Όταν η Μαμά Δέσποινα φιλοξενήθηκε ως Guest Star στο digital-era blog εκνευρίστηκε πάρα πολύ με τα σχόλια. Με πήρε τηλέφωνο και μου είπε: “Μα δε λέω αυτό!” Το πιο ήταν το αυτό και το τί ήταν το εκείνο είναι μια άλλη ιστορία που λίγο μας ενδιαφέρει, αλλά το λέω ενδεικτικά διότι όποιος έχει blog με ανοιχτά σχόλια γνωρίζει ότι άλλα λες και ο αναγνώστης άλλα καταλαβαίνει.
Προσωπικά είχα συνηθίσει από την ΕΕΕΑ. Όταν η ΕΕΕΑ ανασχεδιάστηκε και άρχισε να επιτρέπει τα σχόλια έγινε ξαφνικά πανικός και έπρεπε οι γράφοντες κάπως να συνηθίσουμε ότι η πλειοψηφία δεν έπιανε είτε το νόημα είτε το χιούμορ μας. Για να μη μιλήσω για το mpakouros δηλαδή που το αναγνωστικό του κοινό ήταν πολύ πιο ακραίο.
Παράδειγμα: Γράφω πως το ποτάμι σήμερα ήταν κόκκινο και μου θύμησε ένα ηλιοβασίλεμα κάποτε μπλα μπλα μπλα. Το θέμα είναι ότι κάτι – άσχετο – χρησιμοποιείται στο κείμενο μου ως βατήρας για να πω κάτι άλλο. Το σημαντικό λοιπόν είναι το ηλιοβασίλεμα. Μπορείς να είσαι σίγουρος όμως ότι τα σχόλια θα λένε τα εξής:
– “Καλά πώς σου ήρθε ότι το ποτάμι ήταν κόκκινο, το ποτάμι ήταν κίτρινο”
– “Καλά ή είσαι πολύ χαζή ή κάτι δεν πάει καλά με τα μάτια σου, να πας να κοιταχτείς. Σιγά μην ήταν το ποτάμι κόκκινο”
– “Σοφία, πολύ ωραία τα λες, αλλά το ποτάμι ήταν πράσινο”
Δεν κακίζω κανέναν και δεν ενοχλούμαι. Οι αναγνώστες διαβάζουν και κρίνουν ανάλογα με το ποιοι είναι, το τί έχουν διαβάσει πριν, το ποια νομίζουν ότι είμαι εγώ, το ποια είναι η διάθεση τους εκείνη τη στιγμή. Έτσι κρίνω κι εγώ τα κείμενα που διαβάζω. Έτσι κάνουμε όλοι.
Το καλαβαίνω λοιπόν. Αλλά να πω τη μαύρη μου αλήθεια κάπως βαριέμαι. Δηλαδή άμαν είναι να συζητήσουμε αν το ποτάμι είναι πράσινο ή κίτρινο ή καφέ ή μπλε εντάξει, τη χάσαμε τη μπάλα. Εμένα που είναι δικό μου το blog θα απέχω από την συζήτηση περί ποταμού. Αν με θέλετε κάτι για το ηλιοβασίλεμα, το συζητάμε.
Απλά καμιά φορά, όταν παρατραβάει το πράγμα, χαμογελάω κάπως στωικά και θυμάμαι τη Μαμά Δέσποινα να μου γκρινιάζει. Τότε της είπα πως κρίνουμε τον κόσμο με τα δικά μας δεδομένα. Ο άλλος δε μπορεί να μυρίσει τα νύχια του, ούτε μπορούμε να γράφουμε μόνο για τους κολλητούς μας. Το δέχεσαι.
Και άλλωστε, όσο μεγαλώνω τόσο λιγότερο εξηγώ. Δε χρειάζεται. Όποιος κατάλαβε καλά έκανε και κατάλαβε, όποιος δεν κατάλαβε, δεν πειράζει.
μιλωντας για ασχετα σχολια, το μπλογκ σου δεν φαινεται καθολου απο opera. Κατα τα αλλα μια χαρα τα λες, αλλα δεν εχει κοκκινα ποταμια η Δανια.
Σοβαρά; Με ανησυχείς. Να κοιτάξω τον κώδικα ή θες να ρίξεις μια ματιά; Είχα κάνει μια μαλακία με ένα span tag για ξαναδές μπα κι έφτιαξε.
This post has been removed by the author.
Θα έχεις μεγαλώσει αρκετά, όταν ανακαλύψεις ότι αν και μιλούσες επί αρκετά ώρα, σε ένα κατά τεκμήριο ευφυές ακροατήριο, χρησιμοποιώντας την πιο απλή γλώσσα και τα πιο ζωντανά παραδείγματα, οι μισοί και παραπάνω, στο τέλος είχαν ακούσει και είχαν καταλάβει, ό,τι τους βόλευε….
Και αυτό θα είναι η συνηθισμένη κατάσταση …
28/9/05 18:26
Συμφωνώ και επαυξάνω προσθέτωντας ένα comment του τύπου “και αυτή το βιολί της”: Εγώ λοιπόν, για να αφηγηθώ το προσωπικό μου δράμα, έχω βαρεθεί ΕΝΤΕΛΩΣ τα κουλά σχόλια. Γιατί?
