Εξέφρασα την ίδια άποψη και όταν έγινε η φασαρία με το Blogme.gr.
Το να κάνει κάποιος μήνυση (ή να απειλεί με μήνυση, δεν έχει σημασία) έναν aggregator είναι σαν να κάνεις μήνυση στο Google επειδή παρουσιάζεσαι στα αποτελέσματα του.
Επειδή λοιπόν συμφωνώ με την X-PSILIKATZOY ότι υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν καταλαβαίνουμε για το πώς λειτουργεί το Internet και επειδή η μαμά Δέσποινα δεν κατάλαβε γρι από το προηγούμενο post λάβετε φάγετε μια εξήγηση της κατάστασης σε απλά μπακαλίστικα.
Για όσους ψάχνουν ακόμα φασαρίες το παρόν κείμενο δεν γράφεται εναντίον κάποιου αλλά ως reference γενικώς. Και επειδή βαριέμαι ταμάλα. Οπότε αν θέλετε να πλακωθήτε για το ποιός υποστηρίζει τον vrypan και ποιός την Mirandolina μπορείτε να πάτε κάπου αλλού.
Τί είναι το feed (σε πολύ απλά λόγια)
Και ας ξεκινήσουμε από τα βασικά (μαμά Δέσποινα, δώσε προσοχή). Ένα blog έχει από μόνο του όταν το φτιάχνουμε (τουλάχιστον υπό Blogger και WordPress) ένα feed. Αυτό το feed εμφανίζεται σε διάφορες μορφές (π.χ. Atom, RSS κλπ). Η δουλειά του είναι να παίρνει από το blog μας τον τίτλο και το κείμενο και να τα μετατρέπει σε μορφή που οι aggregators καταλαβαίνουν.
Τί είναι ο aggregator (σε πολύ απλά λόγια)
Ένας aggregator είναι ένα πρόγραμμα που διαβάζει τα feeds από ότι ο χρήστης επιλέξει (blogs, podcasts, ειδήσεις κλπ). Ο aggregator δεν κλέβει κανέναν. Απλά διαβάζει αυτό που το κάθε blog δημοσιεύει και το δίνει σε ένα format που βολεύει τον αναγνώστη.
Παράδειγμα:Η μαμά Δέσποινα διαβάζει εμένα, τη Θεοδώρα, τον τέλσον, τον πιτσιρίκο κλπ. Δε θέλει να μπαίνει σε κάθε ένα blog ξεχωριστά, προτιμάει να ξέρει τί έγραψε ο καθένας σήμερα αλλά να το βλέπει σε μία σελίδα αντί για δέκα. Η μαμά Δέσποινα λοιπόν χρησιμοποιεί έναν aggregator που της δείχνει ποιός έγραψε τί. Ο aggregator δεν είναι ιδιοκτήτης των κειμένων. Ειδοποιεί τη μαμά Δέσποινα ότι το blog της κόρης της δημοσίευσε το τάδε κείμενο την τάδε του μηνός την τάδε ώρα.
Μπορεί να μη μ’αρέσει το aggregator
Είναι πολύ πιθανό τώρα να είσαι blogger κι επειδή σε έχει πιάσει ο δάκος και η μουχρίτσα δε θέλεις κανένας aggregator να βλέπει τί γράφεις. Γιατί ας πούμε πέρασες ώρες να ανεβάσεις την εκνευριστική μουσική που παίζει κάθε φορά που μπαίνει κάποιος στη σελίδα σου (τί μαλακία οι μουσικές, θυμήστε μου άλλη φορά να σας πω) και δε θέλεις ο αναγνώστης να χάνει τη θεϊκή εμπειρία των μουσικών σου επιλογών. Δεν έχει σημασία. Μπορεί απλά να κάκιωσες. Ότι και να έκανες από τη στιγμή που έχεις feed δεν έχεις δικαίωμα να το δίνεις επιλεκτικά. Είναι ένα δημόσιο πράγμα που η χρήση του η ίδια αναγκαστικά σημαίνει ότι δημοσιοποιείς τα κείμενα σου. Αν τώρα δε το θες μπορείς να το βγάλεις. Ο τρόπος να σταματήσεις τους χρήστες να βλέπουν τα κείμενα σου μέσα από aggregator είναι να ‘χαλάσεις’ το feed.
Παράδειγμα. Μια εταιρία που έχει έναν υποφάκελο στο server της και το Google εμφανίζει τα περιεχόμενα στα αποτελέσματα του δεν επικοινωνεί με το Google. Αν η εταιρία είχε δικαίωμα να επικοινωνήσει με το Google δεν θα υπήρχε το Ίντερνετ. Η εταιρία σκαμπιλίζει τον υπεύθυνο δικτύου που δεν έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει έτσι ώστε ο υποφάκελος να μην είναι ορατός στο Google και στην κάθε άλλη μηχανή αναζήτησης.
Οπόταν: Αν το blog σου θέλεις να δημοσιεύεται μόνο στο blog σου απενεργοποιείς το feed. Αν δεν ξέρεις πώς να το κάνεις δε σου φταίει ούτε ο aggregator ούτε το Google.
Τί είναι το Ίντερνετ και γιατί έχει aggregators.
