Πάντα, σε όλα, υπάρχει το Τέλος Εποχής. Πέρα από την πολύ καλή και τρυφερή ταινία, είναι και φαινόμενο. Και εμφανίστηκε μόλις στην ελληνική blogόσφαιρα.
Το 2001 (ή ήταν το 2000; ή το 1999; Ξεχνάω) κάλυψα την Infosystem στη Θεσσαλονίκη. Μάλλον το 1999. Εκεί ήταν φίλοι μου από τον hellug – τις παλιές καλές εποχές που μετρούσα φίλους στο σύλλογο (όχι πως τώρα μετράω εχθρούς απλά δε τους ξέρω τους ανθρώπους) – και ήπιαμε, μιλήσαμε, κάναμε το χαβαλέ μας. Τώρα που το θυμάμαι ήμουν με τον Τσούτσουρα και την αδελφή μου. Άσχετο. Τεσπα εκεί που συζητάγαμε τα περί Linux μου είπε κάποιος (και θυμάμαι ποιος αλλά θυμάμαι το επίθετο, οπότε θα μου επιτρέψετε να μη το αποκαλύψω) ότι ΔΕΝ θα ήθελε να γίνει το Linux δημοφιλές. Δεν θα ήθελε δηλαδή να πλακώσει άσχετος κόσμος που θα απαιτούσε αλλαγές και λύσεις χωρίς να προσφέρει τίποτα, να πλακώσουν τα περιοδικά, να γίνει γενικά ένα τζέρτζελο που στο τέλος θα χάλαγε την όλη αίσθηση. Κάπως μαλακία το άκουσα τότε αυτό και κάπως μαλακία μου ακούγεται ακόμα. Το ‘χει το δίκιο του όμως. Όπως είπε και ο Δημήτρης του Don’t Kiss the Frog στο blog της DamselInStress “πολύ απλά η σεβαστή κοινότητα των χρηστών που ανταλλάσσουν e-mail με θέματα όπως Fwd:Fwd:Fwd:Fwd:Fwd:Fwd:Re:Fwd:Re: 10 funny ways to die ανακάλυψε και τα μπλογκ.”
Τί εννοώ; Πολλά τα παραδείγματα της σαπίλας. Με το που ανακαλύπτουν οι πολλοί κάτι ανοίγει ναι μεν το μέσο και ακούγονται περισσότερες φωνές (πράγμα καλό) αλλά εμφανίζονται διάφορα εκνευριστικά φαινόμενα. Κλοπές, spam, κακεντρεχή σχόλια, απειλές, κακίες. Ο Κώστας είδε σήμερα τα στατιστικά αυτού εδώ του blog και μου είπε ότι ένα από τα αρνητικά της αύξησης στην κίνηση θα είναι η αύξηση των ανώνυμων σχολίων με κακία. Και το λέω τώρα για να μην παρεξηγηθούμε. Θα εξαφανίζονται χωρίς ίχνος. Δεν υπάρχει δημοκρατία εδώ. Ένα είναι ο Θεός του blog, η Θεία Σοφία. Δεν έχω τύψεις ούτε αναστολές.
Όσο για τις κλοπές που ξεδιάντροπα παίζουν και οι κλέφτες επικαλούνται “άγνοια” – λες και στο σπίτι τους μάθανε ότι το να κλέβεις κάποιες φορές μπορεί και να επιτρέπεται – αυτές και αν θα κυνηγηθούν… Σύντομα θα αποκαλυφθεί και το τί εννοώ… Ας όψονται οι καλές ιδέες του Καπετάν ζάβαλου.
Είπαμε να εκφραστούμε, να ανταλλάξουμε ιδέες, να εμπνευστούμε, να γελάσουμε, να μοιραστούμε στιγμές και εικόνες.
Όλα τα άλλα είναι κάπως περιττά. Αρκετά προβλήματα έχουμε στην “πραγματική” μας ζωή. Το να δημιουργούμε καινούρια και στην online είναι κάπως μαλακία. Νομίζω;
—-
UPDATE: Εντάξει επειδή είχα και τα νεύρα μου όταν το έγραψα – για μια πιο μετριοπαθή άποψη εδώ.
Αυτό το δεν θέλω να γίνει το Linux δημοφιλές ακούγεται τόσο passe πλέον..Τι όφελος έχουμε όλοι από το να γίνει δημοφιλές? Μα το να βγαίνουν drivers για τα πάντα ώστε να μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα νέα gadget όπως οι ψηφιακές φωτ.μηχανές,οι αναγνώστες των καρτών τους,τα MP3 players,οι βιντεοκάμερες μας,τα κινητά μας κοκ. Μπορεί κάποιοι να το βλέπουν γραφικό ένα μηχάνημα που απλά τρέχει μια κονσόλα για remote login αλλά το Linux δεν αυτοπεριορίστηκε ποτέ σε παιχνιδάκι των sysadmins και αν κάποιος το βλέπει έτσι..ε,ας πάει στο FreeBSD :-) To plug n’play δεν είναι σατανικό ούτε είναι λογικό να πρέπει να κάνω dual boot για να χρησιμοποιήσω τον υπολογιστή μου ώστε να κάνω τη δουλειά μου σε τελική ανάλυση. Αυτό είναι η ουσία του Linux και η ομφαλοσκόπηση δεν είναι το αγαπημένο μου χόμπυ.
Σοφία, εγώ 1-2 χρόνια είμαι στο χώρο του blogging. Ίσως δεν είμαι αρκετά παλιός για να μπορώ να αντιληφθώ το τι λες.
Κατά την άποψη μου όμως νομίζω ότι μεγαλοποιήσαμε το όλο θέμα. Υπάρχουν μερικά δεκαπεντάχρονα που γράφουνε τα ημερολόγια τους στο ίντερνετ. Ε και; Πολύ απλά δεν τους διαβάζω. Υπάρχουν οι κόπανοι που αντιγράφουν άρθρα, δεν είναι τόσο πολλοί. Μερικά 15 χρονα είναι πάλι ή κάποιοι μεγάλοι που απλά είναι αγάμητοι. Ο κόσμος ξέρει ποιού είναι τι. Επίσης ένα e-mail «βγάλε το άρθρο μου για να μη σε κάνω ρεζίλι» πιστεύω ότι είναι υπερ-αρκετό.
Αν το αίσθημα «της παρέας που πίνει μπύρες και κουβεντιάζει» χάθηκε πλέον από το διαδίκτυο το οφείλουμε αποκλειστικά σε εμάς (όπως λέει ο Παναγιώτης). Με το πέρασμα του χρόνου επέρχεται ένας σχετικός κορεσμός, αν όχι κορεσμός, μια κούραση ή μια ανάγκη να ανακαλύψεις ένα άλλο ύφος.
Δεν ξέρω αν πέφτω μέσα ή αν έχω παντελώς άδικο. Πάντως πιστεύω ότι γίνεται πολλή φασαρία για το τίποτε.
Ψυχραιμία παίδες οι λογοκλόποι/τεμπέληδες κάποια στιγμή πιάνονται στα πράσα και γίνονται ρόμπα είτε κλέβουν από blogs είτε παίρνουν συνεντεύξεις από… βιβλία, μένουμε σε αυτό που κάνουμε, προσπαθούμε να το κάνουμε καλά και αν δίπλα μεγαλώσουν λίγα ζιζάνια όταν έρθει η ώρα του θερισμού θα μετρηθούμε, απλά πράγματα…