Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς

Τί είπε ο Jacques Rogge και τί άκουσαν οι Έλληνες

Dr. Jacques Rogge

Στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου ο Jacques Rogge είπε:

In a sense, the Olympic Games are coming home tonight. This great, sports-loving country is widely recognized as the birthplace of modern sport. It was here that the concepts of sportsmanship and fair play were first codified into clear rules and regulations. It was here that sport was included as an educational tool in the school curriculum. The British approach to sport had a profound influence on Pierre de Coubertin, our founder, as he developed the framework for the modern Olympic Movement at the close of the 19th century

Δηλαδή

Κατά μία έννοια, οι Ολυμπιακοί Αγώνες έρχονται σπίτι τους απόψε. Σε αυτή τη μεγάλη χώρα που αγαπάει τον αθλητισμό και αναγνωρίζεται ευρέως ως η γενέτειρα του σύγχρονου αθλητισμού. Ήταν εδώ που οι έννοιες της ευγενούς άμιλλας και του ευ αγωνίζεσθαι κωδικοποιήθηκαν για πρώτη φορά σε σαφείς κανόνες και κανονισμούς. Ήταν εδώ που ο αθλητισμός συμπεριλήφθηκε ως εκπαιδευτικό εργαλείο στο σχολικό πρόγραμμα. Η βρετανική προσέγγιση στον αθλητισμού είχε βαθιά επίδραση στον Pierre de Coubertin, τον ιδρυτή μας, καθώς ανέπτυξε το πλαίσιο του σύγχρονου Ολυμπιακού Κινήματος στο τέλος του 19ου αιώνα

Τί άκουσαν οι Έλληνες (ή τουλάχιστον κάποιοι)

Ελλάδα; Ποια Ελλάδα; Σας γράφουμε στα τεράστια αποτέτοια μας.

Δε μπορεί, ή ο κόσμος δεν γνωρίζει αγγλικά ή όντως κάποιους τους ψεκάζουν.

31 comments to Τί είπε ο Jacques Rogge και τί άκουσαν οι Έλληνες

  • Δόγμα πας μη Έλλην, βάρβαρος όπως φαίνεται και εδώ:

    “Σε δήλωσή του, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Τέρενς Κουίκ, επιτίθεται στον κ. Ρογκ, χαρακτηρίζοντάς τον «απαράδεκτο, ανιστόρητο και προκλητικό», σημειώνει ότι δεν υπήρξε αντίδραση «σε αυτή την άθλια δήλωση» και ζητά από τον κ. Ρογκ «να ανακαλέσει άμεσα τη δήλωσή του και να ζητήσει δημόσια συγνώμη από τους Έλληνες και την Ελλάδα».”

    Πηγή: http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231207064

  • rem

    κι οσοι δεν ξερουν αγγλικα μπορουν να διαβασουν τον καζαντζακη στα ελληνικα που (στα ταξιδιωτικα του) λεει τα ιδια με τον παραπανω μιστερ για την σχεση των αγγλων με τον αθλητισμο!

    (κατι τρεχει εδω κατω σιγουρα – αφου μεχρι και τα φωνηεντα πηραν δρομο κι εξαφανιζονται λεει!)

    • Sofia

      Αλήθεια, ρε συ πάνε ΠΟΛΛΑ χρόνια που το διάβασα. Χίλια δίκια έχεις, το αναφέρει ο Καζαντζάκης στο Ταξιδεύοντας – Αγγλία.

  • George

    …γμτ., συνεχώς οι άσχετοι κάνουν την τρίχα τριχιά, και η κατηφόρα συνεχίζεται…

  • troll

    Mallon esy den xereis agglika.
    Den borei na min katalavaineis afto pou toso kathara leei.
    Trol kaneis?

  • λονδρεζα

    ε, δεν ητανε λιγο χοντραδα ομως? λιγακι?

  • Constantinos

    Θα επιτρέψετε να διαφωνήσω στο σχόλιο σας ”Ελλάδα; Ποια Ελλάδα; Σας γράφουμε στα τεράστια αποτέτοια μας”.
    Δέχομαι ότι μπορεί να υφίσταται μια βαθύτερη αίσθηση υποτίμησης του Ελληνικού λαού απο το Ενωμένο Βασίλειο, αλλά όχι μόνο εξαιτίας της συγκεκριμένης ρήσης! Αφορά μιάς γενικότερης στάσης της Βρετανικής πολιτικής διαχρονικά και μάλιστα κρίσιμων περιόδων της Ελληνικής ιστορίας!

    Η υπόθεση της κλοπής των γλυπτών της Ακρόπολης, που κι΄αυτά με το ίδιο σκεπτικό, “κατά μια ένοια βρήκαν το σπίτι τους” και η συνεχιζόμενη αντιμετώπιση του θέματος με τα γνωστά αποτελέσματα, θίγει βάναυσα κάθε Ολυμπιακή ιδεολογία και φιλοσοφία περί “ευγενούς άμιλλας” και ευ αγωνίζεσθαι” που επικαλείται ο κ. Jacques Rogge κατά το δοκούν!
    Η διατύπωση “Κατά μία έννοια, οι Ολυμπιακοί Αγώνες έρχονται σπίτι τους απόψε”, δεν ειναι τυχαία. Είναι παραπλανητική και υποτιμητική. Το ότι κάποιος “κωδικοποιεί και “οργανώνει” δεν τον χρήζει και γονιό! Υπάρχουν δεκάδες αλλες εκφράσεις για να διατυπωσει αυτό που ηθελε πει.. Αγγλικά τουλάχιστον αυτός γνωρίζει!
    Αυτοκρατορίες με αποικιοκρατικές βλέψεις συνηθίζουν να “κωδικοποιούν” και να “οργανώνουν” διότι έτσι μπορούν να διαχειρίζονται και να μεθοδεύουν με απότερο όμως στόχο, να ελένχουν! Αυτές τις πρακτικές οι Άγγλοι μπορουν να τις οικιοποιούνται και δικαίως στο σύγχρονο κόσμο του Τζείμς Μπόντ!

    Τέλος δε πρέπει να ξεχνάμε οτι ο Νίκος Καζαντζάκης υπήρξε εκτός απο μεγάλος λογοτέχνης, πανούργος όσο αφορά τις δημόσιες σχέσεις για την προβολή του έργου του! Ως πανέξυπνος πολιτικός σε κρατικά πόστα, προόθησε με ξενόγλωσσες εκδόσεις (οι κακίες γλώσσες λένε σε βάρος άλλων αξιότερων του) τα έργα του, διεκδικώντας μία διεθνή πορεία! Ας μη τον αντιμετωπίζουμε ως άγιο και σημείο αναφοράς.

    Δεν νομίζω ότι έχουμε να κάνουμε με ”άσχετους που κάνουν την τρίχα τριχιά” George! Τέτοιες ισσοπαιδωτικές γενικεύσεις, λαϊκίζουν επικίνδυνα και κυρίως μειώνουν την οξυδέρκεια μας σε σοβαρά ζητήματα που δε είναι τόσο φανερά! Ας μην υποτιμούμε τους Έλληνες μονίμως ως καφρίλους και εξυπνάκιδες! Το λιγότερο είναι άδικο!

