Γαμώ την τύχη μου γαμώ

Πήρα λοιπόν πίσω ένα essay σήμερα και είμαι μέσα στα νεύρα. Δεν είναι ο βαθμός. Ο βαθμός είναι καλός, 65%, δηλαδή 2:1 (ή Λίαν Καλώς για τους παίδες των ελληνικών πανεπιστημίων).

Τα γράφω εδώ γιατί τα χω πάρει. Στην προηγούμενη εργασία μου έδωσε 69% και στα σχόλια έλεγε ότι δεν ήταν καλή η τεχνική. Τί εννοείτε της λέω. Γενικούρες μου απαντούσε. Όχι να μου πείτε της λέω γιατί δε μπορεί η βιβλιογραφία να είναι καλή, η ανάλυση να είναι σωστή και το πρόβλημα να είναι η τεχνική, θα τρελαθώ. Συγκεκριμένα να μου πείτε ποιο είναι το πρόβλημα στο στυλ. Δεν υπάρχει σεταρισμένη τεχνική μου λέει. Μα άμα δεν υπάρχει τεχνική μάνα μου, της λέω, γιατί είναι η δικιά μου λάθος αλλά η δικιά σου είναι σωστή; Δε το πιάνω.

Τεσπα λέω ας πάει και το παλιάμπελο και παραδίδω και τη δεύτερη εργασία που να μην έσωνα η ρουφιάνα. Γράφει στα σχόλια λοιπόν η αριστερίζουσα καθηγήτρια μου ότι η βιβλιογραφία ήταν καταπληκτική, ότι το σκέφτηκα σωστά. ΑΛΛΑ (γιατί πρέπει να υπάρχει κι ένα αλλά…) ότι ήταν επιφανειακή γιατί δεν ανέλυσα πράγματα που έπρεπε να αναλυθούν. Ακούστε τώρα το θέμα και πείτε μου δηλαδή ΠΟΣΗ ΑΝΑΛΥΣΗ παίρνει το γαμημένο.

“Σε ποιο βαθμό άλλαξαν τα ΜΜΕ από την πρόοδο του Information & Communication Technologies. “. Ωραία λέω, αν αποφύγω τα υπόλοιπα θέματα που έχουν πολλά κομμουνιστικά και δε τα γουστάρω θα είμαστε ασφαλείς. Διαλέγω αυτό λοιπόν. Επειδή ήδη μου την έχει πει για το στυλ αποφασίζω να προσέξω πολύ τη δομή, να μην πλατιάσω, να είμαι συγκεκριμένη γενικά ίδιος ο Χίτλερ λέμε όταν την έγραφα. Πείτε μου εσείς τώρα ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΖΗΤΑΓΕ η ερώτηση. Όχι γιατί όπως το βλέπω εγώ ζήταγε να της πω ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ έχουν αλλάξει τα ΜΜΕ. Έγραψα λοιπόν για τις αλλαγές στην αγορά και το μέσο (παραγωγή, τεχνολογία, νέοι παίκτες, οικονομία, διαχείρηση, κοινό, διαφήμιση). Επίσης ανέφερα τις επιπτώσεις που θα μπορούσαν να έχουν αυτές οι αλλαγές. Τεράστιο λέμε ήταν το γαμημένο το θέμα και κάλυψα όλες τις μεριές. Τεχνολογία; Είχα. Οικονομικά; Είχα. Διοίκηση; Είχα. Κοινό; Είχα. Όλα τα χω και συμφέρω. Αλλά (να το πάλι το αλλά) δεν έφτανε. Καθότι κάνεις τη μια εργασία με ανάλυση και σου λέει ο καθηγητής έπρεπε να το δεις πιο σφαιρικά το θέμα. Κάνεις μια εργασία σφαιρική και σου λέει ο καθηγητής έπρεπε να το αναλύσεις πιο πολύ. Δεν κερδίζεις ρε με τίποτα. Και πόσο να γράψω. Τί το βάζεις το όριο στις λέξεις άμα θες να σου το αναλύσω σε κόκκο άμμου; Άστο λεύτερο πουλί μου και θα σου το αναλύσω εγώ όσο θες.

Αν ήθελες μωρή καρακάξα, ταγαροφέρουσα αριστερίζουσα περισσότερη ανάλυση έπρεπε να λέει η ερώτηση “αναλύστε από τη σκοπιά της παγκοσμιοποίησης/κοινού/εργατιάς κλπ”. Ανέφερα, ανέλυσα και έφερα παραδείγματα για ΟΛΕΣ τις αλλαγές στο μέσο.

Τί άλλο να κάνω πια – να δώσω και κώλο;