Μετά από Σαββατιάτικη έξοδο στο κέντρο του Λονδίνου κατά τη μία περιμένω το N73 – το βραδυνό λεωφορείο που όπου και να ‘χω μείνει πώς κάθεται και πάντα με πάει σπίτι.
Κάθομαι στη στάση και βαριέμαι… είμαι κουρασμένη… και πού και πού κοιτάω το δρόμο μπας κι έρθει το λεωφορείο.
Enter πιτσιρικάς. Έρχεται σα το σίφουνα, και μου λέει στα αγγλικά – με έντονη προφορά – “Κάνει τόσο κρύο σ’αυτή την κωλοπόλη”, αγκαλιάζει τους ώμους του και κάνει “μπρρρρρ”. Γελάω. Του λέω πως δεν κάνει τόσο κρύο, είναι μάλιστα από τις πιο ζεστές βραδιές. “Δε μπορώ man είναι από τη Βραζιλία κάνει πολύ κρύο για μένα” και μου γελάει.
Είναι στο ύψος μου (και δεν είμαι πρώτο μπόι), έχει μακριά ίσια καστανά μαλλιά πιασμένα κοτσίδα, είναι πολύ πολύ άσπρος, έχει γαλάζια μάτια και γενικά απίστευτη μούρη, φωνάζει ΑΤΑΞΙΑ.
Κάθεται μπροστά μου και πιάνουμε την κουβέντα. Από πού είσαι, τί κάνεις εδώ κλπ. “Πας σπίτι; Ποιος σε περιμένει; Πού είναι το αγόρι σου και σ’αφήνει μόνη σου;” Όταν του λέω πως το αγόρι μου με περιμένει σπίτι σηκώνει τους ώμους και λέει “Μην ανησυχείς, θα σε προστατεύσω εγώ”. Χτυπάει τις γροθιές του στο στήθος του και φωνάζει “Εγώωωωωωωωωωωω”. Γελάω. Είναι αφασία.
Τελείωσε διαφήμιση στη Βραζιλία (“Τέσσερα χρόνια” μου λέει και κουνάει τέσσερα δάχτυλα μπροστά στο πρόσωπο μου), αλλά στο Λονδίνο δουλεύει ως σεφ (“Θα σου μαγειρέψω κάτι ωραίο αν θες”). Επειδή είναι στο Λονδίνο με βίζα δεν μπορεί να δουλέψει παραπάνω από 20 ώρες την εβδομάδα (“άντε να επιβιώσεις με 20 ώρες δουλειά”). Αλλά σε μερικούς μήνες θα πάρει το πλαστό διαβατήριο του (“και θα είμαι Ιταλός. Τί να κάνω, αν πρέπει να είμαι Ιταλός, θα είμαι Ιταλός”). Είναι 23 και μένει στο Λονδίνο με την κοπέλα του – όταν του λέω ότι οι Βραζιλιάνες είναι ωραίες γυναίκες μου απαντάει ότι δεν είναι θεά “αλλά είναι η καλύτερη μου φίλη, κι αυτό μετράει”.
Μου κλείνει το μάτι και καθώς μου μιλάει μου χαϊδεύει το μάγουλο. Του λέω να σταματήσει. “Μα γιατί, δε σ’αρέσει;”. Δεν έχω όρεξη του λέω. “Όρεξη; Τί όρεξη χρειάζεσαι; Την όρεξη, το πάθος, τα βρίσκεις στον αέρα” και όσο τα λέει κάνει δυο βήματα πίσω κι ανοίγει τα χέρια του διάπλατα. Μου χαμογελάει. “Μ’αρέσεις. Είσαι όμορφη. Καμιά φορά βλέπω ανθρώπους στο δρόμο και θέλω να τους μιλήσω. Μ’αρέσουν” Και καλά κάνεις, του λέω, είναι όλοι πολύ βαρετοί σ’αυτή την πόλη χρειαζόμαστε μερικούς Βραζιλιάνους ακόμα.
Περιμένει το 10 ή το 73. Πηγαίνει σ’ένα πάρτυ στο King’s Cross. Καθώς έρχεται το 10 με βουτάει από τα μάγουλα και μου σκάει ένα φιλί στα χείλη. “Θα σε δω” μου φωνάζει καθώς μπαίνει στο λεωφορείο. Με χαιρετάει και μου γελάει πίσω από το τζάμι.
Να ‘σαι καλά ρε Lucas μου έφτιαξες τη διάθεση.
Obrigado.
Άτσα ο brasileiro…πο-ñ-ηρού-lh-ης και πεταχτού-lh-ης….
Ωραίος. Πρέπει να παραδειγματιστούμε και μεις απ’ αυτούς! Μία γνωστή μου μού είχε περιγράψει παρόμοια περιστατικά. Αυτή η “κωλόπολη” θέλει και Βραζιλιάνους και Αργεντίνους και Ιταλούς και Ισπανούς και Πορτογάλους.
Κι η δικιά μου, η άλλοτε “ερωτική” (και καλά) πόλη έχει ξενερώσει τελείως’ θέλει Βραζιλιάνες, Αργεντίνες, Ιταλίδες, Ισπανίδες και Πορτογαλίδες.
PS: Σύμφωνα με δημοσκόπηση του σημερινού ΘΕΜΑτος, οι έλληνες (άντρες) είναι λέει κατά 75% ικανοποιημένοι από τη σεξουαλική τους ζωή. Πως γίνεται αυτό ρε παιδιά, όταν οι περισσότεροι άνθρωποι που ξέρω, ανεξαρτήτως ηλικίας και επαγγέλματος, ζούνε ..half lives και κάνουν σχέσεις προκάτ; Εκτός κι αν αυτό μπορεί να εκληφθεί ως ..δείκτης παραγωγικότητας της καθ’ όλα αξιοσέβαστης συντεχνίας των επαγγελματιών της νύχτας από πρώην ανατολικές χώρες.