    • galadrieltlm

      Μ’αρέσει όπως το θέτεις Κωνσταντίνε.

      Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσε να το πει λίγο διαφορετικά.
      Αλλά ο κάθε παπάς βλογάει τα δικά του γένια.
      Ειδικά αν γίνονται οι Παν-εκκλησιαστικοί αγώνες στην ενορία του, και πρέπει να ρίξει σφύρα δεμένη στα γένια. Ε τα δικά του θα ευλογήσει ντε!

      • Perastikos

        Ετσι ακριβώς είναι.

        Λες ότι “Η διατύπωση “Κατά μία έννοια, οι Ολυμπιακοί Αγώνες έρχονται σπίτι τους απόψε”, δεν ειναι τυχαία. Είναι παραπλανητική και υποτιμητική. Το ότι κάποιος “κωδικοποιεί και “οργανώνει” δεν τον χρήζει και γονιό! ”

        Η διατυπωση αυτή καλά έγραψε κάποιος στην συζήτηση εννοεί ότι πρόκειται για το δεύτερο σπίτι τους.

        Μπορεί να είναι και λίγο τραβηγμένο, αλλα είπαν κι’αυτοί να ευλογήσουν τα γένια τους (δεν κάνουμε ποτέ ως Ελληνες; ) . Δεν χρειάζεται να βλέπουμε “σκοτεινά σχέδια” οταν τα πράγματα εξηγούνται απλά.

        Οσο για τα μάρμαρα του Παρθενώνα, για τα οποία τους κατηγορούμε για κλοπή, ίσως δίκαια, θα σου γράψω κάτι που είπα και σε φίλους μου πριν μερικές ημέρες.

        Τα ίδια κάναμε και εμείς όταν είχαμε αυτοκρατορία. Η Βυζαντινή (και η Ρωμαϊκή πριν απο αυτήν) αυτοκρατορία έκαναν ακριβώς το ίδιο. Στην Ρώμη και στην Κωνσταντινούπολη υπήρχαν ένα σωρό θησαυροί και έργα τέχνης τα οποία είχαν πάρει με το “έτσι θέλω”. Ασε που κλέβαμε και άλλα πράγματα, όπως π.χ. τους μεταξοσκώληκες που έκλεψαν μοναχοί απο την κίνα και το θεωρούμε “μαγκιά μας”, κάτι με το οποίο μάλλον δεν θα συμφωνούσαν ο κινέζοι:

        http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%BE%CE%B9 (μετάξι)

        Εμείς μάλιστα, είχαμε στείλει και μοναχούς για να τους κλέψουν.

        Μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια.

  • zaf

    Παρόλο που οι αντιδράσεις πολλών κινούνται σε λάθος μήκος κύματος, η δήλωση είναι άθλια. Φυσικά δεν περιμένεις κάτι καλύτερο απο τον διάδοχο του Σάμαρανκ.
    Η δήλωση του Ρόγκ απλά αποκόπτει τους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες απο το Ολυμπιακό ιδεώδες οριστικά. Όχι επειδη σπίτι τους δεν είναι η Ελλάδα, αλλά επειδή σπίτι τους είναι η χώρα που κωδικοποίησε το ευ αγωνίζεσθαι και έθεσε κανόνες για το πως παίζεται το παιχνίδι.
    Sad but true, οι σύγχρονοι επαγγελματικοί* Ολυμπιακοί Αγώνες γύρισαν σπίτι τους.

    *λόγω Σάμαρανκ, καλύτερα ο Ρογκ να μη πιάνει στο στόμα του τον Κουμπερτεν (όχι ότι ήταν άγιος αλλά…)

    (ελπίζω οτι είναι σαφές πως αν έχεις αθλητές με ήθος που γουστάρουν το παιχνίδι, τότε δεν χρειάζεσαι κωδικοποίηση του fair play… Αν έχεις τσογλάνια που το κάνουν με το ζόρι επειδή θα βρουν μετά καλύτερους χορηγούς, τότε είναι απαραίτητο φυσικά.)

    • WOManizer Zero

      >Όχι επειδη σπίτι τους δεν είναι η Ελλάδα, αλλά επειδή
      > σπίτι τους είναι η χώρα που κωδικοποίησε το ευ
      >>αγωνίζεσθαι και έθεσε κανόνες για το πως παίζεται το
      >παιχνίδι.

      Αυτό καταλάβατε; ρίξτε μια ματιά σας παρακαλώ. Λέει “κατα μία έννοια”, οχι σκέτα πως είναι σπίτι τους. Είναι δηλαδή σαν να λέει πως είναι το δεύτερο σπίτι τους. Καλύτερα να μην προτρέχετε, γιατί χάνετε το νόημα.

      Οσο για το αν είχαν αθλητες με ήθος στην αρχ. Ελλάδα, δεν είναι έτσι τα πράγματα…

      Για να εξασφαλίσουν τρυφηλό βίο οι επαγγελματίες αθλητές δεν δίσταζαν μπροστά σε κάθε λογής παρανομίες και ατιμωτικές πράξεις. Πουλούσαν και αγόραζαν τις νίκες στην Ολυμπία. “πωλείν τε και ωνείσθαι τα νίκας”. Άλλοι για να εισπράξουν χρήματα και άλλοι για να αποφύγουν τις επικίνδυνες συγκρούσεις. Στις συναλαγές αυτές πρωτοστατούσαν οι γυμναστές που ενδιαφέρονταν για το προσωπικό τους κέρδος “προνοούντες τού εαυτών κέρδους” (Φιλόστρατος, Γυμναστικός, 43).

      Κατά τον Γαληνό (Προτρεπτικός επί τας τέχνας 9-14), ο αθλητισμός καλλιεργούσε την απάτη.

      Η σκληρή άσκηση τού σώματος δεν καθιστούσε τους ανθρώπους ισχυρότερους από τα πλάσματα τού ζωϊκού κόσμου, ενώ θα έπρεπε να τιμώνται για τις επιτυχίες τους στον πολιτισμό τών τεχνών. “τών ανθρώπων γαρ αρίστους θεία αξιωθήναι τιμή, ουχ ότι καλώς έδρασαν εν τοις αγώσιν, αλλά δια την από τών τεχνών ευεργεσίαν”. Όλα τα φυσικά αγαθά είναι ή πνευματικά ή σωματικά. Δεν υπάρχει άλλη κατηγορία αγαθών. Τέτοια αγαθά δεν ονειρεύονται ποτέ οι αθλητές. Δεν έχουν λογική. Συσσωρεύουν διαρκώς σάρκες και αίμα και κρατούν το πνεύμα νεκρό όπως τα ζώα. “Σαρκών γαρ αεί και αίματος αθροίζοντες πλήθος, ως εν βορβόρω πολλώ την ψυχήν εαυτών έχουσιν κατασβεσμένην, ουδέν ακριβώς νοήσαι δυναμένην, αλλ’ άνουν, ομοίως τοις αλόγοις ζώοις”. Ο Γαληνός θυμίζει τα λόγια τού Ιπποκράτη, ότι “Υγεία σημαίνει ελεγχόμενη τροφή και εργασία. Χρειάζεται παντού μέτρο”, και λέει ότι αντιθέτως, δεν υπάρχει πιο ανασφαλής κατάσταση από την υγεία τών αθλητών. “παν γαρ, φησί, το πολύτη φύσει πολέμιον”. Ο Γαληνός παρομοιάζει το βίο τών αθλητών αυτών με γουρουνιών, με τη διαφορά ότι τα γουρούνια, δεν κοπιάζουν, ούτε τρώνε με το ζόρι. “ώστε εοικέναι τον βίον αυτών υών διαγωγή”.

