“Οι Κυριακές που σιχαίνομαι…

Έτσι είπε η Sofia, July 30th, 2005

Tweet

… είναι αυτές που περνάω μακριά σου.”

Είπε το κορίτσι με τα μαύρα μάτια και κοίταξε τη θάλασσα. Κάπου εκεί έξω έφευγε το καράβι που έπρεπε να έχει πάρει.

Κι όμως έμεινε.

Έτσι τελειώνουν οι ιστορίες που πλάθει ο Γραφιάς.

Ξεχνάει πάντα να αναφέρει ποιος πλένει τα πιάτα.

Share this:

• Click to share on Twitter (Opens in new window)
• Click to share on Facebook (Opens in new window)

Related

Tweet

μεταμεσονύχτια   μεταμεσονύχτια  

5 comments to “Οι Κυριακές που σιχαίνομαι…

• nik_kit

  July 31, 2005 at 7:59 am · Reply

  Οι Κυριακές που σιχαίνομαι…
  …είναι αυτές που αφήνω να με προσπερνούν.

  Οι Κυριακές που σιχαίνομαι, είναι εκείνες που δεν έχουν να διηγηθούν μία ιστορία. Που δεν με αφήνουν να τους φορέσω ονόματα και να τις ντύσω με μουσικές. Που δεν έχουν ήχους ή διαθέσεις.

  Οι Κυριακές που σιχαίνομαι είναι εκείνες που φεύγουν χωρίς να αφήνουν πίσω τους αποδείξεις. Οι ατεκμηρίωτες Κυριακές.

  Να, σαν τη σημερινή.

• Anonymous

  August 1, 2005 at 1:12 am · Reply

  Maitre de cuisine a dit:

  Πολύ γλυκαναλατό, βαλτέ πιο πολύ αλατί
  παρακαλώ.

• Αρετή

  August 1, 2005 at 7:03 am · Reply

  Εγώ τις σιχαίνομαι όλες!! Δεν μ’αρέσει η Κυριακή!! Καθόλου!

• τέλσον

  August 1, 2005 at 9:30 am · Reply

  …είναι αυτές που πρέπει να προφτάσω το τελευταίο λεωφορείο/τρένο/αεροπλάνο της επιστροφής…

  Δεν σιχαίνομαι την επιστροφή της κυριακής όμως όσο την λυσμονιά της κάθε δευτέρα πρωί.

• street spirit

  August 2, 2005 at 12:00 pm · Reply

  τις κυριακές τις σιχαίνομαι γιατί πρέπει να πάω στη δουλειά, αλλά πού και πού δεν χρειάζεται να πάω και νιώθω ένα τεράστιο κενό… ;)