Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς

Εν Αθήναις | Ακούω πάλι το σφυγμό της

Εξάρχεια

Μη με ρωτάς τί συμβαίνει, αλλά κάθε χτύπημα της φλέβας στο λαιμό μου είναι ένα μικροσκοπικό αλλά σταθερό βήμα.

Ένα βήμα πίσω σε σένα.

Αθήνα.

Πες το αργά.

Α θ ή ν α

Βρώμικη πόλη – πόσα κομμάτια μου δε μου ‘χεις κλέψει.

Θα έρθω τώρα να μετρηθούμε στο πόσο έχω γεράσει.

Στο πόσο έχω γελάσει.

Στο πόσο τα πόδια μου βγάζουν ρίζες στο Λυκαβηττό και τα μαλλιά μου πλέκονται στεφάνια στο Λόφο του Στρέφη.

 

 

Κάθε φορά που θέλω κάτι και δε μπορώ να περιμένω παίζουν στο κεφάλι μου σε λούπα Οι Συμμορίες της Ασφάλτου.

Ακούω πάλι το σφυγμό της… αναβοσβήνει.

7 comments to Εν Αθήναις | Ακούω πάλι το σφυγμό της

Leave a Reply to galadrieltlm Cancel reply

You can use these HTML tags

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>