Θα στείλω κούτες

Η μαμά Δέσποινα σε νέες περιπέτειες.

Αν και όποτε παρουσιάζεται η ευκαιρία να μπορεί να μας στείλει κάτι στο Λονδίνο την γραπώνει και την κρατάει καλά. Τυχαίνει τώρα που μπορεί και της είπαμε να μας ετοιμάσει μια κούτα.

Δεν είναι μόνο ότι με αυτό τον τρόπο θα σταματήσει να μας πρήζει (αν και είναι σημαντικό). Το πιο σημαντικό είναι που με το που ανοίγουμε ότι μας στέλνει κατουριόμαστε στο γέλιο κι εγώ και η αδελφή μου γιατί η μαμά Δέσποινα έχει απίστευτες εμπνεύσεις.

Υποπτευόμαστε ότι κάνει το εξής: Πάει στο σούπερ μάρκετ και στο φαρμακείο και αγοράζει αυτά που της παραγγέλνουμε (τρόφιμα που δε χαλάνε, ρεβύθια οπωσδήποτε, ελληνικό καφέ, τσιγάρα, depon αναβράζοντα κλπ). Μετά εισβάλει στην αποθήκη που έχει στο σπίτι και ρίχνει μέσα στην κούτα ό,τι της κατέβει. Μας έχει στείλει διάφορα άσχετα όπως φρουί ζελέ, κρέμα καραμελέ, καλσόν (κάτι άσχετες μάρκες που δεν έχουμε ιδέα πού τις βρίσκει) κλπ.

Επειδή την τελευταία φορά που κατέβηκα Ελλάδα άφησα κάτω ρούχα μου για να πάρω πράγματα (κυρίως ελαιόλαδο) της είπαμε στείλε τα ρούχα κι ότι χώρος περισσέψει βάλε ότι θες.

Είναι απίστευτο αλλά αυτές οι κούτες μπορούν να μας ταίζουν για μήνες. Ας πούμε λάδι ζήτημα να έχουμε αγοράσει δύο τρεις φορές (κυρίως γιατί το κουβαλάει η Σοφία 5 λίτρα τενεκέ σαν χειραποσκευή). Επίσης μακαρόνια αγοράζουμε σπάνια. Ρύζι για σούπα δεν έχουμε αγοράσει ποτέ. Μπέικιν Πάουντερ επίσης ποτέ. Μαγιά ποτέ. φύλλα δάφνης, κανέλα και ρίγανη ποτέ. Την τελευταία φορά που έστειλε κούτα έστειλε τέσσερα κιλά ζάχαρη μια μάρκα κάψε με με τη φωτογραφία της Εθνικής ποδοσφαίρου πάνω. Με κέηκ κλπ μας πήγε κανα εξάμηνο. Καταλαβαίνεις ότι συμφέρει οικονομικά αλλά και συναισθηματικά.

Οικονομικά γιατί μας κόβει κάτι από τους λογαριασμούς του σούπερ μάρκετ και συναισθηματικά γιατί είναι ολόκληρη διαδικασία. Η μαμά Δέσποινα ετοιμάζει την κούτα για εβδομάδες και χαίρεται. Εμείς μόλις τη στείλει περιμένουμε σαν τις παλαβές πότε θα έρθει. Με το που έρχεται συνήθως την βλέπει πρώτη η Θεοδώρα, με παίρνει τηλέφωνο κι εγώ ενημερώνω “Μην την ανοίξεις πριν έρθω, στο λεωφορείο είμαι σε μισή ώρα θα ‘μαι εκεί”. Και μετά γίνεται το σώσε. Ανοίγουμε την κούτα, γελάμε με τις εμπνεύσεις, μοιράζουμε τα πράγματα.

