένα, που όλο προσπαθώ να τα θυμηθώ και όλο πιο μακρινά μου φαίνονται *
Περπατάω προς το μέρος τους – είναι αργά και δεν έχει πολύ κόσμο, κάποιο τραγούδι που μ’αρέσει ακούγεται από τα ηχεία. Με παίρνει αγκαλιά και με σηκώνει ψηλά – τύφλα – γελάει… Γελάνε κι οι υπόλοιποι. Ξέρουν ποια είμαι. Εγώ όμως όχι… Δηλαδή και δεν τους ξέρω και δεν γνωρίζω την κάποια που νομίζουν ότι είμαι…
*Πήρες ένα μικρό μικρό θολό κομμάτι μου και το διηγήθηκες απλόχερα στα αγόρια που πίνουν μαζί σου τα βράδια*
Γελάω. Έχει μια μυρωδιά ιδιαίτερη… σαν παλιό στρώμα στο χωριό που δεν έχεις επισκεφτεί χρόνια. Που σου θυμίμίζει μεσημέρια με τζίτζικες και γρατζουνιές στα γόνατα σου. Μου παραδίδει τη μπύρα. “Έχεις πει τα πάντα;” φωνάζω στο αυτί του, να με ακούσει πάνω από τη μουσική. “Τα πάντα. Σε όλους”, γελάει. “Με κουτσομπολεύεις” με αυστηρό ύφος εγώ. Με κοιτάει. “Σε σκέφτομαι”.
*Ποιος εαυτός είναι ακόμα στο Mo Better, σκισμένο παντελόνι, μπότες, μάτια βαμπίρ, και πίνει μπύρες στην ατελείωτη νύχτα του παιχνιδιού της ανακάλυψης;*
Φεύγουμε μαζί. Αυτό το θυμάμαι. Στην Κάνιγγος χαιρετάμε τους μπάτσους που έξω από την κλούβα περιμένουν τις φασαρίες που δεν έρχονται ποτέ στα βράδια της Αθήνας. Φωνάζει. Μου τραγουδάει. Γελάω.
*Πόσο παιδί ήσουν πάντα*
Με κολλάει στον τοίχο λίγο πριν την Χαριλάου Τρικούπη, η ανάσα του βγαίνει σα να πονάει άγρια, ακουμπάει με την παλάμη του τον σβέρκο μου.. το λαιμό μου… ψιθυρίζει στ’ αυτί μου… λόγια προσωπικά που δεν θα καταδικάσω στην αιωνιότητα του γραπτού.
*Το δέρμα που νιώθω είναι σαν να ήσουν στη θάλασσα κι έχει μείνει το αλάτι πάνω σου. Μυρίζουν ιώδιο τα μαλλιά σου… Στη νύχτα της Αθήνας η άσφαλτος βγάζει φύκια*
Δεν θυμάμαι ποτέ τί έγινε μετά. Ήρθε σπίτι μου ή πήγε σπίτι του ή απλά κοιμήθηκε στον καναπέ μου με όνειρα οινοπνεύματος. Πάντα τον ρωτάω, πάντα μου απαντάει, πάντα το ξεχνάω.
Καλά τα μπινελίκια αλλά και αυτό ωραίο.Τι να λέμε τώρα…το καλό σχολειό δεν κρύβεται!
Καλώς το πτηνό.
“σχολειό”? Τι εννοείς τέκνον μου
Τη μόρφωση και τους καλούς σου τρόπους.
Έχω κάνει και Γαλλικά και μπαλέτο και πιάνο.
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ ποιος θα με πάρει – κάνω και σουτζουκάκια σμυρναίικα
Σαν πολύ χαμηλά δεν βάζεις τον πήχυ με τα σμυρνέϊκα σουτζουκάκια; Αν δεν είναι τουλάχιστον φιλέτο γάλακτος με σάλτσα κόκκινου κρασιού και κάπαρη Ανδαλουσίας συνοδευμένο από πουρέ φακής και κρουτόν σπαραγγιών, σε βλέπω στο ράφι κακομοίρα μου…
Με ή άνεφ κιμίνου; Αστειεύομαι σαφώς, μακαροναδίτσα με κιμά άμα κάνεις δεν έχεις να φοβάσαι ράφι… Σίγουρα πράγματα, σαν τα 4 του γαύρου… lol
Αχ αυτό το Μο… ιστορία μου αμαρτία μου… πρώην μέγας θαμώνας, τώρα έπειτα από μια δεκαετία εκεί μέσα πάω καμιά φορά σπάνια για να θυμάμαι τα παλιά και να πετυχαίνω και έναν φίλο μου που αν και η αραίωση στα μακριά μαλλιά του είναι αισθητή είναι ακόμα εκεί, πολλοί ίσως να τον θεωρούν ότι πάει με το μαγαζί ως αξεσουάρ ή ως απαραίτητος διάκοσμος… Έχω ζήσει ν καταστάσεις στο Μο και έχω κάνει και άλλες τόσες… Αν πας ξανά ποτέ και δεις έναν μαλλιά με αραίωση και μόνιμο χαμόγελο στα χείλη δώστου τα χαιρετίσματά μου… Η ιστορία σου μου θύμισε πολλά και ήταν και ωραία… Να κάνω όμως λίγο χιούμορ χωρίς παρεξήγηση;;;
Θα μπορούσε να ήταν μια καλή διαφήμιση του Αxe… Άσε που με έχεις βάλει σε πειρασμό με τα σμυρναίικα σουτζουκάκια … ;)
1ον αμα κανεις σουτζουκακια σμυρναιικα σε παιρνω εγω! 2ον το κειμενο σου αυτο με εκανε να αναστεναξω αναπολωντας παρομοιες στιγμες που οταν τις σκεφτεσαι ειναι σχεδον οσο εντονες οσο οταν τις ζουσες….και θα μπορουσε να ειναι copy-paste απο το ημερολογιο μου (καποιο γραφουν blogs και αλλοι ημερολογια, τι θες τωρα?).
Μου εκανε εντυπωση γιατι ο τροπος που γραφουμε (για το συγκεκριμενο θεμα και μονο) ειναι παρομοιος.
“Στέκεται με μπύρα στο χέρι, με φίλους, φοράει πράσινο μπλουζάκι και τα μαλλιά του είναι πιασμένα χαλαρή κοτσίδα – τούφες πέφτουν στα μάτια του και συνεχώς τις τραβάει πίσω από τα αυτιά του.” Αχχχ αι στο καλο, μας αναστατωσες βραδιατικα!!
και εγώ εχω τις καλύτερες αναμνήσεις από το ΜΟ… όπως ο φίλος street spirit μπορεί να πάω το Σάββατο αλλα νομιζώ οτι ο χρόνος πίσω δεν γυρίζει…
γεια!
Τι ωραίο κείμενο
mobetter….exw pipwsei polles gomenes ekei pou nomizoun oti einai diaforetikes…..
[…] αργά το βράδυ στα Εξάρχεια και πηγαίναμε στο Mo Better, στο Decadance – το μόνο μπαρ από όπου μπορείς να δεις τα […]
[…] ———————– BurnOut του παρελθόντος: BurnOut – La Rocka και BurnΟut – Mo Better […]
[…] […]
[…] μη σου τα πολυλογώ είμαστε κοντά σε burnout (από τα θρυλικά) αλλά σήμερα το […]