      Ακόμα και τότε είχαμε μεγάλο οικονομικό παζάρι. Οι ύμνοι τού Πινδάρου προς τους νικητές τών Ολυμπιακών αγώνων αποτελούσαν όλοι προϊόν εξαγοράς. Όσοι ατυχούσαν στους Ολυμπιακούς και άλλους αγώνες, γύριζαν στην πατρίδα τους εξευτελισμένοι και περιφρονημένοι. Κρύβονταν σε στενά δρομάκια για να αποφύγουν τους εχθρούς τους χάριν τής αποτυχίας τους. “κατά λαύρας δ’ εχθρών απάοροι πτώσσοντι, συμφορά δεδαγμένοι (Πυθιονίκες 8). Ο Πίνδαρος, χάριν αδρής χρηματικής αμοιβής, δοξολογεί ακόμα και τυράνους όπως τον Ιέρωνα τών Συρακουσών και τον Θήρωνα τού Ακράγαντος, που νίκησαν με εξαγορά τών αγώνων πληρώνοντας τους αντιπάλους τους αλλά και τους ελλανοδίκες. Το 488 π.Χ. ο Ιέρων “νίκησε” στους ιππικούς αγώνες τών Δελφών και το 476 στην Ολυμπία χωρίς προσωπική ανάμιξη στις αναμετρήσεις, και ο Πίνδαρος τον υμνεί ότι “κορφολογάει τις αρετές” (Ολυμπιονίκες 1, στ. 17-20). Μάλιστα ο Πίνδαρος υμνεί ακόμα και νικητές τού βάρβαρου αθλήματος τού Παγκρατίου, όπως τον Πυθέα στα Νέμεα (Ολυμπιονίκες 1).

      Το 372 π.Χ. (102η Ολυμπιάς), ένας ελλανοδίκης, ο Τρωίλος, έλαβε μέρος σε αρματοδρομία, ενώ απαγορευόταν η συμμετοχή κριτών στους αγώνες (Παυσανίας, Ελλάδος περιήγησις, VΙ, 1, 51). Φυσικά ανακηρύχθηκε Ολυμπιονίκης, και στήθηκε ανδριάντας του στο Άλτι τής Ολυμπίας. Δύο ελλανοδίκες, μετά από μυστικές συναλαγές, ανακήρυξαν ολυμπιονίκη τον Ευπόλεμο. Όμως έγινε γνωστό, και καταδικάστηκαν σε πρόστιμο από τη Βουλή τών αγώνων σε πρόστιμο (Παυσανίας, Ελλάδος περιήγησις, VΙ, 3, 7). Κατά τον Πλούταρχο, (Περί δυσωπίας 17, 535 c), Οι ελλανοδίκες χάριζαν στεφάνους νίκης, ύστερα από δωροδοκίες και άλλες ανήθικες συναλλαγές, σε πρόσωπα άσχετα με τις αναμετρήσεις.

      Πολλοί αθλητές δωροδοκούσαν τους αντιπάλους τους για να αναδειχθούν ολυμπιονίκες. Το 388 (98η Ολυμπιάς), ο Θεσσαλός πυγμάχος Εύπωλος δωροδόκησε τους τρεις αντιπάλους του (Παυσανίας, Ελλάδος Περιηγήσεις V, 21, 5). Ανάμεσα σε αυτούς “που τα πιάσανε”, ήταν και ο νικητής τών προηγουμένων αγώνων.

      Τον στέφανο τής νίκης, γράφει ο Φιλόστρατος, μπορεί κανείς ελεύθερα να τον πουλάει και εξίσου ελεύθερα να τον αγοράζει. “στέφος δε Απόλλωνος ή Ποσειδώνος άδεια μεν αποδίδοσθαι, άδεια δε ωνείσθαι” (Φιλόστρατος, Γυμναστικός 45).

      Μπορούμε να αναφέρουμε πολλά ακόμα δείγματα δωροδοκίας μεταξύ αθλητών ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΑΝΤΙΛΗΠΤΑ Η ΔΙΑΣΩΘΗΚΑΝ ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ. Ας δούμε και μερικά άλλα στοιχεία.

      Ας μιλήσουμε τώρα λίγο για αγοραπολησίες αθλητών στην γεμάτη ήθος αρχαία ελληνική παράδοση.

      Ο τύρανος Ιέρων τών Συρακουσών, τέσσερα χρόνια μετά τη νίκη τού Κροτωνιάτη Άστυλου στην Ολυμπία, το 488, τον εξαγόρασε να εμφανισθεί στους επόμενους αγώνες ως Συρακούσιος. Έτσι το 484 νίκησε για τις Συρακούσες. (Παυσανίας VI 13,1). O Κρητικός Σωτάδης νίκησε στον δόλιχο κατά την 99η Ολυπιάδα. Στους επόμενους αγώνες, εξαγοράσθηκε από την Έφεσο με πολλά χρήματα και εμφανίσθηκε στην Ολυμπία ως δικός της αθλητής. (Παυσανίας VI 18,6).

      Τους Ολυμπιονίκες τους χρησιμοποιούσαν οι πόλεις ως διπλωμάτες, ως αποικιοκράτες και στρατηγούς. Έστηναν ανδριάντες τους όχι μόνο στη δική τους πόλη, αλλά και στην Ολυμπία για διαφήμηση. (Παυσανίας VI 1 – 18).

      Κατά τον Φιλόστρατο οι αθλητές τής εποχής του (3ος αιώνας μ.Χ.) κολυμπούσαν στην πολυτέλεια και την εξουσία. Δέχονταν δωροδοκίες επειδή χρειάζονταν χρήματα για το σπάταλο βίο τους και άλλοι δωροδοκούσαν συναθλητές τους, επειδή δεν είχαν δυνατότητες να διεκδικήσουν τη νίκη “Οι μεν γαρκαι αποδίδονται την εαυτών εύκλειαν, δι’ οίμαι, το πολλών δείσθαι, οι δε ωνούνται το μη ξυν πόνω νικάν δια το αβρώς δαιτάσθαι (Φιλόστρατος, Γυμναστικός, 45).

      Σε νόμισμα τής Βέρροιας εικονίζεται άνδρας με μαστίγιο, βοηθός αγωνοθετών. Νομίσματα τής Περγάμου και τής Λυδίας είχαν παραστάσεις μαστιγοφόρων, που μαστίγωναν τους κακοήθεις αθλητές. (οσο να’ναι κάτι παραπάνω έκαναν οι Βρετανοί όταν έθεσαν ένα πλαίσιο κανονων…)

      Τον 5ο αιώνα π.Χ. (456 και 452) στους αγώνες πάλης, ο Λεοντίσκος από τη Μεσσήνη, αδυνατώντας να καταρρίψει τον αντίπαλό του, άρπαξε τα δάχτυλά του και τα συνέθλιψε, με συνέπεια εκείνος, ύστερα από τα πολλά κατάγματα, να εγκαταλείψει τον αγώνα. Με αυτό τον τρόπο, ανακηρύχθηκε δύο φορές Ολυμπιονήκης, και του έστησαν και ανδριάντα στο Ρήγιον. Δεδομένου ότι στην Ολυμπία ανακαλύφθηκε επιγραφή που απαγόρευε να συντρίβουν τα δάχτυλα τών αντιπάλων. (Παυσανίας, Ελλάδος Περιήγησις VI, 4,30).