Η Θεοδώρα μονίμως με ρίχνει στη μοιρασιά. Τα φαγητά πάνε στα ντουλάπια βέβαια και δε μπορεί να με ρίξει αλλά όλα τα άλλα πώς τα καταφέρνει πάντα και τα σουφρώνει είναι θαύμα. Υποπτεύομαι ότι μέσα στο μικροσκοπικό δωμάτιο της υπάρχει κάπου μια κρυφή πόρτα που οδηγεί σε μία άλλη διάσταση. Λέει η Θεοδώρα “Σουσάμι άνοιξε”, ανοίγει η πόρτα και μπαίνει στην αποθήκη της που έχει κρέμες, φάρματα, βρακιά, καλσόν, ξυραφάκια και διάφορα τέτοια. Αυτό δε είναι μόνιμο αστείο μεταξύ μας. Όσο και να γελάει βέβαια συνεχίζει να σουφρώνει. Για να καταλάβεις τις προάλλες μου είπε “πήρες κερί; αφού είχα!” ε, της λέω, πού να το ξέρω. “ε μα δε μου ζητάς”. Πού να φανταστώ εγώ ότι ενώ ήδη έχω αγοράσει δύο φορές κερί η Θεοδώρα μέσα στη σπηλιά του Αλή Μπαμπά και των 40 κλεφτών έχει κρύψει δυο τρία κουτιά κερί για όποτε τα χρειαστούμε.

Το άλλο σχέδιο της μαμάς Δέσποινας είναι το να ανεβαίνει τουλάχιστον κανα δυο φορές το χρόνο στο Λονδίνο και να καθαρίζει. Το ορκίζομαι: Έρχεται και κάθεται καθαρίζει, σιδερώνει, αδειάζει όλα τα ντουλάπια και τα περνάει χλωρίνη κλπ κλπ. Το εκνευριστικό είναι ότι για δυο τρεις μέρες πριν έρθει εγώ καθαρίζω. Μπαίνει η καλή σου στο σπίτι, κι αφού πιούμε έναν καφέ λέει “άντε να πας αύριο στη δουλειά να καθαρίσω λίγο”. Τι κοψομεσιάζομαι η ηλίθια; Αφού θα καθαρίσει ούτως ή άλλως.

Τέλος πάντων μας πήρε η μαμά Δέσποινα χτες όλο χαρά.
– Εντάξει όλα καλά θα τις στείλω αύριο
– Ποιες;
– Τις κούτες
– Καλά ρε μάνα μια κούτα δεν είπαμε;
– Ε βγήκαν λίγες παραπάνω
– Πόσες δηλαδή;
– Ε, τέσσερις.

Προς τιμήν της μαμάς Δέσποινας λοιπόν.

Θα στείλω κούτες για τα λόγια που πες
θα στείλω κούτες για τα λόγια που πες
με φαρμακάκια για τα κλειστά λαιμάκια

Θα στείλω κούτες για τα λόγια που πες
θα στείλω κούτες για τα λόγια που πες
με ρουχαλάκια για τα κοριτσάκια

Θα στείλω κούτες για τα λόγια που πες
θα στείλω κούτες για τα λόγια που πες
και με σπαγκέτι να τρώτε δύο έτη

Θα ‘ρθω συντόμως γιατί είμαι γαλαντόμος
Θα ‘ρθω συντόμως γιατί είμαι γαλαντόμος
και θα σκουπίσω κι απ’το ψυγείο πίσω

Θα ‘ρθω Λονδίνο κι ένα μήνα θα μείνω
Θα ‘ρθω Λονδίνο κι ένα μήνα θα μείνω
να σιδερώσω τη στίβα να σκοτώσω

Άντε μάνα έλα γιατί πίσω από το πλυντήριο βαριέμαι να σκουπίσω. (Πίσω από το ψυγείο σκούπισα αλλά θα σκουπίσεις πάλι ούτως ή άλλως οπότε δε το αναφέρω).

Μόλις παραλάβουμε τις κούτες θα ανεβάσω φωτογραφικά ντοκουμέντα.