Θα πέσει φωτιά να σας κάψει. Κρα.
Ελπίζω να μη πουλάει τρέλλα απλά για να αντέχει τη μέρα και όταν γυρνάει στο σπίτι το βράδυ κάθε τόσο να νιώθει να ραγίζει.
Ελπίζω το μπρίο του να μην είναι αποτέλεσμα του “εισιτηρίου” που κατανάλωσε για να πάει στο πάρτι.
Ελπίζω να παραμείνει το ίδιο αφασία και στην περίπτωση που η κοπέλα του αποφασίσει να φύγει από το προσκήνιο και βρεθεί μόνος του.
Ελπίζω το στυλ του να μην αλλάξει μετά από 1-1.5 χρόνο σεφιλικιού και λοιπής ζωής στη πόλη απλά επειδή το Λ. το θέλησε.
Από την άλλη, δεν έχω γνωρίσει κανένα Βραζιλιάνο…
diafanos μέσα στην καλή διάθεση σε βρίσκω. Τί παίζει;
J95 και Προμηθέα
“Θα πέσει φωτιά να σας κάψει. Κρα”
Για εξηγήστε μου. Δε το πιασε η θεία Σοφία
Δε τρέχει μία Σοφία:) Same ol’ cynicism και διατήρηση πισινής ότι καμιά φορά στις φραουλένιες πεδιάδες δεν είναι όλα τόσο ρόδινα.
Μ’ άρεσε η ιστορία όμως.
Η συμπαθεστάτη Ελένη Λουκά σας κράζει και στο μπλογκ σας.
:-P
J: Αυτό εννοούσα και εγώ με το “”εισιτήριο””.
Ας το δούμε από τη θετική του πλευρά: στην πραγματικότητα τα χημικά εργαστήρια της γκρίζας δυτικής μεγαλούπολης έδειξαν στον ξενέρωτο τροπικό άγγελο το νόημα της ζωής.
–
–
:-D
Όλη αυτή η φάση μου θύμισε το ανέκδοτο:
–
Τρέχει ο λαγός του σκοτωμού μέσα στο δάσος, και ξαφνικά βλέπει το ελάφι αραχτό κάτω από ένα δέντρο να καπνίζει χασίσι.
– Ρε, τι κάνεις εδώ, είσαι τρελός; Είμαστε μέσα στην φύση, στον καθαρό αέρα κι εσύ ρουφάς μαύρο; Εμπρός! Σήκω να τρέξουμε παρέα να γυμναστούμε.
– Έχεις δίκιο, λέει το ελάφι, παρατάει τα τσιγαριλίκια και αρχίζει να τρέχει μαζί με τον λαγό.
Εκεί που τρέχανε συναντούν την αλεπού να έχει πλακωθεί στην κοκαΐνη.
– Καλά ρε, λέει το ελάφι, είμαστε μέσα στο δάσος στον καθαρό αέρα κι εσύ σνιφάρεις κόκα; ‘Ελα μαζί μας να τρέξουμε, να γυμναστούμε, να ανοίξουν τα πνευμόνια μας.
– Δίκιο έχετε ρε παιδιά, λέει και η αλεπού και αρχίζει να τρέχει μαζί με τους άλλους δύο.
Λίγο πιο κάτω συναντούν τον λύκο που ετοιμαζόταν να χτυπήσει ηρωίνη.
– Καλά ρε, δεν ντρέπεσαι; Να είμαστε μέσα στην φύση, στον καθαρό αέρα και συ να τρυπιέσαι; του λέει η αλεπού. Αντε σήκω και έλα μαζί μας, να τρέξουμε να γυμναστούμε, να ανοίξουν τα πνευμόνια μας.
Και ο λύκος:
– Δεν με παρατάτε πρωί – πρωί, λέω εγώ! Κάθε φορά που ο λαγός παίρνει έκστασι, εμείς θα τρέχουμε σαν μλκς μέσα στο δάσος;
Το ξέρω, αγαπητή Σοφία, σου το χαλάσαμε το post, δε φταίω εγώ, ο J95 με παρέσυρε.
Άντε βρε παλιοζηλιάρηδες!
Τα ίδια θα λέγατε άμα σας άρπαζε μια Βραζιλιάνα στη στάση και σας άλλαζε τον αδόξαστο; Δε νομίζω..
Σοφία, άστους να λένε: ζηλεύουν τρελλά -όπως και εγώ!
(ο Κώστας φαντάζομαι δεν θα ξετρελλάθηκε με την ιστορία ε;)
Μαζευτήτε γύρω από τη φωτιά τέκνα μου γιατί είστε άμαθα και είναι καθήκον της Θείας Σοφίας να σας εκπαιδεύσει.
1)Το πιτσιρίκι είχε μεν πιει ξύδια αλλά δεν είχε κάνει τίποτις άλλο. Επιτρέψτε μου να αναγνωρίζω τα σημάδια.
2)Ο άντρας που μπορεί να κάνει ΚΑΙ καραγκιοζιλίκια και μπορεί να την κάνει την κοπελούδα να γελάσει θα γαμήσει.
3)Ο άντρας που το παίζει πολύ κουλ και μυστήριος και άπιαστος και ΝΤΕΜΕΚ (ξέρουν τα καρντάσια τί λέω) ΔΕ θα γαμήσει.
Μόνο ο Phantasmak το έχει πιάσει το νόημα. Εύγε παιδί μου 10 με τόνο.
d. και Oneiros ήταν μέσα στο θέμα – τσακώστε ένα 9 παιδιά μου.
Ο diafanos απαλάσσεται λόγω αμφιβολιών και κακής διάθεσης αυτό τον καιρό.
J95 και Προμηθέας μεταξεταστέοι. Τον Σεπτέμβριο με τον κηδεμόνα σας.
Ιφιμέδεια – δε σε πρόλαβα για να σε συμπεριλάβω στη βαθμολογία. Τσάκω κι εσύ ένα 10 με τόνο.
