Κάποτε, το “σ’αγαπώ” είναι λίγο

Ο William Gibson δημιουργεί ακόμα μια φορά – στο blog του – ένα ποίημα. Κι εγώ γίνομαι κομμάτια με κάτι τέτοια. Σπάνια. Αλλά να που συμβαίνει που και που.

Tuesday, February 22, 2005
Μεταφράζω κυρίως για τη μαμά Δέσποινα
“Η σύζυγος ενός νεαρού άντρα που δεν είχε γράψει σχεδόν τίποτα (το “Fragments of a Hologram Rose”, ίσως, όταν τραβήχτηκε αυτή η φωτογραφία) του οποίου η τύχη ήταν ήδη το να ξυπνάει δίπλα σε αυτή την ομορφιά. Πείστηκε, ενάντια στη θέληση του, για τις δυνατότητες. Για την λιγότερο πιθανή χάρη.
Όσο καλύτερα μπορούσα, αγάπη μου, σε ανέπνευσα. Και το κάνω σήμερα, και κάθε μέρα — και τώρα τόσο πιο βαθιά.”

(Το Copyright του post ανήκει στον William Gibson)