Ξενιτιά που λες είναι…

Open Studio

 

Ξενιτιά είναι όταν δε σε χωράει ο τόπος και δεν υπάρχει άνθρωπος κοντά να γίνει ο τόπος *σου* μέχρι να ξαναβρείς τα σύνορα σου.

Όλα τα άλλα είναι απλά διεύθυνση που γράφεται με άλλο αλφάβητο.

Τα δικά μάς μέρη στο Λονδινάκι (εμάς θα ακούς!)

Be mine, London. View of the City from Embankment.

Τί; Σε στέλνουν όλοι στο Βρετανικό Μουσείο; Και στην Oxford Street;

Άκου με.

ΔΕ ΣΕ ΑΓΑΠΑΝΕ.

Ενώ η θεία Σοφία και ο Νίκος σου έχουν μια αδυναμία.

Τσάκω τα αγαπημένα μας μέρη στο Λονδινάκι και στείλε και τίποτις δικά . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Τα κρυφά κιτάπια του γραφιά

Broken Glass at Work-6

 

Υπάρχουν.

Υπάρχουν ιστορίες που ξεκινάς και δεν τελειώνουν.

Υπάρχουν ιστορίες που μένουν σε draft στο blog γιατί φοβάσαι ότι παραβιάζεις τον πιο ιερό κανόνα σου και τελικά έβαλες περισσότερη αλήθεια παρά ψέμα μέσα. (Φαίνεσαι, πιο πολύ από ότι θέλεις).

Υπάρχουν και κρυφά κιτάπια, . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Για την τάξη (όχι και την ασφάλεια)

London sky going for pink

Όταν δεν γράφω, είναι γιατί δεν έχω καταλάβει πού στέκομαι.

Για να το βρω, ανοίγω τον υπολογιστή, πληκτρολογώ λίγο στα τυφλά, σβήνω, ξαναγράφω, μέχρι να έρθει ο κόσμος στην θέση του.

Επί του παρόντος επιμένει να πηγαίνει εκεί που εγώ δε θέλω.

Γαμώτο.

. . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…

Μικρά παραμύθια χαμένα στην άσφαλτο

She still believes in fairytales

“Fairy tales. Oh, they are real, my darling” είπε κάτω από το φως των κεριών.

Είναι εύκολο να την πιστέψεις εδώ, σε αυτό το δωμάτιο, χαμένος μέσα στο δάσος και την ησυχία.

Αφήνει τις ξύλινες βελόνες στην άκρη και σε πάει μέχρι το . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…