      Γράφει ο Λουκιανός στο αποκαλυπτικό έργο του “Ανάχαρσις ή περί γυμνασίων”:

      “Πες μου Σόλων, γιατί η νεολαία τής Αθήνας συνιθίζει αυτές τις αχρειότητες; Συμπλέκονται, βάζουν τρικλοποδιές, προσπαθούν να πνίξουν ο ένας τον άλλον σφίγγοντας τον λαιμό του, στριφογυρίζουν το σώμα, βυθίζονται στη λάσπη, κυλιούνται εκεί σαν τα γουρούνια. Σπρώχνονται, χαμηλώνουν τα κεφάλια και χτυπούν ο ένας τον άλλον σαν κριάρια. Κυτάξτε! Αυτός εκεί άρπαξε τον άλλο από τα πόδια και τον τίναξε στο χώμα, πέφτει απάνω του και τον βυθίζει στη λάσπου. Και τώρα, τύλιξε τη μέση τού άλλου με τα πόδια περνάει τον βραχίονά του κάτω από τον λαιμό του και σφίγγει τον άμοιρο και ο άλλος τον χτυπάει στον ώμο, ικετεύοντας φαντάζομαι, να μη τον πνίξει τελείως” (Λουκιανός “Ανάχαρσις ή περί γυμνασίων” 1).

      Αυτά τα λίγα και ήρεμα.

      • zaf

        “Οσο για το αν είχαν αθλητες με ήθος στην αρχ. Ελλάδα, δεν είναι έτσι τα πράγματα…”

        Διαβάζοντας ξανά την απάντηση μου διαπιστώνω πως υπάρχει χώρος για παραξήγηση. Δεν εννοούσα πως οι αρχαίοι είχαν αθλητές με ήθος. Δεν ρίχνεις τα τείχη επειδή έχεις ένα καλό παιδί στην πόλη.
        Θεωρώ σαφές ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν πολεμικοί αγώνες. Δεν το έχω δει κάπου γραμμένο, αλλά υποθέτω η εκεχειρία είχε το νόημα να μπορούν οι πόλεις να στείλουν τους καλύτερους πολεμιστές τους και όχι τα καλύτερα παιδιά. Σίγουρα μπορείς να βρεις καλές δικαιολογίες, αλλά αν δεν κρίνουμε με βάση τις δικές μας αξίες αλλά των αρχαίων, δεν νομίζω οτι ο πόλεμος αποτελούσε ύβρι.

        “Σε νόμισμα τής Βέρροιας εικονίζεται άνδρας με μαστίγιο, βοηθός αγωνοθετών. Νομίσματα τής Περγάμου και τής Λυδίας είχαν παραστάσεις μαστιγοφόρων, που μαστίγωναν τους κακοήθεις αθλητές. (οσο να’ναι κάτι παραπάνω έκαναν οι Βρετανοί όταν έθεσαν ένα πλαίσιο κανονων…)”

        Δεν είμαι σίγουρος. Οι κανόνες είναι ο φερετζές. Αποβλήθηκαν παίκτες Μπαντμιντον επειδή προσπάθησαν να χάσουν. Είναι ενάντια στους κανόνες? (προσωπικά δεν έχω ιδέα. Σίγουρα είναι κακοήθεια και υποθέτω για αυτό μαστιγώθηκαν).
        Δεν προσπαθώ να πω ότι δεν είναι σημαντικό να έχεις κανόνες στα αθλήματα. Απλά θεωρώ οτι οι Άγγλοι έχουν συνεισφέρει πιο σημαντικά πράγματα στον αθλητισμό.

        Δεν έχει νόημα να απαντήσω στα υπόλοιπα γιατί συμφωνούμε ούτως ή άλλως. Το ουσιαστικό κομμάτι είναι αυτό:

        “Αυτό καταλάβατε; ρίξτε μια ματιά σας παρακαλώ. Λέει “κατα μία έννοια”, οχι σκέτα πως είναι σπίτι τους. Είναι δηλαδή σαν να λέει πως είναι το δεύτερο σπίτι τους. Καλύτερα να μην προτρέχετε, γιατί χάνετε το νόημα.”

        Προσωπικά δεν με απασχολεί το πρώτο/δεύτερο σπίτι κλπ.
        Αυτό που σχολίασα είναι ότι οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν διαφορετικό προσανατολισμό. Ο Ζάππας όταν έκανε τα 4 Ολύμπια (στα οποία βασίστηκε ο Κουμπερτέν και μετά το ξέχασε) δεν ήθελε να αναβιώσει το πολεμικό κομμάτι των αγώνων. Ήθελε να δημιουργήσει μια ελληνική εκδοχή των μεγάλων fairs. Κατέληξε λοιπόν ότι το ελληνικό κομμάτι θα αντιπροσωπευόταν καλύτερα απο την έννοια της άμμιλας. Αυτοί που σκοτώνται μεταξύ τους, σταματάνε για λίγο και αγωνίζονται για το τίποτα (με σημερινούς όρους, καθότι το στεφάνι δεν πιάνει μια).Δεν ήταν μόνο αθλητικοί (ούτε καν κυρίως αθλητικοί).
        Ο Κουμπερτέν απο την άλλη, μαζί με τους βλαχοευρωπαίους της εποχής* γοητεύοταν περισσότερο απο τα μεγαλεία (που αναφέρεις στο ποστ σου). Ήθελαν τους καλύτερους αθλητές να τα δίνουν όλα για να εκπροσωπήσουν τη χώρα τους. Μετά απο το κακό ξεκίνημα, έρχεται ο Σάμαρανκ και λέει ότι όχι απλά θέλουμε τους καλύτερους, αλλά στείλτε επαγγελματίες βασικά. Όχι δευτεράτζες που δεν πουλάνε…
        Και για μένα εδώ κολλάει το σχόλιο του Ρογκ. Η θέσπιση κανόνων κλπ είναι απαραίτητη για την προστασία των επαγγελματιών. Δεν είμαι αθλητικός τύπος, αλλά δεν θυμάμαι να προσπάθησα ποτέ να κάνω κακό στον αντίπαλο μου, και ας μην είχαμε καμία ελεγκτική αρχή ούτε και κανόνες fairplay.

        Οι σύχγρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι μια συνάντηση εκπροσώπων 200 κρατών που την βγάζουν έξω για να τη μετρήσουν. Επίσης, οι εκπρόσωποι αυτοί θα έκαναν τα πάντα για να κερδίσουν (όπως και οι αρχαίοι). Επειδή έχουμε να κάνουμε με επαγγελματίες, δεν μπορούμε να βασιστούμε στο ότι “τα πάντα”, περιορίζονται σε αυτά που οι μη επαγγελματίες θα θεωρούσαν λογικά. Αλλά δεν υπάρχει πρόβλημα επειδή έχουμε κανόνες. Έτσι προστατεύουμε τους αθλητές, δεν έχουν πρόβλημα οι χορηγοί και μπορούμε να φέρουμε και τους καλύτερους που αλλιώς δεν θα έρχονταν (χωρίς λεφτά).