Αν ο Κώστας εκνευριζόταν με κάτι τέτοια θα είχαμε πρόβλημα. Δεν έχουμε όμως.
Συ ειπας:
“Ο άντρας που μπορεί να κάνει ΚΑΙ καραγκιοζιλίκια και μπορεί να την κάνει την κοπελούδα να γελάσει θα γαμήσει.”
Καγω λεγω
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
ΟΧΙ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ.
ΕΙΣΤΕ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΞΕΝΕΡΩΤΕΣ.
Α ΡΕ ΕΜΙΛΥ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ, ΤΙ ΜΑΛΑΚΑΣ ΕΙΜΟΥΝΑ.
Ανώνυμε ανθέλληνα.
Μήπως δεν είμαι ελληνίδα; Μπας και έχω μπερδευτεί;
Ο Νιτσε ειχε πει οτι “περι ζητηματων ηθικης, οι αποψεις των παντρεμενων πρεπει να αντιμετωπιζονται με δυσπιστια”. Το αυτο φρονω πως ισχυει και στην περιπτωση αυτων που εχουν μια σχεση. Ο ορος ηθικη εδω χρησιμοποιειται με την ευρυτερη εννοια (αυτη της υπαρξης προσωπικου αξιακου συστηματος).
Το ερωτημα ειναι ενα: κατα ποσο θα γουσταρες να τα φτιαξεις με εναν σαν τον Βραζιλιανο. Βλεπεις, για κανα γελακι / αρθρακι ειναι καλα, δεν ξερω κατα ποσο μαλιστα εχεις σκεφτει ποσο μπορεις να ζησεις / κανεις σχεση μαζι με ενα τετοιο ατομο. Παραλληλα, (και εδω η απαντηση φευγει απο τα πλαισια του αρθρου) η εμμονη στα αστεια / το γελιο ειναι συνηθως χαρακτηριστικη μιας νοτας απαισιοδοξιας / πιστης οτι ολα ειναι ματαια. Και ειναι.
2)Ο άντρας που μπορεί να κάνει ΚΑΙ καραγκιοζιλίκια και μπορεί να την κάνει την κοπελούδα να γελάσει θα γαμήσει.
Σώώώπα… Η μαγκιά όμως είναι να μην τα κάνεις για να γαμήσεις. Η μαγκιά είναι να είσαι έτσι και να μη δίνεις πεντάρα αν θα γαμήσεις ή όχι.
(προφανώς η συζήτηση έχει περάσει σε φιλοσοφικό/γενικό επίπεδο και έχει αποσυνδεθεί από το συγκεκριμένο περιστατικό)
Άντε βρε παλιοζηλιάρηδες!
Τα ίδια θα λέγατε άμα σας άρπαζε μια Βραζιλιάνα στη στάση και σας άλλαζε τον αδόξαστο; Δε νομίζω..
Φυσικά και θα λέγαμε τα ίδια. Τα οποία “ίδια” δεν περιλαμβάνουν κατά κανέναν τρόπο τη φράση “δε θα μου άρεσε”.
Ρε πουλιά μου, δεν είναι κακό να είναι τρύπιος ο άλλος. Δε φταίω εγώ που ανάμεσα στο “σκατά” και στο “μπροστά” βρίσκεται η μισή Ανόργανη και Οργανική Χημεία. Και να μπορούσα, σιγά μην το άλλαζα.
Ανώνυμε Ανθέλλην –
Εντυπωσιακό το quote του Νίτσε αλλά δεν μιλήσαμε για ηθική.
Δεύτερον – Δεν ήμουν πάντα σε σχέση – δεν γεννήθηκα με το γκόμενο μου attached και σίγουρα δεν είμαι από τις παρθενοπιπίτσες που ορκίζονται αιώνιο έρωτα και πίστη.
Όσο για την ουσία του ερωτήματος σου (γιατί για αυτή πρόκειται) θα έπρεπε ήδη να έχει φανεί (και αν όχι απολογούμαι) ότι όχι μόνο ΘΑ έκανα σχέση με τέτοιο τύπο αλλά ότι έχει συμβεί ήδη.
Δεν ψάχνει όλος ο κόσμος αυτοκινητάκι, μισθουλάκο και σάββατο βράδυ στα μπουζούκια. Υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ.
j95 θα συμφωνήσω για το ΤΙ είναι η μαγκιά γενικώς. Κάνεις προόδους βρε :-)
Εντυπωσιακο? Κατσε να δεις κατι αλλα που εχω…(Γινε κυριος της σκιας σου, οχι σκια του κυριου σου κτλ).
Κανεις (οπως ολοι, αλλωστε) το λαθος να εχεις μια μαλλον πεπερασμενη αντιληψη περι του ειναι “ηθικο”, ητοι τι ειναι καλο και τι κακο. Εξηγουμαι: για εναν παιδεραστη, το να πηγαινει με 12χρονα ειναι καλο (και πραγματι ειναι – για τον παιδεραστη εννοω). Αυτο προφανως δεν σημαινει οτι πρεπει να συμφωνησεις μαζι του, ουτε βεβαιως να τον αφησεις να κανει αυτο που θεωρει καλο.
Τωρα, σχετικα με τα αλλα. Δεν σε ξερω και προφανως δεν μπορω να αμφισβητησω (αλλα ουτε και να αποδεχτω) αυτα που μου λες. Αμα εισαι ευχαριστημενη με τον ανδρα σου και τον εαυτο σου, πασο. Αλλα… εχω μια υποψια πως δεν. Δεν συνεχιζω απο φοβο μην σε αυθυποβαλλω (ναι, εχω και τετοιες δυναμεις) και δημιουργησω προβλημα εκ του μη οντος.
Ρε ανθέλληνα το πώς ζω τη ζωή μου, το τί κάνω με τη σχέση μου και το αν είμαι ευχαριστημένη ή όχι σίγουρα δεν μπορείς να το καταλάβεις από πέντε blog posts που διάβασες και μια κουβεντούλα μας στα σχόλια.
