Πριν κοιμηθώ: Αποτυχίες

Έχω τα νεύρα μου, μη μασάς, απλά έχω την καταθλιψάρα θα μου περάσει.
Για να με καταλάβεις πρέπει να ξέρεις ότι
– δεν αποτυγχάνω
– πάντα καταλαβαίνω
– τίποτε δεν είναι τόσο δύσκολο ώστε να μην μπορώ να το κάνω
Πέρσι έκανα object oriented και όταν λέμε δεν καταλάβαινα τίποτα εννοούμε γρι. Εννοούμε ότι διάβαζα κεφάλαια ξανά και ξανά και ξανά. Μέχρι να το βρω. Για να γράψω 20 γραμμές κώδικα μου έπαιρνε 2 μέρες. Επειδή έπαιζα και σε Smalltalk ήταν ακόμα χειρότερα, δεν υπήρχε άνθρωπος που να ξέρει, που να μπορεί να βοηθήσει, που να μπορεί να εξηγήσει. Ώρες επί ωρών έχω περάσει εμένα που με διαβάζεις με τα βατράχια της Smalltalk. Το πέρασα όμως ε; Εντάξει το πέρασα και τί έγινε με παίδεψε τόσο πολύ που το σκέφτομαι πόσο άξιζε ο κόπος μου.
Και δεν είναι μόνο το programming που με παιδεύει, είναι και όλα εκείνα τα essays που κάτι δεν πάει καλά. Τίποτα άσχημο με το argument, τίποτα λάθος με την έρευνα. Στυλιστικά είναι τα θέματα. Δηλαδή;
Κι άλλη λεπτομέρεια
– Είμαι μεθοδική
– Έχω καλές ιδέες
– Έχω την ψυχολογία του librarian, όσες περισσότερες πηγές, τόσο το καλύτερο.
Και όταν περνάω μέρες και μέρες και ξενύχτια πάνω από ένα θέμα με ενοχλεί όταν ο βαθμός δεν είναι αυτός που θέλω.
– Έχω την ψυχολογία του απουσιολόγου. Θέλω άριστα αν έχω δουλέψει για άριστα δε θέλω λίαν καλώς.
Να με δεις Πέμπτη μεσημέρι έξω από το SOAS στο παγκάκι να παίρνω τη μαμά – Δέσποινα για να κλάψω ότι έγραψα τη χειρότερη εργασία του έτους. Και πήρε και τον ανάλογο βαθμό.
Είναι πρόβλημα το ότι όλα μου έρχονται εύκολα στα θεωρητικά αλλά ο εγκέφαλος μου δεν πιάνει τη μαθηματική λογική. Άσε με να σε πείσω ότι μπλα μπλα μπλα. Ότι θέμα θες. Μπορώ. Κάνε με να σου δείξω πώς και τί είναι το π (3.14 που λέγαμε). Δεν γίνεται. Απλά δεν γίνεται.
Γι’αυτό με νευριάζει φέτος η Java και όχι μόνο η Java αλλά κυρίως το Relational Theory. Κάτι παίζει με Databases και μετά (ακόμα χειρότερα) με distributed databases. Επίσης κάτι διάβασα και προφανώς δεν το συγκράτησα περί application processes, relations, constraints και διάφορα άλλα. Δηλαδή ρε μεγάλε πώς πάμε από το α στο β; Πώς σκατά γίνεται και όταν μου λες εσύ φτιάξε ένα class σου λέω εγώ μάλιστα το και το έτσι γίνεται declare, αυτό χρειάζομαι, αυτά είναι τα variables, έτσι γράφονται τα methods. Εκατοντάδες methods έχω γράψει. Ξέρεις πώς είναι σωστά; Επειδή τα έχω δοκιμάσει ήδη 123 φορές και τυχαία την 124η έπεσα πάνω στο σωστό.
Ξαναζώ τα μαθηματικά στο σχολείο. Θυμόμουν τα θεωρήματα απ’όξω κι ανακατωτά. Δεν έλυνα ποτέ και καμμία άσκηση. Πού να δεις στη φυσική. Ακόμα τον θυμάμαι τον ταλαίπωρο τον καθηγητή: “Σοφία σου έδωσα το μισό βαθμό. Αφού ξέρεις τί χρειάζεται και έκανες και το διάγραμμα. Την άσκηση γιατί δεν την έλυσες;” Άντε να του εξηγήσεις τώρα ότι η θεωρία είναι εύκολη και το μυαλό μου μπορεί να κάνει τη σύνδεση “αυτή η άσκηση θέλει αυτή τη θεωρία και αν λυθεί το διάγραμμα θα είναι έτσι”. Φοβερό; Χάος ο εγκέφαλος μου.
Πρακτικά μπορείς να μου πεις πώς γίνεται; Όχι.
Αλήθεια ας μου πει κάποιος πώς και τί να κάνω γιατί δεν προλαβαίνω. Τελείωσα μια εργασία την Τρίτη (relational. κάτι έγραψα για relations και κάτι διαγράμματα έκανα από το ένα στο άλλο, ούτε κατάλαβα τέλος πάντων τί σκατά έκανα). Και έκανα και μια άλλη σήμερα. Καλά ας μην υπερβάλουμε. Πέρασα σύνολο 5 ώρες τουλάχιστον στο τηλέφωνο με μια ευγενική ψυχή που όχι μόνο έγραψε κώδικα αλλά διόρθωσε ακόμα και τις διορθώσεις και εξήγησε τα ανεξήγητα. Και δεν είναι ότι δεν προσπάθησα, αλήθεια λέω. Κοιμάμαι 3 και 4 η ώρα το πρωί εδώ και δύο εβδομάδες ψάχνοντας μέσα στα βιβλία μου για τις λύσεις ή τουλάχιστον για τη θεωρία που θα με οδηγήσει στις λύσεις. Χαμένος ο αγών έτσι; “Καλά πώς σκατά θα το περάσεις το μάθημα;” Έλα μου ντε.
Από αύριο το πρωί ξεκινάω και το research essay για το humanities. Δηλαδή χέσε μέσα ένα πράγμα. Έχω περίπου 48 βιβλία στη βιβλιογραφία. Έχω κάνει σημειώσεις. Έχω αναλύσει ιδέες, έχω κάνει tutorial. Δεν αντέχω άλλο. Να έρθει η 24η του Μάη, να παραδώσω κι αυτό το essay να κάτσω να διαβάσω java και sql full time. Έχω πάρει κι ένα Γάλλο φίλο και τον έχω κλείσει ήδη για εβδομαδιαία sessions ερωταπαντήσεων. Θα είμαι ευχαριστημένη όταν θα μπορώ να γράψω ένα ολόκληρο κατεβατό κώδικα (ακόμα και λάθος δε με νοιάζει) χωρίς να χρειαστεί να εφαρμόσω τη μέθοδο trial – error για περισσότερες από 5 γραμμές στις 50. Γίνεται;