Επί πτυχίω (ver. 1.0)

Πολύ μ’αρέσει αυτή η φράση: “Επί πτυχίω”. Στα αγγλικά δεν έχουμε κάτι τόσο εντυπωσιακό, λέμε final year ή last year που τί να κλάσουν μπροστά στο “επί πτυχίω”. Είμαι αστή. Το γνωρίζω. Το χαίρομαι.

Η χρονιά πρώτα από όλα δεν ξεκινάει στο πρώτο μάθημα αλλά στην πρώτη παραγγελία από το Amazon ή στην πρώτη επίσκεψη στο βιβλιοπωλείο (δεύτερο χέρι πάντα) με την λίστα από το πανεπιστήμιο ανά χείρας. Δεν ξέρω αν σας το έχω αναφέρει αλλά καλύτερα να μου πληρώνεις νοίκι (στο Λονδίνο που είναι κι ακριβά) παρά να μου αγοράζεις βιβλία. Δεν ξέρω αν το έχω αναφέρει αλλά στάνταρ πληρώνω δυο μισθούς υπαλλήλων του Amazon ήδη. Με τους φόρους.

Φέτος δε, θα το ξεσκίσω το θέμα. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πάντα αγοράζω βιβλία, είτε καινούρια είτε δεύτερο χέρι αν μπορώ να τα βρω. Θέλω να τα έχω, να τα μυρίζω, να κάνω σημειώσεις, να αφήνω χαρτάκια. Δε μπορώ με της βιβλιοθήκης, νευριάζω. Άσε που το βιβλίο για μένα είναι και ανάμνηση, το ανοίγω και κάτι θυμάμαι. Επειδή λοιπόν μπορεί να είμαι αστή αλλά τα λεφτά μου λείπουν γενικώς πρέπει να διαλέγω κάθε χρονιά τί θα αγοράσω και τί όχι. Και άρα πηγαίνω πρώτα σε ένα βιβλιοπωλείο, βρίσκω τα βιβλία, τα κοιτάω, σημειώνω τί θέλω να αγοράσω και μετά πάω στο βιβλιοπωλείο που έχει δεύτερο χέρι ή στο Αmazon.

Δυστυχώς το μόνο βιβλιοπωλείο που έχει πάντα τα βιβλία που θέλω δεύτερο χέρι έκλεισε. Ήταν πολύ κοντά στο πανεπιστήμιο και όλη η συλλογή πήγαινε πάντα εκεί οπότε ήταν εγγύηση. Αν είχα ποτέ χρόνο πριν το μάθημα ήμουν εκεί. Μύριζε και ωραία (παλιό χαρτί, ξέρουν αυτοί που το έχουν μυρίσει τί εννοώ). Το συγκρότημα κτιρίων που ήταν όμως ανακαινίζεται και κλείσαν οι άνθρωποι. Έχει παραμείνει το στοκ τους στο Δίκτυο αλλά τί να το κάνω. Άλλο το ζωντανό το πράγμα που σπαρταράει.

Αλλά φέτος είμαι και πολύ καπιτάλα και σκοπεύω να αγοράσω όσα περισσότερα βιβλία γίνεται. Άκου λοιπόν τί γίνεται στις Αγγλίες και ζήλευε: Οι εταιρείες εδώ συμμετέχουν (αν θέλουν) σε ένα πράγμα που λέγεται Investor in People. Βασικά πρέπει να αποδείξουν ότι εκπαιδεύουν το προσωπικό τους και ότι χρηματοδοτούν τις σπουδές τους και μετά παίρνουν διάφορες επιδοτήσεις από το κράτος. Ε λοιπόν έκανα την αίτηση μου με πάσα επισημότητα και πήρα 100% των διδάκτρων και 80% με 100% της τιμής των βιβλίων. ΘΑ ΤΟ ΓΑΜΗΣΩ.

Επειδή λοιπόν σήμερα έκανα την πρώτη παραγγελία ξεκίνησε επισήμως η χρονιά και είμαι πλέον επί πτυχίω.

Για τον Στεφανή που είναι βιβλιοσκώληξ σαν και του λόγου μου παραθέτω τα πρώτα βιβλία του έτους που προορίζονται για ένα μάθημα που λέγεται The Photographic.
Roland Barthes – Camera Lucida: Reflections on Photography
Susan Sontag – On Photography
Vilem Flusser – Towards a Philosophy of Photography
Susan Sontag – Regarding the Pain of Others

Αύριο λέω να πάω η παρανοϊκή στο χαρτοπωλείο και να γίνει πανικός (ότι θα γλιτώσω από τα βιβλία θα τα πάρω σε σημειωματάρια και στυλό και διάφορα άλλα εμετικά). Για να καταλάβεις πιάνω το χαρτί. Να δω αν μ’αρέσει. Αλλιώς δεν αγοράζω σημειωματάριο.

Λέω να φτιάξω και το σκούτερ. Για να πηγαινοέρχομαι λίγο πιο γρήγορα και να μην κάνω ποδήλατο στο σκοτάδι.

Το βασικό δεν έχω κάνει ακόμα: Δεν ξέρω τί σκατά πτυχιακή θα κάνω. Γαμώτο.