Κυρίως όμως το αν, πώς, τί και γιατί, έχουν να κάνουν με το ποια είμαι. Και το ποια είμαι το ξέρω και μ’αρέσει και το ‘χω αποδεχτεί εδώ και καιρό. Αν εσένα, του άλλου ή της κυρά Μαριγούλας δεν σας κάνω δε θα στεναχωρηθώ και πολύ. Για τους άλλους ξέρεις, δε θα μπορέσουμε. Όπως λέει και το άσμα.
Και μιας και το συζητάμε και με τον Κώστα τόση ώρα και μου είπε ένα δυο ιδέες να τονίσω ότι η ΗΘΙΚΗ η δική μου όσον αφορά τη σχέση μου είναι θέμα δικό μου και του Κώστα. Όλος ο υπόλοιπος κόσμος μπορεί να κανονίζει τη δικιά του.
Εκπλήσομαι πάντως που οι μισοί κατάλαβαν ότι αυτή ήταν μια ωραία, αστεία και “ανεβαστική” ιστορία και οι άλλοι μισοί πιάσαν την ηθική του Βραζιλιάνου, την ηθική τη δική μου κλπ. Τοπ Ντεμέκ που λέγαν και στο ΑΜΑΝ.
Τσακω τοτε Σοφια και μια σοφιστεια, αρτι σοφισθεισα υπ’ εμου, του σοφωλογιοτατου σοφου εκ Σοφαδων ορμωμενου:
“Η αμυνα δεν ειναι η καλυτερη επιθεση. Για την ακριβεια, δεν ειναι καν η καλυτερη αμυνα”.
Το περιεργα απολογητικο σου υφος -και δη στο τελευταιο ποστ- με κανει να ψυχανεμιζομαι ολο και πιο εντονα οτι ισως ειχα δικιο (γιατι αρχικα απλα εριξα ψαρια για να πιασω γεματα)0χωρις και παλι αυτο να εχει απολυτως καμμια σημασια, καθοτι ολα ειναι ματαια κτλ κτλ. Προσεξε πχ, λες
Αν εσένα, του άλλου ή της κυρά Μαριγούλας δεν σας κάνω δε θα στεναχωρηθώ και πολύ. Για τους άλλους ξέρεις, δε θα μπορέσουμε.
το οποιο ειναι μαλλον περιττο, καθοτι αυτονοητο. Επαναλαμβανω, αν εισαι / ειστε ΟΚ, εμενα ουδεις λογος που πεφτει.
++++++Εκτακτο ποστ, προλαβα το δευτερο δικο σου επι του πιεστηριου / πληκτρολογιου ++++++++++++++
Λες
—-η ΗΘΙΚΗ η δική μου όσον αφορά τη σχέση μου είναι θέμα δικό μου και του Κώστα. Όλος ο υπόλοιπος κόσμος μπορεί να κανονίζει τη δικιά του.
Το θεωρω τοσο αυτονοητο, που αυτο που ειπες ειναι μαλλον αυτοανοητο, ητοι αναιρει τον ιδιο τον εαυτο του, μιας και δεν μπορει να αμφισβητησει το αυτονοητο.
Λες
—οι άλλοι μισοί πιάσαν την ηθική του Βραζιλιάνου, την ηθική τη δική μου κλπ. Τοπ Ντεμέκ που λέγαν και στο ΑΜΑΝ.
εγω διαολε μια ερωτηση γενικη εκανα -και στην οποια δεν περιμενα απαντηση- ,που ξεκινησε απο μια απαντηση σου σε μια ακρατη γενικευση μου, τιποτα αλλο. Θα κοιμηθω παντως με ησυχη τη συνειδηση μου.
Ανώνυμε
Το “οι άλλοι μισοί” δεν απευθυνόταν σε σένα αλλά στους άλλους μισούς – ακριβώς όπως στο λέω. Illusions of grandeur.
Όταν λοιπόν δεν γνωριζόμαστε με κάποιον πρέπει να λέμε και τα αυτονόητα. Υπάρχουν και μαλάκες.
Παιδιά κάποιος να ειδοποιήσει DiS και λοιπούς που γουστάρουν τζέρτζελο.
– Έλα Παναγή; Αναμπουμπούλα λέμε.
Αυτό που λέει ο Προμηθέας. Δε μπορώ κυρία μου να ανοίγω το μπλογκ σας για να διαβάσω Υψηλές Σκέψεις και αντί γι’ αυτό να διαβάζω για σεξομανείς Βραζιλιάνους που γυρνάνε εδώ κι εκεί και φασώνουν τις γυναίκες μας και τι ρομαντικά που είναι όλα αυτά.
(disclaimer: δείτε το παραπάνω σαν αποκριάτικη μεταμφίεση της προσωπικότητάς μου)
Κατά τα άλλα, χωρίς να θέλω να θέλω να απορρίψω το σενάριο ενός τροπικού αγγέλου που μοιράζει χαρά και ανθρωπιά στην γκρίζα δυτική μεγαλούπολη, ο τύπος όπως τον διαβάζω έχει όλα τα συμπτώματα κάποιου που έχει κουμπώσει ΠΟΛΛΑ στη ζωή του (τουλάχιστον τις τελευταίες ώρες). Όχι ότι αυτό είναι κακό. Ας το δούμε από τη θετική του πλευρά: στην πραγματικότητα τα χημικά εργαστήρια της γκρίζας δυτικής μεγαλούπολης έδειξαν στον ξενέρωτο τροπικό άγγελο το νόημα της ζωής.
Συμφωνώ με τον J95. :-P
Παλι καλα που υπαρχουν και καποιοι και αναλαμβανουν οικειοθελως την αχαρη δουλεια της συνοψης / εξαγωγης συμπερασματων / οδοντων κτλ. Θα ηταν καλυτερο βεβαια αμα το καναν και σε κανα εξελακι αλλα δεν τρεχει μια. Η ανθρωποτης μπορει να χρειαζεται μεγαλα πνευματα, χρειαζεται ομως και πραγματικους εργατες του πνευματος που θα αναλαμβανουν ολη τη χαμαλοδουλεια.