        * Είχαν ακριβώς την ίδια συμπεριφορά με τους μεταπολεμικούς Έλληνες: “Πρέπει να αντιγράψουμε τους δυτικοευρωπαίους γιατί για να ζουν μεσα στη γκλαμουριά κάτι κάνουν πιο σωστά απο εμάς”. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε τώρα… Όσο για την αντιγραφή των αρχαίων Ελλήνων απο τους δυτικοευρωπαίους, τα αποτελέσματα τα βλέπουμε απο το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε μια αρχαιοελληνική ιδέα που να μην έχει στρεβλωθεί.

        ΥΓ Συνήθως δεν λέω πολλά όταν απαντάω σε μπλογκς (το οποίο κάνω σπάνια ουτως ή άλλως) αλλά φαίνεται ότι στο συγκεκριμένο μπλογκ κυκλοφορεί κόσμος με αντίληψη πολύ πάνω του μέσου όρου. Οπότε είπα να μην αφήσω την ευκαιρία να πάει χαμένη και σας σπάμαρα. Ευχαριστώ.

        • WΟΜanizer Zero

          Δεν υποστηρίζω ούτε τους σύγχρονους ούτε τους αρχαίους Ολυμπιακούς, τα ίδια @%^@& ήταν. Θεωρώ πως έχουμε μία ωφέλεια/διαφήμιση και προβολή ως χώρα, μέχρι εκεί.

          Γενικά συμφωνούμε, εκτός απο αυτό: “Ο Ζάππας όταν έκανε τα 4 Ολύμπια (στα οποία βασίστηκε ο Κουμπερτέν και μετά το ξέχασε)”

          Οπως ξαναέγραψα, Ο Ντε Κουπεπέν, βασιστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες που πρωτοέγιναν στην Γαλλία. L’Olympiade de la République, γινόταν απο το 1796 μέχρι 1798 στην Επαναστατική Γαλλία.

          Οσο για το αν οι κανόνες των Αγγλων ήταν “ο φερετζές” η έγιναν λόγω συμφερόντων, λίγο μας νοιάζει. Ολες οι Αυτοκρατορίες συμφέροντα έχουν και προάγουν. Και η Βυζαντινή και η Βρετανική και η Αμερικάνικη και των Αζτέκων.

          >Είχαν ακριβώς την ίδια συμπεριφορά με τους
          >μεταπολεμικούς Έλληνες: “Πρέπει να αντιγράψουμε τους
          >δυτικοευρωπαίους γιατί για να ζουν μεσα στη γκλαμουριά
          >κάτι κάνουν πιο σωστά απο εμάς”. Τα αποτελέσματα τα
          >βλέπουμε τώρα… Όσο για την αντιγραφή των αρχαίων Ελλήνων
          >απο τους δυτικοευρωπαίους, τα αποτελέσματα τα βλέπουμε
          >απο το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε μια αρχαιοελληνική
          >ιδέα που να μην έχει στρεβλωθεί.

          Δεν είναι καθόλου κακό να αντιγράφεις. Θα έλεγα μάλιστα πως επιβάλλεται κιολας. Ειδικά απο μία φτωχή χώρα.

          Το κακό είναι όταν είσαι κομπλεξικός (οπως ο νεοέλλην) και αντιγράφεις άκριτα καλά/κακά, χωρίς καμία προσαρμογή στην τοπική κουλτούρα. Χωρίς διάκριση. Απο την άλλη τους ξένους -οταν δεν τους βρίζουμε- τους γλύφουμε χυδαία.

          Και τα δύο είναι άκρα που δείχνουν το μέγεθος του κόμπλεξ που επικρατεί. Και κανένας δεν σέβεται τον κομπλεξικό.

          Αν δεν το ξεπεράσουμε θα μείνουμε μόνιμα στην Β’ Εθνική, σε ολα τα επιπεδα. Δεν θα φταίει ούτε ο ψεκασμός, ούτε οι εξωγήϊνοι , ούτε οι σούπερ μεταλαγμένοι νεοναζί απο τον Αρη. Ούτε καν οι ξένοι. Εμείς θα φταίμε.

          Προσθέτω εδώ άλλο ένα αποσπασμα απο τον Ι. Δραγούμη ( ο οποίος, για όσους δεν το γνωρίζουν, θεωρούσε τους Αλβανούς συγγενείς με τους Ελληνες…) που δείχνει γιατί έχουμε καταντήσει σήμερα…σαν όρθιο γαμώτο.

          Χρειάζεται αρχικά ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ωστε να διορθώσουμε αυτά που κάνουμε λάθος:

          “…Οι γραμματιζούμενοι είδαν πως ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός είχε πέραση στην Ευρώπη και την έκανε να βοηθή τους Ρωμιούς για χάρη τον προγόνων τους. Οι Φιλέλληνες Ευρωπαίοι κάτι ψίχουλα τους πετούσαν. Και φαντάστηκαν οι γραμματιζούμενοι να μεταμορφώσουν τους Ρωμιούς σε αρχαίους Ελληνες με μουτσούνες Περικλήδων, με ξύλινα δόρατα και τόξα, με χάρτινες ασπίδες και χλαμύδες, για να παίρνουν πάντα ψίχουλα από την Ευρώπη. Μα ήρθε καιρός που οι Ευρωπαίοι τους κατάλαβαν τους μασκαράδες Γκραβαρίτες. Τώρα, κομματιάστηκε η Ρωμιοσύνη. Αφότου έγινε το ελλαδικό βασίλειο, πολιτική ενότητα έχει λιγότερη, παρά τον καιρό που την όριζε σχεδόν ολόκληρη ο Τούρκος (….) Έπειτα γίνηκαν τα σκολειά κι αυγάτισαν οι μισογραμματισμένοι. Τα γράμματα αυτά τους αποχάλασαν, γιατί χαλάρωσαν μέσα τους την κλονισμένη πίστη στην εθνική παράδοση της Αυτοκρατορίας, που ονομάστηκε μεγάλη ιδέα. Από τότε γενικεύθηκε η αρχαία ιστορία, σαν παράδειγμα για τους νέους Ελληνες, και η αρχαία γλώσσα σαν πρότυπο. Σχολαστικοί, ψευτοκλασικοί, και ψευτοπρογονολάτρες οι δάσκαλοι έπλασαν κούφιους, ξερούς, μαραντζιασμένους τους νέους Έλληνες, την αγάπη μας (…) Την ελευτεριά τους, τη ζωντανάδα τους, τη θέλησή τους, τις έχουν πλακώσει ανωφέλευτα βάρη, που τους εζάρωσαν το νου και τους εμίκραιναν την ψυχή γεμίζοντάς την με μια αρρωστιάρικη ανησυχία: για το πως θα βγάλουν το ψωμί τους μονάχα. Μ’ αυτή την ανησυχία, χωρίς αυτοπεποίθηση, βγαίνουν από το σκολείο και αντικρίζουν την κοινωνία. Και οι περισσότεροι σκύβουν και γίνονται σκλάβοι εκείνου που θα τους παρασταθή για να απολάψουν μια θεσούλα.(…) Λοιπόν, η τωρινή παιδεία στην Ρωμιοσύνη ολάκερη (…) ισοπεδώνει και αφομοιώνει τους Έλληνες μόνο στην ταπείνωση, στο στένεμα της ψυχής, και σε έναν ψευτοκλασικισμό και δεν τους συνδέει με κανέναν ηθικό δεσμό αναμεταξύ τους.”

