Πού θα σε πάω απόψε

Ο Δάσκαλος (γνωστός και ως Μαέστρος) έχει δικό του blog [εδώ] και το θηρίο τις προάλλες μου θύμισε τον Kabamaru [εδώ για τις λεπτομέρειες]

Δεν ξεύρω αν την θυμάστε αυτή τη σειρά κινουμένων σχεδίων – εγώ την παρακολουθούσα με μανία – αν και η μεταγλώτιση τώρα που το θυμάμαι ήταν άθλια. Ο Kabamaru λοιπόν – πέρα που ήταν χωριατόπαιδο, αγνός και πολύ νίντζα – είχε μια απίστευτη αδυναμία στα noodles. Τότε νομίζω στην Ελλάδα δεν ξέραμε τί σημαίνει noodles οπότε ο άθλιος ο μεταφραστής τα έκανε “μακαρονάδα”. Ο Kabamaru λοιπόν ανά τακτά χρονικά διαστήματα – τουλάχιστον δύο φορές ανά επεισόδιο – γούρλωνε τις manga ματάρες του ακόμα περισσότερο, φώναζε ΜΑΚΑΡΟΝΑΑΑΑΔΔΔΑΑΑΑΑΑΑΑ! και κατέβαζε γαβαθάρες με noodles εν ριπή οφθαλμού.

Το διαβάσαμε που λες στο blog του Μαέστρου εγώ κι ο Καβαλιώτης και είχαμε ψοφήσει στο γέλιο. Μας είχανε τύχει και διάφορα νταουνιαστικά τελευταία οπότε κάθε φορά που νευρίαζε ένας από τους δυο μας ο άλλος φώναζε ΜΑΚΑΡΟΝΑΑΑΑΔΔΔΑΑΑΑΑΑΑΑ! έτσι σαν να φτύνεις για να φύγει το κακό το πνεύμα.

Χτες πληρώθηκα. (Σημαντική λεπτομέρεια. Αν δεν είχα πληρωθεί δεν θα είχαν συμβεί τα παρακάτω)
– Έλα πάρε με μετά το μάθημα, θα πάμε για φαγητό.
– Πού θα πάμε;
– Δε σου λέω. Έκπληξη.

Πράγματι ο Καβαλιώτης έρχεται την καθορισμένη ώρα (αφού χάνεται λίγο στα στενά του Bloomsbury) και τον πάω στο Wagamama, πίσω από το Βρετανικό Μουσείο.

Καβαλιώτης κοιτάει την ταμπέλα. Το σκέφτεται. Κάπως άγνωστη του φαίνεται – καινούριος στο Λονδίνο γαρ.
– Και τι θα φάμε εδώ;
– ΜΑΚΑΡΟΝΑΑΑΑΔΔΔΑΑΑΑΑΑΑΑ!

Τρίκαλα περάσαμε. Το συζητήσαμε, φάγαμε noodles και διάφορα τέτοια, γελάσαμε με τους σερβιτόρους. Και είμασταν δυο παλαβά που τρεις και λίγο φώναζαν μέσα στο Wagamama: ΜΑΚΑΡΟΝΑΑΑΑΔΔΔΑΑΑΑΑΑΑΑ!

Δεν είναι περίεργο που κάτι τέτοια άσχετα σου φτιάχνουν απίστευτα τη διάθεση;
Ευλογημένε Μαέστρο.
Ακόμα κι από μακριά οι φίλοι μοιράζονται και προσφέρουν λύσεις.