Οοοολοι το ιδιο (δεν) ειμαστε
σε τουτο τον κοσμακη
Έτσι από περιέργεια..
Ανωνυμος ο ανθελλην == anonymous;
ΥΓ: Και κάποιον άλλο, ημιεπώνυμο μου θυμίζει (ρέμπους hint: εκβάλλει στον Αμβρακικό).
Χαχαχα!!! Βρε τι γίνεται εδω; Πανικός!!! Τι έκανε βρε παιδια ένας βραζιλιάνος ε; Και να σκεφτείς οτι τα καρναβάλια που είναι η ειδικότητα των βραζιλιάνων έχουν τελειώσει εδώ και μέρες. Για να πω λοιπον και εγώ κάτι (φυσικά όχι κάτι σοβαρό γιατί θέλω να το ελαφρύνω το κλίμα) αυτές τις ημέρες έχουμε ανάδρομο Ερμή και θα υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στην επικοινωνία γενικότερα. Το άκουσα πριν στο ραδιόφωνο, μετά απο λίγο μπήκα εδώ και επιβεβαιώθηκε ο Αστρολόγος!! Τι κρίμα που δεν πρόσεξα ποιος τα έλεγε τα ζώδια…
Ε, ρε, της κολάσεως γίνεται εδώ πέρα και απ’ όλο αυτό το τουρλουμπούκι είμαι μαζί με J95, αν τυχόν to χρειαστεί βέβαια. Κατά τα λοιπά, “είπε ο Νίτσε”, “δεν είπε ο Νίτσε”, σκοτίστηκα στην τελική, αυτός είπε και ότι “στον έρωτα και τον πόλεμο όλα επιτρέπονται” αλλά για τον πόλεμο μας έκατσε και μια Geneva Convention που (θα έπρεπε να) ακολουθούν οι εμπόλεμοι και εδώ χαλάει η σούπα των αυθεντιών. Πάμε παρακάτω, ανθέλληνα το ρήμα είναι “ήμουνα” και όχι “είμουνα” αν νιώθεις κάτι και θες να το πεις μάθε να το λες και μην πληγώνεις τα μάτια όσων σε διαβάζουν, όσο για τις γενικεύσεις στο τελευταίο σου post μιας και βρεθήκαμε από ‘δω να και ένα μυστικό, οι γενικεύσεις γενικώς κάνουν κακό (άμα θες να παίζεις με γενικεύσεις μάθε και να τις παλεύεις) και δεν θα σου πω γιατί, την απάντηση στην προστακτική του ρήματος μαθαίνω.
(Σοφία, συγγνώμη για την άτσαλη παρέμβαση, αλλά κομματάκι παρορμητικός τύπος…)
Μου ζαλίσατε τ’ αρχίδια που δεν έχω. Ζάβαλε, μαζί σου καμάρι μου!
Άσχετο τώρα: Το είδος του χρήστη που σιχαίνομαι στα παντός είδους φόρα, site, chatrooms κλπ δικτυακά είναι αυτό του ψαγμένου φιλοσοφούντα. Λυπάμαι ρε “Ανώνυμε Ανθέλληνα” αλλά εμπίπτεις του σκοτωμού στην κατηγορία με τους αφορισμούς του Νίτσε και τα λοιπά ξηλωμένα κομμάτια σοφίας του παραδίπλα διάσημου. Δεν κρίνω τις απόψεις σου. Το στύλ σου κρίνω που είναι τόσο “υπεράνω” που κόντεψα να στραβολαιμιάσω κοιτώντας κατά ταβάνι μεριά για να το “πιάσω”.
Η άποψη της DiS επί του post (σε τρίτο πρόσωπο και γω σαν τον Καλλίνικο) είναι η εξής:
Μην μπλέκετε τη βούρτσα με την πούτσα. Η φάση ήταν χάρμα, μακάρι να μου λάχει και μένα, μακάρι να λάχει σ’ όλους σας γιατί όσο νάναι ανεβαστική την κόβω. Να σου λέει ο οιοσδήποτε τεκνός στο ξεκούδουνο ότι σε βρίσκει πηδήξιμη μάλλον θετικό είναι και δεν πα νάχει πάρει και όλη την παραγωγή της Κολομβίας πριν το πει. Εγώ μάλιστα θα του καθόμουν κιόλας, είχα δεν είχα γκόμενο, γιατί είμαι μια τσουλάρα.
Αλλά να ψαχνόμαστε για το “που” και το “πως” και “σχέση θάκανες με τέτοιο τύπο” μαλακία το κόβω. Ναι, θα έκανα. Και γω και η Σοφία και σεις όλοι. Αρκεί, πέρα από τα ντιριντάχτα στο μετρό να δίνει κι άλλα ωραία που γουστάρουμε. Άντε ξεκούδουνος άντε και ταμπέλα άχρηστος; Ξέρω 5χρονα που μπορούν να επιχειρηματολογήσουν πάνω σε κάτι τόσο απλοϊκά πρόχειρο.