          (Ιωνα Δραγούμη, Οσοι ζωντανοί, 1911)

          • zaf

            ¨Αφότου έγινε το ελλαδικό βασίλειο, πολιτική ενότητα έχει λιγότερη, παρά τον καιρό που την όριζε σχεδόν ολόκληρη ο Τούρκος¨

            Ομολογώ ότι αγνοούσα πως το έχει πει ο Δραγούμης πολύ πριν απο μένα. Αλλά λένε πως είναι πάντα εύκολο να αναγνωρίσεις την αλήθεια στα λόγια κάποιου που συμφωνεί μαζί σου.

            Ουσιαστικά για μένα εκεί εντοπίζεται το οριστικό ρήγμα των Ελλήνων με τον ελληνισμό (εννοούμενο ως ελληνικό πολιτισμό). Όταν οικειοποιούμαστε τις αρχές των κατά τα άλλα κουτόφραγκων και ιδρύουμε εθνικό κράτος. Υπάρχουν άλλοι τρεις λαοί (απο όσο γνωρίζω) που ο πολιτισμός τους βασίζεται με ουσιαστικό τρόπο στο να ΜΗΝ έχουν εθνικό κράτος. Αντίθετα με το τι θέλουμε να πιστεύουμε για την ευφυία μας, οι Εβραίοι άντεξαν 100 χρόνια πάνω απο μας και οι τσιγγάνοι επιβιώνουν ακόμα.

            Οι Έλληνες λοιπόν, έχασαν τη πλεονεκτική θέση που είχαν στο παρελθόν. Παραδοσιακά (για 3000 χρόνια περίπου) ο ελληνικός πολιτισμός αναμειγνύοταν με άλλους πολιτισμούς απο πλεονεκτική θέση (ως ισχυρός και με βάθος).
            Απο όταν κλειστήκαμε στο εθνικό καβούκι μας, άρχισε η παρακμή του πολιτισμού μας και φτάσαμε σήμερα (μετά απο 80 χρόνια πλήρους αδράνειας) να φοβόμαστε οποιαδήποτε επαφή με άλλο πολιτισμό. Και δυστυχώς καλά κάνουμε, διότι τώρα πια είμαστε πολιτισμικά ανίσχυροι.
            Την επαφή που θα μπορούσαμε να αποφύγουμε προσπαθούμε να την αποφύγουμε (π.χ. Πακιστανοί), ενώ στις επαφές που δεν μπορούμε να αποφύγουμε προσπαθούμε είτε να υποτιμήσουμε το άλλο μέρος (π.χ. Βρετανοί) είτε να πούμε ότι νταξ δεν είναι τίποτα δικά μας είναι ούτως ή άλλως (όλες οι ευρωπαϊκές γλώσσες είναι κρυφοελληνικές*)

            Συνεπώς, η λατρεία των Ολυμπιακών, του Λεωνίδα, του Μεγαλέξανδρου κλπ. είναι απολύτως φυσιολογική. Είναι η αντίδραση ενός λαού που αποκόπηκε απο τις ρίζες του και λατρεύει με τρόπο ξένο προς τη παράδοση του ότι βρίσκει να λατρέψει…
            Οι Τούρκοι έχουν τον Ατατουρκ, οι Γάλλοι έχουν την Επανάσταση, οι Άγγλοι έχουν την Ελισσάβετ και πάει λέγοντας. Όταν αποφασίσαμε ότι πρέπει να βρούμε να λατρέψουμε κάτι, δεν βρέθηκε κάτι πρόχειρο και είπαμε να πάμε προς τα πίσω.
            Το οποίο βασικά το προτιμώ απο το να λατρεύαμε τον Κωσταντίνο, τον Μεταξά ή την Θεοτόκο (ουπς).

            Όπως και να έχει, θα διαφωνήσω για τον Κουμπερτέν (αλλά επιφυλάσσομαι για αποδεικτικά στοιχεία αργότερα).
            Επίσης, θα διαφωνήσω για την προβολή της Ελλάδας, διότι έχω συναντήσει πάρα πολύ κόσμο που δεν έχει ιδέα για την σύνδεση. Όσοι την ξέρουν, μάλλον ήδη ξέρουν αρκετά για την Ελλάδα. Οι υπόλοιποι μάλλον δεν την μαθαίνουν ούτε απο τους Ολυμπιακούς (την έμαθαν όμως με την κρίση).

            *άσχετα με το ότι σήμερα δεν μπορείς να μιλήσεις ελληνικά χωρίς 30% ξένες λέξεις.

  • Meniek

    δηλαδή εγώ είμαι ελληνάρας, που λέω ότι ΔΕΝ είναι σπίτι των ολυμπιακών (έστω κι αυτών των εμπορευματοποιημένων και άρρωστων από το ντόπιγκ ) αγώνων το Λονδίνο? Είμαι ελληναράς που ακριβώς επειδή καμία αναφορά δεν γίνεται στην ελληνική καταγωγή των αγώνων αλλά στο όραμα του ντεΚουμπερτέν (ως το όραμα να ήτο της Αστέρως και της Ζαν ντ’Αρκ ένα πράμα) μου γεννώνται υποψίες για σκοπιμότητες?
    Δεν βαριέστε, αγαπητέ, μ’ αρέσει και ελληναράς :-)

    • WOManizer Zero

      >δηλαδή εγώ είμαι ελληνάρας, που λέω ότι ΔΕΝ είναι
      >σπίτι των ολυμπιακών (έστω κι αυτών των
      >εμπορευματοποιημένων και άρρωστων από το ντόπιγκ )
      >αγώνων το Λονδίνο? Είμαι ελληναράς που ακριβώς επειδή
      > καμία αναφορά δεν γίνεται στην ελληνική καταγωγή των
      > αγώνων αλλά στο όραμα του ντεΚουμπερτέν (ως το όραμα
      >να ήτο της Αστέρως και της Ζαν ντ’Αρκ ένα πράμα) μου
      >γεννώνται υποψίες για σκοπιμότητες?

      Ελληναράς , αγαπητέ, είναι κάποιος επειδή δεν καταλαβαίνει πως ο Ρογκ δεν είπε οτι σπίτι των Ολυμπιακών είναι η Αγγλία. Ουσιαστικά αυτό που είπε είναι πως είναι το “δεύτερο σπίτι” τους. Γιατί το είπε αυτό; Διαβάστε λίγο παραπάνω να δείτε το γιατί.