– Κάτι η έλλειψη στοικότητας τον τελευταίο καιρό,
– κάτι η έλλειψη υπομονής τα τελευταία 27 χρόνια,
– κάτι τα 1500 νέα blogs κάθε μέρα που δεν προλαβαίνεις να διαβάσεις post και να κάνεις comment χωρίς να κοιτάς το ρολόι σου (όμως οι περισσότεροι πυροβολημένοι είναι πάντα around και στολίζουν με το σπινθηροβόλο τους πνεύμα τα πάντα)
– κάτι που νομίζω πως έχει αρχίσει να “κουράζεται” η ελληνική blogόσφαιρα (ή απλά να γίνεται πολυπληθέστερη και να αλλάζει χαρακτήρα)
τεσπά… σκέψου και να διαφωνούσα τι θα έγραφα. Το κείμενο με πέτυχε σε blogουπαρξιακή κρίση. ;)
μπαρδόν: το στοικότητα με ω
Speaking of missing the point, your post reminded me of the saying you have up there: “When the river’s red, take the dirt road instead”.
On a more serious note, some of the alternate readings another visitor might bring up, _may_ make the post more valuable (personally to you).
Ενδιαφέρον το post σου. Και εγώ πολλές φορές έχω εκπλαγεί από σχόλια που συμφωνούν ή διαφωνούν με πράγματα που ουδέποτε εγώ (έχω πρόθεση να) αναφέρω στο υπό σχολιασμό post. Όταν αυτό συμβαίνει μεμονωμένα, συνήθως το λάθος (αν μπορούμε να καταλογίσουμε τέτοιο) είναι του αναγνώστη. Όταν είναι πιο γενικευμένο, μάλλον πρέπει να μας οδηγήσει σε αυτοκριτική ως προς τον τρόπο γραφής μας, αν φυσικά θέλουμε η πλειονότητα των αναγνωστών μας να καταλαβαίνει αυτό που εννοούμε (πράγμα που κάποτε μπορεί και να μη θέλουμε).
Πιο ενδιαφέρον πάντως από την ερμηνεία των κειμένων ίσως είναι η ερμηνεία των σχολίων, τα οποία καθώς γράφονται βιαστικά πέφτουν συχνότερα θύματα παρεξήγησης…
Τελικά μάλλον και εγώ δεν απέφυγα να πιαστώ από μια άκρη του κειμένου για να πω κάτι που από καιρό ήθελα… (κάτι που ειρωνικά με θέτει εντός θέματος)
Γενικα (οφειλω να) διαφωνω. Ειδικα το εντοπιζω στα εξης:
1) Παντα υπαρχει λογος για ενα καλο flamewar (καθε στιγμη ειναι στιγμη milko). Αν δεν μπορεις να το δεχτεις αυτο απορω τι αλλο κανεις στα σχολια/forums/blogs.
2) Αυτο με το people watching και το Ροιδη σχεδον μου στοιχισε. Σε εποχες εεεα θα παραπεμποσουν σε καταστατικες/αξιωματικες δηλωσεις τυπου: η εεεα υπηρχε απο παντα, εχει παντα δικαιο που θα αποδειχθει αναδρομικα στο μελλον κλπ και θα σε αποστομωνα ευκολα. Τωρα οφειλω να παραδεχθω την ηττα μου. Ημουν νεος, ειχα πιει, δεν ηξερα τι εκανα, εκλεψα την ιδεα του Ροιδη σε μια παρορμηση της στιγμης.
(κρυφο μυνημα προς Ζαβαλο: ποιος λες να ειναι ο ανωνυμος αυτος; Φαινεται οργισμενος. Και υπαρχει απο τοτε. Τοτε τρομαζε, τωρα δεν φοβαται. Ειναι καπως πικραμενος. Οχι ομως και πολυ. Σαν να τον ειχε πει καποιος γυαλακια εκεινες τις εποχες. Αλλα ειναι πια σιγουρος για τον εαυτο του (μας λεει παιδαρελια φωναχτα). Δεν ανεχεται πολλα πολλα. Ανδρωθηκε και σηκωσε το αναστημα του. Σα να εκανε ερωτα πια. Σα να εχει καπνισει κιολας. Οι παιδικοι του μπαμπουλες παψαν να του προκαλουν αυπνιες… Εχω τουλαχιστον 100 υποψηφιους στο μυαλο μου και κανενας δεν ειναι Γηντας.)
Αρκετα: ακολουθω την συμβουλη του και παω στο υπογειο. Το flamewar απετυχε παλι…
(κρυφη απαντηση)
Ηταν νομιζω παρασκευη αργα, ολοι ειχαν σχολασει, και εγω μπαφιασμενος με τη λαμια-αφεντικηνα, ανοιξα εεεα. Λιγο πιο πανω απο το “μη διαφημηζεις το φτωχομαγαζο σου” ειχα γραψει “Γηντα προδοτη ***** καταδοτη”, στο επομενο refresh, ειδα ενα “Ζαβαλε γερα ο γιατρος ειναι κοντα”
Συντροφικους χαιρετισμους στην αγια παρασκευη. Εκει που “….μυριζονται και αυτοδιαταζονται οι γηντες….” (πολυ κρυφο νοημα)
Παω να σκουπισω τα νοσταλγικα μου δακρυα…
Μου φαινεται γιατρε πως νικησαμε ολα τα φλεημς, αλλα δε μας εμεινε τιποτε πια που να αξιζει να κανουμε φλεημ.
Εεεε ΔΕ…
Speaking of missing the point, your post reminded me of the saying you have up there: “When the river's red, take the dirt road instead”.
On a more serious note, some of the alternate readings another visitor might bring up, _may_ make the post more valuable (personally to you).