Επίσης, όποιος είναι νούμερο (έτσι αποκαλείται ο αυθορμητισμός στις μέρες μας;) δεν είναι απαραίτητα και τιγκαρισμένος στα χημικά. Είμαι εξίσου ξεκούδουνη με τον Βραζιλιάνο σε πολλές αντιδράσεις μου και γνωρίζω από πείρα το πακέτο. Αϊ σιχτίρ πια με τις εύκολες κρίσεις για τη συμπεριφορά του καθενός. Επειδή δεν πιάνουμε τα πρότυπά του διπλανού σημαίνει ότι βαράμε;
Τώρα, προς υπεράσπιση της Σοφίας γιατί τα πήρα χοντρά με τη λέξη “απολογία” μιας ΚΑΙ αυτό το έργο τόχω δει, όταν οι απόψεις ΜΟΥ δεν πάνε χέρι χέρι με τις απόψεις ΣΟΥ και προσπαθώ να στις εξηγήσω μπας και μπείς στα δικά μου παπούτσια για κανα δίλεπτο (πράγμα πάντα χρήσιμο για την ευρύτερη κοινωνικοποίηση του κάθε παιδακίου), δεν σημαίνει ότι απολογούμαι. Σημαίνει ότι ΚΑΝΩ ΣΥΖΗΤΗΣΗ. Τόσο απλό! Κι όποιος δεν το κατάλαβε, ας σταματήσει κάθε πρωϊ να φτύνεται μπρος στον καθρέφτη “τι ξύπνιος και ψαγμένος που ‘μαι ο πούστης!” μπας και δει και καναν άλλο πλην της φάτσας του στην οικουμένη τούτη.
Πωωωω … τα πήρα ε;
Υ.Γ.:Βρισίδια δέχομαι στο e-mail μου.
Οταν με το καλό ανώνυμε βρεις δικά σου λογάκια να μιλήσεις τα ξαναλέμε, ναι; Οσο για το προφίλ της σελίδας δεν ξέρω τι σου θυμίζει, νομίζω πάντως ότι είναι καλύτερο απ’ το δικό σου, α και get a life (που λένε και στο χωριό μου)
sorry gia to greeklish ek ton proteron.. travaei frikes to pc kai den kano reboot tora me tipota
a. sygxairo ton Zavalo dioti ta leei orea
b. sygxairo tin DiS poy symfonei me zavalo ara kai mazi mou (:P)
c. o vrazilianos itan theos. Emena mou exei tyxei adistoixi fasi me vraziliano, pou parepiptodos den exo dei oreotero adra LIVE! Kai oreos, kai me humor kai xypnios! Ti allo na zitisei kaneis? Men tote den eixa idies apopseis kathoti me xalage i glossa pou den epeza sta daxtyla kai etsi tora sas grafo apo Ellada kai oxi apo Rio. Tespa, i Brazil vgazei eite kati athlious gomenous eite kati theous(kai thees, vlepe Gigele)
;)
Κατσε να σας παρω εναν εναν, με τη σειρα:
Α. Ονειρος
Δεν τον γνωριζω τον τυπο που αναφερεις, χωρια που δεν μου αρεσει και το υφος του. Ως προς το κοινο μας ονομα: απλη ανωνυμια.
Β. ΔιΣ
Λυπάμαι ρε “Ανώνυμε Ανθέλληνα” αλλά εμπίπτεις του σκοτωμού στην κατηγορία με τους αφορισμούς του Νίτσε και τα λοιπά ξηλωμένα κομμάτια σοφίας του παραδίπλα διάσημου.
—–Δεν τρεχει τσαι. Απλα δεν θελω να περνανε ως δικα μου πραγματα που δεν μου ανηκουν. Και εσυ πχ αν ειχες πει κατι εξυπνο (που σιγα να μη, χο χο), θα ελεγα, μεταφεροντας το σε 3ους, οτι “στη σελιδα μιανης διαβασα αυτο και ηταν γαματο”. Απλες αρχες βιβλιογραφικης παραπομπης ειναι διαολε. Προφανως και δεν συμφωνω με το συμπερασμα σου αλλα και προφανως αυτο δεν εχει καμμια σημασια.
Το στύλ σου κρίνω που είναι τόσο “υπεράνω” που κόντεψα να στραβολαιμιάσω κοιτώντας κατά ταβάνι μεριά για να το “πιάσω”.
—–ψιλοκοινοτυπο πραγματα ελεγα διαολε, αν θεωρουνται ψιλα γραμματα, ντουκου.
Εγώ μάλιστα θα του καθόμουν κιόλας, είχα δεν είχα γκόμενο, γιατί είμαι μια τσουλάρα.
—–Τωρα παω πασο.
Και γω και η Σοφία και σεις όλοι.
—–Νομιζεις. Αυτη ηταν και η μονη μου αρχικη παρατηρηση.
Αϊ σιχτίρ πια με τις εύκολες κρίσεις για τη συμπεριφορά του καθενός. Επειδή δεν πιάνουμε τα πρότυπά του διπλανού σημαίνει ότι βαράμε;
——το μονο που ειπα ειναι οτι οι περισσοτερες ελληνιδες δεν ψαχνουν εναν τετοιο τυπου αντρα. Αποδειξη τρανη αυτου ειναι οτι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΙΟΥΜΟΡ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ, αν εξαιρεσεις βεβαιως αστεια επιπεδου στρατου κτλ. Αν ναι, τις ειπα και ξενερωτες. Επιμενω σε αυτο (χωρις βεβαιως να αγνοω και τις εξαιρεσεις). Και σαφως οταν συναντω μια κοπελα, θεωρω οτι ανηκει στις εξαιρεσεις και οχι στον κανονα.
γιατί τα πήρα χοντρά με τη λέξη “απολογία” μιας ΚΑΙ αυτό το έργο τόχω δει, όταν οι απόψεις ΜΟΥ δεν πάνε χέρι χέρι με τις απόψεις ΣΟΥ και προσπαθώ να στις εξηγήσω μπας και μπείς στα δικά μου παπούτσια για κανα δίλεπτο (πράγμα πάντα χρήσιμο για την ευρύτερη κοινωνικοποίηση του κάθε παιδακίου), δεν σημαίνει ότι απολογούμαι. Σημαίνει ότι ΚΑΝΩ ΣΥΖΗΤΗΣΗ.