      Επίσης να καταλάβουμε πως καλώς-κακώς, η οργανώτρια χώρα είναι η Αγγλία. Γι’αυτό και θα έπρεπε να αναφερθεί σε αυτούς, να τους ευχαριστήσει. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να μιλήσει για την Ελλάδα. Η Ελλάδα τιμάται και στην αρχή των Ολυμπιακών με την φλόγα που έρχεται απο Ελλάδα και με το να μπαίνει η Ελληνική ομάδα πρώτη. Αυτή η στιγμή όμως ηταν η στιγμή των Αγγλων και ήθελαν και αυτοί να νοιώσουν “Εθνική Υπερηφάνεια”, πως να το κάνουμε. Αυτούς ήθελε να τιμήσει ο Ρογκ και καλά έκανε. Τωρα αν ορισμένοι νομίζουν πως το να αποδίδει τιμή στους Αγγλους σημαίνει πως υποτιμά τους Ελληνες, μου προκαλεί μόνο οίκτο, γιατί αν κάποιοι είναι κομπλεξικοί τους φταίνε τα πάντα γύρω τους.

  • Res

    “Τέτοιες ισσοπαιδωτικές γενικεύσεις, λαϊκίζουν επικίνδυνα και κυρίως μειώνουν την οξυδέρκεια μας σε σοβαρά ζητήματα που δε είναι τόσο φανερά! Ας μην υποτιμούμε τους Έλληνες μονίμως ως καφρίλους και εξυπνάκιδες! Το λιγότερο είναι άδικο!”

    Θεωρώ ότι η οξυδέρκεια του ελληνικού λαού είναι ήδη υποβαθμισμένη όταν ευφυέστατοι και σκεπτικοί άνθρωποι αφιερώνουν σημαντικό χρόνο για να κατακρίνουν ένα απόσπασμα του λόγου ενός ξένου προεδρου και αναλώνονται πολύ περισσότερο στην είδηση της Βούλας Παπαχρήστου παρά να ασχοληθούν επαρκώς ώστε να βελτιώσουν σοβαρά την προσωπική, επαγγελματική, οικογενειακή αλλά και κοινωνική τους πορεία για τους εαυτούς τους και την πατρίδα τους.
    Κάπου εδώ τίθεται και το ερώτημα, κατά πόσο ο ίδιος ο Έλληνας αποδέχεται να αυθυποβάλλεται ότι ο κίνδυνος προέρχεται αποκλειστικά από έξω, και όχι από μέσα.
    Το γεγονός ότι η ελληνική ιθαγένεια για έναν λαό συνεπάγει ιδεολογικά και ανωτερότητα του συγκεκριμένου είδους (ή κατωτερότητα των βαρβάρων, με την παλαιά έννοια, αν προτιμάτε) πως χαρακτηρίζεται από κοινωνική ψυχολογική προσέγγιση?

    • Sofia

      >>> Το γεγονός ότι η ελληνική ιθαγένεια για έναν λαό συνεπάγει ιδεολογικά και ανωτερότητα του συγκεκριμένου είδους (ή κατωτερότητα των βαρβάρων, με την παλαιά έννοια, αν προτιμάτε) πως χαρακτηρίζεται από κοινωνική ψυχολογική προσέγγιση?

      Χρόνια έχω την ίδια απορία

      • WOManizer Zero

        χαρά στην υπομονή σας να ασχολείστε με τους Ελληνάρες. Αυτοί μαμήσανε ολη την χώρα και μιλάνε ακόμα…

        Χομο γκρέκους κομπλέξικους μάξιμους! Αβε! Οι ανεγκέφαλοι σε χαιρετούν.

        Δεν θα νικήσετε ποτέ τον Γκρέκους κομπλέξικους, αφού:

        http://www.xrysalogia.gr/ellhnas_xarakt.html

        —————————-

        Γ. Σουρής (1853-1919)

        ο Ρωμηός

        Στον καφενέ απ’ έξω σαν μπέης ξαπλωμένος,
        του ήλιου τις ακτίνες αχόρταγα ρουφώ,
        και στων εφημερίδων τα νέα βυθισμένος,
        κανέναν δεν κοιτάζω, κανέναν δεν ψηφώ.

        Σε μιὰ καρέκλα τόνα ποδάρι μου τεντώνω,
        το άλλο σε μίαν άλλη, κι ολίγο παρέκει
        αφήνω το καπέλο, και αρχινώ με τόνο
        τοὺς υπουργοὺς να βρίζω και την πολιτική.

        Ψυχή μου! τι λιακάδα! τι ουρανός! τι φύσις!
        αχνίζει εμπροστά μου ο καϊμακλής καφές,
        κι εγὼ κατεμπνευσμένος για όλα φέρνω κρίσεις,
        και μόνος μου τις βρίσκω μεγάλες και…
        σοφές.

        Βρίζω Εγγλέζους, Ρώσους, και οποίους άλλους θέλω,
        και στρίβω το μουστάκι μ’ αγέρωχο πολύ,
        και μέσα στο θυμό μου κατά διαβόλου στέλνω
        τον ίδιον εαυτό μου, και γίνομαι σκυλί.

        Φέρνω τον νου στον Διάκο και εις τον Καραΐσκο
        κατενθουσιασμένος τα γένια μου μαδώ,
        τον Έλληνα εις όλα ανώτερο τον βρίσκω,
        κι απάνω στην καρέκλα χαρούμενος πηδώ.

        Την φίλη μας Ευρώπη με πέντε φασκελώνω
        απάνω στο τραπέζι τον γρόθο μου κτυπώ…
        Εχύθη ο καφές μου, τα ρούχα μου λερώνω,
        κι όσες βλαστήμιες ξέρω αρχίζω να τις πω.

        Στον καφετζή ξεσπάω, φωτιά κι εκεινος παίρνει.
        Αμέσως άνω κάτω του κάνω τον μπουφέ,
        τον βρίζω και με βρίζει, τον δέρνω και με δέρνει,
        και τέλος δεν πληρώνω… δεκάρα τον καφέ!

        • Sofia

          άμα έχεις όρεξη ζωγραφίζεις όμως

          • WOManizer Zero

            Θενκ γιου.

            (αν προσέξεις το λινκ, απαντά και στην ερώτηση “πως χαρακτηρίζεται από κοινωνική ψυχολογική προσέγγιση”)

  • Ioannis

    Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι και να δεχόμαστε και τα περί πνευματικών δικαιωμάτων, να έχουμε υπόψη μας και τις προσπάθειες κάποιων πριν από τον Πιερ ντε Κουμπερτέν.
    Να τιμήσουμε λοιπόν και τον Ζάππα. Δείτε το λήμμα για τις Ζάππειες Ολυμπιάδες http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%AC%CF%80%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%B5%CF%82_%CE%9F%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82

    • WOManizer Zero

      Ioannis, δες και αυτό για την συμβολή της Αγγλίας στην σύγχρονη αθλητική πραγματικότητα:

      http://en.wikipedia.org/wiki/History_of_sport#England

      Αν είχαν επικρατήσει οι Ολυμπιακοί του Ζάππα, θα ήταν απλά πανελλήνιοι και όχι παγκόσμιοι αγώνες, που σημαίνει πως δεν θα είχαν σε καμία περίπτωση την επιρροή που έχουν σήμερα. Κατα μία έννοια χάρη μας΄εκαναν γιατί έτσι κάθε τέσσερα χρόνια έχουμε τσάμπα προβολή της Ελλάδας παγκοσμίως.

