|
Που λες πάει μια βόλτα. Και βρίσκει γνωστούς. Και φίλους. Και αγνώστους. Α, ναι. Και μουσικές. Και κορίτσια με σημάδια στα δάχτυλα των ποδιών γιατί ξέρουν να ανεβαίνουν en pointe. Και έναν τύπο που κάθεται πίσω, σηκώνει την τρομπέτα και φτιάχνει μικρά όνειρα. Που λες πάει . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
Και που λες, κάνω κάτι βόλτες τελευταία σε καμμένη γη. Σκύβω, πιάνω λίγη από τη σκόνη και την αφήνω να πέσει πάλι.
Περιμένω φέτος στο Λονδίνο να πιάσει μια βροχή γερή.
Είχαμε το πιο όμορφο καλοκαίρι – – στις όχθες του Τάμεση – στους δρόμους τα ξημερώματα – στις παμπ που σερβίρουν μπύρες που βγαίνουν και σε μπλουζάκι – στους φίλους που έγιναν αγκαλιά.
Έχουμε μαζευτεί (γιατί έτσι μαζευόμαστε πάντα) και θα πούμε τα τραγούδια που αγαπάμε. *Εγώ πού ήμουν;* Εσύ δεν ήσουν εκεί. Μη διακόπτεις. Σε κάποιο σαλόνι που δεν το ξέρω, έχουν μαζευτεί και φίλοι και άγνωστοι και στο μεταξύ μας κάνουμε πρόβα. *Δε νομίζω ότι προτιμούσες ποτέ τις . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
Στο Λυκαβηττό όλες οι αλήθειες ξετυλίγονται πάνω από την Αθήνα όπως ξετυλίγεται ο καπνός του τσιγάρου. *Πες μια αλήθεια κι εσύ, τόσα χρόνια έχω να σε δω να μιλάς* Έχεις ακόμα το θράσος να ζητάς! *Δε ζητάω. Δίνεις και παίρνω* Είναι κάπου στα τέλη του ενενήντα . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
(σαν από Τα Πρωινά Μετά) Από το παράθυρο του τη βλέπει κάθε ξημέρωμα να περπατάει στην ταράτσα. Τόσο καιρό που την παρακολουθεί ξέρει τον ήχο του αυτοκινήτου της. Ακούει τη μηχανή να σβήνει και την πόρτα να κλείνει. Ακούει το τρίξιμο της αυλόπορτας. Στα λίγα δευτερόλεπτα που . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
Είχε ξανθά μαλλιά και της είπανε τραγούδια (τότε) και μάτια χρυσά (τότε) και της αφήσανε ένα χάδι στο λαιμό να το κρατάει για ενθύμιο τρυφερότητας (πότε;) Είχε δέκα και έξι χρόνια (τότε) και προφορά που την σημάδευε για ξένο σώμα (τότε) και έδωσε απλόχερα ιστορίες . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
Ξενιτιά είναι όταν δε σε χωράει ο τόπος και δεν υπάρχει άνθρωπος κοντά να γίνει ο τόπος *σου* μέχρι να ξαναβρείς τα σύνορα σου. Όλα τα άλλα είναι απλά διεύθυνση που γράφεται με άλλο αλφάβητο.
Υπάρχουν. Υπάρχουν ιστορίες που ξεκινάς και δεν τελειώνουν. Υπάρχουν ιστορίες που μένουν σε draft στο blog γιατί φοβάσαι ότι παραβιάζεις τον πιο ιερό κανόνα σου και τελικά έβαλες περισσότερη αλήθεια παρά ψέμα μέσα. (Φαίνεσαι, πιο πολύ από ότι θέλεις). Υπάρχουν και κρυφά κιτάπια, . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
Όταν δεν γράφω, είναι γιατί δεν έχω καταλάβει πού στέκομαι. Για να το βρω, ανοίγω τον υπολογιστή, πληκτρολογώ λίγο στα τυφλά, σβήνω, ξαναγράφω, μέχρι να έρθει ο κόσμος στην θέση του. Επί του παρόντος επιμένει να πηγαίνει εκεί που εγώ δε θέλω. Γαμώτο.
“Fairy tales. Oh, they are real, my darling” είπε κάτω από το φως των κεριών. Είναι εύκολο να την πιστέψεις εδώ, σε αυτό το δωμάτιο, χαμένος μέσα στο δάσος και την ησυχία. Αφήνει τις ξύλινες βελόνες στην άκρη και σε πάει μέχρι το . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
Όταν ήταν μικρή της άφησε ένα σημάδι στα χείλη. Με δυο φιλιά τελευταία. Το κάλυψε για μέρες με κραγιόν – αγορασμένο στη Σωτήρος Δίος στην κοπάνα. Πώς να εμφανιστείς με μελανιά στα χείλη στο σχολείο. Πώς να εμφανιστείς με μελανιά στα χείλη στη μάνα . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
Περνάει από πάνω μου η βραδιά. Σα νερό. Σαν μικρά τραγούδια στη σειρά – αυτά που έχεις πει με φίλους τα βράδια που ήσουν αθάνατος. Δεν πειράζει που μας πέρασε η αθανασία (έτσι έχει νόημα η στιγμή που γελάς κι αυτή που κλαις). Περνάει από . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
Σήμερα είδα δύο μικρά μυστικά.
Το πρώτο. Δύο κορμιά να αιωρούνται παράλληλα μέσα σε ένα στάδιο, με τις ανάσες τις δικές μας κομμένες και τις δικές τους ρυθμικές. Τα κορμιά παράλληλα αλλά τα κεφάλια στραμμένα το ένα στο . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…
Μη με ρωτάς τί συμβαίνει, αλλά κάθε χτύπημα της φλέβας στο λαιμό μου είναι ένα μικροσκοπικό αλλά σταθερό βήμα. Ένα βήμα πίσω σε σένα. Αθήνα. Πες το αργά. Α θ ή ν α Βρώμικη πόλη – πόσα κομμάτια μου δε μου ‘χεις κλέψει. Θα έρθω τώρα να . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω… |
||
 digital-era.org by Sofia Gkiousou is licensed under a Creative Commons Attribution-Non-Commercial-No Derivative Works 3.0 Greece License. SoMaFusion has been here Powered by WordPress & Atahualpa |
||