———–Κοιτα, η συζητηση πρεπει να εχει και εναν αλφα σκοπο, να ειναι δε επωφελης και για τους δυο. Ολα οσα που ειπε η Σοφια ειναι αυτονοητα (οτι ειναι ή δεν ειναι ετσι κτλ) και αρα περιτα. Θα μπορεσε να πει “Φιλε, τι να σου πω, εγω δεν ειμαι ετσι, δεν ξερω για τις αλλες.” και τερμα. Οι αλλες λεπτομερειες, αμα θελει μισθουλακο/ μπουζουκια ή οχι (λες και οι κοπελες που τα θελουν αυτα δεν μπορει να εχουν χιουμορ / ειναι με καποιον μου εχει χιουμορ) δεν προαγουν την συζητηση (ισα ισα θα μπορουσα και εγω να ρωτησει τι εχει με αυτες τις κοπελλες και τις μειωνει, αλλα δεν ρωταω). Προσξε πχ, λεει η Σοφια
—–ότι η ΗΘΙΚΗ η δική μου όσον αφορά τη σχέση μου είναι θέμα δικό μου και του Κώστα. Όλος ο υπόλοιπος κόσμος μπορεί να κανονίζει τη δικιά του.
Συμφωνουμε οτι ειναι σωστο? Συμφωνουμε. Λιγο παραπανω ομως εγω ειχα πει το ιδιο. Προς τι η επαναληψις, ειδεμη προκειμενου να πεισει τον ευατο της / τους αλλους? Τελος, αμα εγω πεταω αγκιστρια και τσιμπαει κανεις, ε, διαολε, δεν φταιω εγω.
Υ.Γ.:Βρισίδια δέχομαι στο e-mail μου.
— Ρε ΔιΣ, εισαι απο τις συμπαθειες μου, γιατι να σε βρισω? (Χωρια που γυναικες μονο σε συγκεκριμενες στιγμες μπορω να βρισω). Με θεωρω Χ+, με θεωρεις Ψ-, ουτε να σου αποδειξω τιποτα χρειαζεται, ουτε να ασχολιεσαι παραπανω μαζι μου υπαρχει λογος, αφου εχεις σχηματισει την Ψ- εικονα για μενα. Κατα συνεπεια, γιατι να σε βρισω?
Την αγαπη σου.
Γ. Νικο Ποταμιανε
get a life
—-μπορει να κανω λαθη, μπορω να γραφω χωρις τονους, αλλα (διαολε) προσπαθω να μην χρησιμοποιω αγγλικες εκφρασεις. Και κυριωτερα προσπαθω να μην φερομαι σαν παιδακι οταν δεν εχω τιποτα εξυπνο να πω (“νομιζω οτι ειναι καλυτερο απο το δικο σου”, νιε νιε νιε νιε νιε, “που λεμε και στο χωριο μου” – προφανως καταγεσαι απο το Upper Watermill -Ανω Νερομυλος).
Λοιπόν το χέσαμε.
Κρίμα που ασχοληθήκαμε, είναι προφανές ότι ενώ ο Ανώνυμος Ανθέλλην διαβάζει το blog το μόνο που θέλει να κάνει είναι όχι να πει την άποψη του αλλά να βροντοφωνάξει την υποτιθέμενη πνευματική του ανωτερότητα όσον αφορά το content, το τί θέλουμε να πούμε (σάμπως κι εμείς δεν ξέρουμε), το ποιοι είμαστε (ή το ποιοι νομίζει ότι είμαστε) και την αισθητική μας. Μόνο και μόνο το ότι απαντάει με σεντόνια και θέλει να έχει τον τελευταίο λόγο ΣΥΝΕΧΩΣ φανερώνουν μανιοκαταθλιπτική προσωπικότητα με εμμονές καταδίωξης.
Αν νομίζει πως μπορεί να το κάνει καλύτερα το σπορ αναμένουμε να δούμε το blog του. Μέχρι τότε όποιος είναι έξω από το χορό πολλά τραγούδια ξέρει.
Οι κακιωμένοι, οι κατάφορα ζηλιάρηδες, οι δήθεν και οι εντελώς ανώνυμοι (που ούτε ένα e-mail δεν αφήνουν για τον admin) μπορούν να λένε ότι θέλουν αλλά η ουσία παραμένει ότι απλά φιλοσοφούν – κάτι σαν το ΚΚΕ ένα πράγμα. Σε όλα είμαστε αντίθετοι αλλά τίποτα δεν κάνουμε.
Και τέλος – για να το κλείσουμε το θέμα γιατί κουραστήκαμε όλοι. Σε όποιον δεν άρέσει υπάρχουν κι άλλα blogs εκεί έξω που μπορεί να είναι του γούστου τους.
Προβλήματα και λοιπές συζητήσεις επί του θέματος στο mail μου παρακαλώ.
Μια αναπάντεχη ιστορία, μια καθημερινή ελπίδα, ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δέχονται το απροσδόκητο. Ξέρετε, η ζωή μας, δεν είναι πάντα γεμάτη από “γεμάτα” νοήματα.
Χρειάζομαστε και το “ζωικό” επίπεδο, το οποίο έχουμε καταχωνιάσει κάτω από τόνους τσιμέντου και αντικαταθλιπτικών. Εντάξει, το πάω μακριά, αλλά κάθε άνθρωπος συνάπτεται διαφορετικά…
Τολμήστε να παραδεχτείτε, οι άνδρες της παρέας, ότι αντιμετωπίζετε με κάποια ζήλια (δεν είναι κακό αυτό) τον βραζιλιάνο που ξέρει να παίζει μπάλα εντός και εκτός γηπέδου. Εγώ το παραδέχομαι…
Θα συμφωνήσω λοιπόν με τη αγαπητή Ιφιμέδεια, αφήνοντας έξω, τα περί ηθικής και όλα τα υπόλοιπα.
Άλλωστε είναι γνωστό, ότι στις διαπροσωπικές σχέσεις η ηθική είναι μόνο για το κοινωνικό πέπλο, και πίσω από την πόρτα πάει περίπατο…
Λες
Εντυπωσιακό το quote του Νίτσε αλλά δεν μιλήσαμε για ηθική.