      • zaf

        @WOManizer Zero:
        Εδώ πέφτεις στη λούμπα των ελληνικών Ολυμπιακών Αγώνων. Δεν υπάρχει προβολή της Ελλάδας κάθε 4 χρόνια. Επίσης δεν υπάρχει λόγος να ήταν έτσι. Ναι μεν το όνομα είναι ελληνικό, αλλά δεν νομίζω ότι ο περισσότερος κόσμος σήμερα το γνωρίζει αυτό. Εκτός των Ελλήνων.

        @Ioannis:
        Συμφωνώ απόλυτα με το ότι πρέπει να τιμηθεί ο Ζάππας, αλλά αυτό δεν έχει σχέση με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τα Ολύμπια είχαν μικρή σχέση με τους Ολυμπιακούς Αγώνες (εκτός ίσως απο το να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για την εκμετάλλευση του brand name).

        • WOManizer Zero

          Και μόνο που μπαίνεις Βικιπαίδεια στο “Olympic Games” και έχει αναφορά στην Ελλάδα είναι προβολή. Και μόνο που γίνεται η (ναζιστική) αφή της Ολ. Φλόγας είναι προβολή. Και μόνο που είναι το έθιμο να μπαίνει πρώτη η Ολυμπιακή αποστολή είναι

          Τους ξέρω κι’εγώ τους Ζαπατίστας αγαπητέ, αλλά δεν ήταν δική τους έμπνευση η αναβίωση. Αντέγραψαν, αλλά δεν το γνωρίζετε μάλλον. L’Olympiade de la République, γινόταν απο το 1796 μέχρι 1798 στην Επαναστατική Γαλλία.

          Δυστυχώς στην Ελλάδα ο Χομο Γκρέκους Κομπλέξικους Μάξιμους απο την μία αντιγράφει ΚΑΡΓΑ τον δυτικό πολιτισμό, απο την άλλη τους βρίζει. Κλασσικός τύπος κομπλεξικού. Ο καλά στεκούμενος άνθρωπος αντιγράφει ότι χρειάζεται και νομίζει πως είναι καλό και πετάει τα υπολοιπα χωρίς να τον πολυνοιάζει τι νομίζουν οι άλλοι. Αν μας περάσουν τα κόμπλεξ, θα βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι: Ούτε θα εξιδανικεύουμε τους ξένους ούτε θα τους δαιμονοποιούμέ. Μέτρο. Οχι πίτσα με το μέτρο.

          Η “πλάκα” είναι πως ολη αυτή η ΑΡΧΑΙΟΜΑΝΙΑ που κυριαρχεί στην Ελλάδα είναι δυτικό μικρόβιο που όμως έχει φυτευτεί στα Θεμέλια του νεοελληνικού πολιτισμού με τέτοια δύναμη, που δεν είμαι σίγουρος πως θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε ποτέ απο αυτό.

          Τα λέει καλύτερα ο Ιωνας Δραγούμης:

          —————————————

          Ο ξενοφερμένος βασιλιάς (ΟΘωνας) με οργανωτές χοντρούς Βαυαρέζους αντίγραψαν νόμους φράγκικους και συντάγματα ισοπεδωτικά (…) ο γερμανομαθημένος αρχιτέκτονας μετάφερνε μαζί του από τη Γερμανία δείγματα σπιτιών, ο γαλλομαθημένος ράφτης μόδες, ο φραγκοπασαλειμμένος νομικός νόμους και ο διαβασμένος ποιητής στίχους ρομαντικούς. Και ό,τι έφτανε ίσα από την Ευρώπη εφάνταζε και λαμποκοπούσε, ό,τι εντόπιο ήταν περιφρονημένο. Στην Ευρώπη φώλιασε ο πολιτισμός και η επιστήμη, εκεί λοιπόν φυτρώνει και κάθε τελειότητα. Όποιος δεν πήγε στο Παρίσι δεν είναι άνθρωπος (…)

          Ο νομοθέτης φραγκοφερμένος και αυτός ή τουλάχιστο φραγκομαθημένος ετσάκισε με νόμους τα φυσικά του Ρωμηού, την κοινοτική ζωή, αντί να τη μελετήσει και να την καλλιτερέψει και απάνω της να θεμελιώσει τον κρατικό μηχανισμό, την κατασύντριψε, γιατί στη Βαυαρία δεν υπάρχουν κοινότητες (…) Το μόνο που θέλησαν να κρατήσουν ελληνικό, και αυτό όμως όχι νεοελληνικό, ήταν οι τύποι, η φάτσα, η εξωτερική μορφή, και βάφτισαν με αρχαιόπρεπα ονόματα τους θεσμούς και τις διάφορες θέσεις και αξιώματα. Φτάνει να λέγονταν κάτι “δήμος” και ήταν αμέσως ελληνικό, “σύνταγμα” και ήταν καλό, “βουλευτής” και ήταν γνήσιο. Έτσι και τους ανθρώπους από πρωτητερινά χρόνια άρχισαν και τους βάφτιζαν Περικλήδες, Θεμιστοκλήδες, Σωκράτηδες, Δημοσθένηδες, νομίζοντας πως θα τους έφτειαναν έτσι γνήσιους απόγονους των αρχαίων που τους σπούδαζαν ωστόσο στην Ευρώπη για να τους τελειοποιήσουν. Και αρμένιζε η Ελλάδα όλη κατάισα κατά κάποιον αρχαιόμορφο και ξενότροπο μαϊμουδισμό, που έκαμε το ελληνικό μυαλό να παραδέρνει σε μια λιμνοθάλασσα από ιδέες παλιές και νέες. ( “Eλληνικός πολιτισμός”, του I. Δραγούμη, εκδ. Φιλόμυθος )

  • μετρ

    Μπράβο ρε Σοφία, άνθρωποι σαν και σένα με κάνουν και νιώθω πως ίσως τελικά να υπάρχει ελπίδα σε αυτόν τον τόπο. Η απλή λογική στην Ελλάδα, σπανίζει όσο τα πολυτιμότερα διαμάντια.

  • okyrhoe

    Μερικά χρόνια πρίν απο τα Ζάππεια στην Αθήνα, το 1850 στο Much Wenlock του Shropshire ξεκίνησαν τα Olympian Class games.
    Το λήμμα στο Wikipedia για τον ιδρυτή τους νομίζω πως δικαιώνει τον Rogge.
    http://en.wikipedia.org/wiki/William_Penny_Brookes
    http://www.cbeale.co.uk/Books/Born_out_of_Wenlock.html
    http://www.ioa.leeds.ac.uk/1980s/84099.htm

  • […] τι λιγούρη τον ανεβάζουμε, τι άσχετο, τι αγράμματο. (Δείτε ένα σχετικό άρθρο εδώ για την δήλωση) Και να σου πάλι οι ανακοινώσεις από τα κόμματα ΛΑΟΣ, […]

  • […] τι λιγούρη τον ανεβάζουμε, τι άσχετο, τι αγράμματο. (Δείτε ένα σχετικό άρθρο εδώ για την δήλωση) Και να σου πάλι οι ανακοινώσεις από τα κόμματα ΛΑΟΣ, […]

Leave a Reply to zaf Cancel reply

You can use these HTML tags

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>