μετα
οι άλλοι μισοί πιάσαν την ηθική του Βραζιλιάνου, την ηθική τη δική μου
και ακομη πιο μετα
Το “οι άλλοι μισοί” δεν απευθυνόταν σε σένα αλλά στους άλλους μισούς – ακριβώς όπως στο λέω. Illusions of grandeur.
Με ενα απλο find page θα εβλεπες οτι ο μονος που αναφερε (Νικ καλα κανω και δεν βανω εσωτερικη συλλαβικη αυξηση?) την λεξη ηθικη ειμανε εγω και εσυ (αφου την αναφερα εγω πρωτος). Ως προς το illusions of grandeur, εγω διαολε δεν εχω μπλογκ και -δοξα τω θεω- δεν εχει μπει το ονομα που στην Καθημερινη. Α, τσακωτε και ενα λογοπαιγνιο: αμα απο τη λεξη blog βγαλεις το l, τι μενει; Bog. Δεν εννοω βεβαιως το ρημα αλλα το ουσιαστικο.
Λες επισης
Υπάρχουν και μαλάκες.
Δεν θα μπορουσα να συμφωνησω περισσοτερο. Υπαρχουν επισης και αλλα πραγματα, π.χ. κολακες, αυλικοι, ασχετοι κτλ.
Νικ δε Κρηκ: αφιερωμενο σπεσιαλ απο μενα σε σενα το κατωθι ποιημα του Ηλια Πετροπουλου
Στον λεωφορο το αυτοκινητο
ετρεχαν αυριο σαν τρελες
κυνηγωντας την αυτοκτονηση τους.
Οι φιλολογοι απαγορευουν τα λαθη,
επειδης μισουν την παλλομενη εκφραση.
Στεκω μπρος στο πρασινος σπιτι.
Ψιλοβρεχει.
Πλησιαζεις κρατας την κοκκινο ομπρελα.
Γαμω την γραμματικη σας.
Α, διαολε, αλλαξε και το προφιλ της σελιδας σου. Νομιζα οτι ηταν μιρρορ αυτης της Σοφιας…
Ανέβαινε Σοφία…
Μετά από κάθε μέρα σ’αυτή την πόλη, την ξαναζώ από το Blog σου.
Να’σαι καλά κορίτσι, κι εσύ και το Stoke Newington.
Μην ξεχαστω λιγο με τη java,να ξεκινησετε flame αμεσως.
Δεδομενα
1. Βραζιλιανος πιπινι
2. Καλη διαθεση
3. ΦΙΛΑΕΙ τη θεια Σοφια.
Λυρικος κομπλεξισμος
1. είναι αποτέλεσμα του “εισιτηρίου”
2. τα χημικά εργαστήρια της γκρίζας δυτικής μεγαλούπολης
Ασχετος κομπλεξισμος
1.ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
2.ΟΧΙ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ.
Κομπλεξισμος με αποφθεγματα
1. Η μαγκιά όμως είναι να μην τα κάνεις για να γαμήσεις.
2.μαγκιά είναι να είσαι έτσι και να μη δίνεις
3. Η ζωη ειναι μαγκια (σχετικο σποτακι τηλεορασης)
Κομπλεξισμος βιβλιογραφιας
1. Ο Νιτσε ειχε πει …
2. “Η αμυνα δεν ειναι η καλυτερη επιθεση. Για την ακριβεια, δεν ειναι καν η καλυτερη αμυνα”
3. αφιερωμενο σπεσιαλ απο μενα σε σενα το κατωθι ποιημα του Ηλια Πετροπουλου
Ακαταλαβιστικος-κουκουεδικος κομπλεξισμος
1. αυτη της υπαρξης προσωπικου αξιακου συστηματος
Κομπλεξισμος με ψεμματα
1. Φυσικά και θα λέγαμε τα ίδια.
Ηθικοπλαστικος κομπλεξισμος
1. εχεις μια μαλλον πεπερασμενη αντιληψη περι του ειναι “ηθικο”
ΣΟΥΜΑ.
Ενα φιλι ξεκινησε ΕΔΕ Πειθαρχεικα, εξορκισμους, ηθικολατριες και ηθικολαγνειες. Εχουν παει οι μισοι
εξω απο τα κεντρικα του blogger με εκτυπωσεις του αρθρου το σκιζουν, το καινε, και ραντιζουν τους σερβερ με αγιασμενο νερο απο τον αη-θεραποντα.
… για ενα φιλι….
χμ… οχι για ενα φιλι. Γιατι αναλωθηκαν να μαθουν πως να ικανοποιουν μια γυναικα σε πολυ “συγκεκριμενους τομεις” -αποτυχημενα αν κρινω απο τα κομπλεξ- και ζηλεψαν που καποιος αλλος τα καταφερε μονο με ενα φιλι.
Για ενα πραγμα με πεισατε. Δεν εχετε δει ποτε χαμογελο ικανοποιημενης γυναικας. Και οσοι μου απαντησετε, θα με πεισετε μονο για το αντιθετο.
Ζαβαλος
Συμφωνω με DiS, ηταν ενα ομορφο περιστατικο, αυτο και μετα τελεία. Το τρελλανατε στην αναλυση και πως και γιατι κι αν ειχε παρει κατι κι αν δεν ειχε παρει και αν ειναι η Σοφια ευχαριστημενη απο τη σχεση της….ελεος! Γιατι δεν μπορει απλα να ειναι ενα ομορφο περιστατικο σαν αυτα που σου συμβαινουν εκει που δεν το περιμενεις απλα και μονο για να σου φτιαξουν τη μερα (η τη νυχτα)?
Πρεπει να ειπωθει και αυτο: zavalos = θεος. Τα ειπε ολα!
Βάση αυτής της ανάμνησης, κάποια μέρα, ο βραζιλιάνος και η σοφία, όχι απαραίτητα συν το χρόνο, έπλυναν τα ρούχα στο χέρι.
[…] Lucas (όπου Βραζιλιάνος νεαρός αποφασίζει να μου κάνει […]