Το Ίντερνετ είναι ένα παγκόσμιο δίκτυο υπολογιστών. Αυτά που βάζουμε στο Ίντερνετ είναι εν δυνάμει γνωστά από όλους τους χρήστες. Διάφορα προγράμματα – κολπάκια και άλλες τεχνολογικο-καταστάσεις που έχουν δημιουργηθεί γύρω από τον Ίντερνετ είναι εκεί για να διευκολύνουν τον χρήστη. Το Google υπάρχει ως μηχανή αναζήτησης για να μπορεί ο χρήστης να βρίσκε αυτό που ψάχνει. Ένας aggregator υπάρχει για να μπορεί ο χρήστης με μια ματιά να ξέρει ποιό blog θέλει να επισκεφτεί και όχι να μπαίνει σε 220 σελίδες μόνο και μόνο για να δει αν έχουν ανανεωθεί.
Δεν έχω δηλαδή έλεγχο;
Έλεγχο δεν έχεις από τη στιγμή που γεννήθηκες αλλά το να ζητάς έλεγχο στο Ίντερνετ είναι τουλάχιστον ουτοπικό. Υπάρχουν διάφορα πράγματα που μπορείς να κάνεις έτσι ώστε το blog σου να το βλέπουν συγκεκριμένοι άνθρωποι: Βάζεις έναν κωδικό και για να δει κάποιος το blog σου πρέπει να κάνει Log In. Αυτό που δε μπορείς να κάνεις είναι να πεις ότι όλοι θα το βλέπουν εκτός από έναν.
Παράδειγμα. Είχα μια απίστευτη διαφωνία πέρσι – πρόπερσι δε θυμάμαι με έναν blogger που ενοχλήθηκε με ένα σχόλιο που έκανα επί ενός κειμένου του. Η δικαιολογία που προέβαλλε ήταν ότι το blog το έχει φτιάξει για τους φίλους του και δεν θέλει να μπλέκει σε κατινιές. Αν ένα blog το έχουμε για τους φίλους μας το κλειδώνουμε με κωδικούς και δίνουμε τους κωδικούς στους φίλους μας. Δεν το βγάζουμε στο δρόμο και μετά βρίζουμε τον περαστικό που το είδε.
Dictum
Επειδή δεν ξέρουμε πώς λειτουργεί κάτι δεν το κοπανάμε μέχρι να δουλέψει όπως εμείς νομίζουμε ότι πρέπει να δουλεύει.
ΑΑΤΑ
Πλατιαζεις, εξηγεις ξανα και ξανα και δουλεια δεν γινεται; Διδασκονται κομψες, συνοπτικες λυσεις για να επικοινωνεις στον κοσμο[1] ακριβως το οποιο μηνυμα θελεις.
[1] ο,τι απομεινει απο αυτον μετα την επικοινωνια.
To concept της αγγελίας είναι τελικά απέθαντο.
Quoting wikipedia
“The Internet is the worldwide, publicly accessible network”
εμφαση στο public.
Σκαλιζεις μια πλακα και τη βαζεις στην Αριστοτελους. Ξαφνικα λες οτι ο Χ δεν πρεπει να τη διαβαζει. Πρεπει ή οχι να σε παρουμε στο μεζε;
Αν θελεις κατι στο νετ και να μην το διαβαζουν ολοι, βαλε password. Μπορει να το κανει το drupal.
το κακο με τους δημοσιογραφους και τους δασκαλους ειναι οτι εχουν καιρο να δουνε τα γραπτα τους κοκκινισμενα, και γινεται θεμα τιμης να σε βγαλουν τρελλο.
Ειναι σαν να εχεις απενατι σου μια γκομενα με μινι 2 ποντους κατω απο τον αφαλο και να σου λεει “Οι ασχημοι δεν κανει να βλεπουν το βρακι μου”
Απλα φανταζομαι οτι ο Παναγιωτης βαρεθηκε να εξηγει τα αυτονοητα σε ηλιθια γλιτσιασμενα σιχαματα (χαρακτηρισμος δικος μου) σε μια χωρα που μπορει να κατασχεσει σερβερ χωρις κανενα σοβαρο λογο. Κατι σαν το “ειδε ο μεθυσμενος τον τρελλο και φοβηθηκε”. Οχι τιποτε αλλο, αλλα δεν εχουμε πιει ακομα.
Αν η γκομενα με το μινι εχει τον δικηγορο/γοριλλα μαζι της, ο ισχυρισμος της ειναι βασιμος.
Πιστευω λοιπον οτι του vrypan τρια χρονια τωρα του’χουνε πεταχτει τα ματια απο το τι “μινι” περναει εκει μπροστα του και δεν μπορει να πει κιχ απο το φοβο μη φερουν μετα τον Φωντα τους.
το κλεισε λοιπον το κωλαδικο. Σου λεει εμ που κερναμε 2000 μινια την ημερα ενα καρο σφηνακια θα φαμε και ξυλο αργα η γρηγορα. Και θελουν και οταν φευγουν απο το μαγαζι να τους βοηθαω και να τους ανοιγω και την πορτα γιατι βαριουνται. Και φευγουν και δυσαρεστημενες.
Ο καταστηματαρχης φλιπαρησε!
Τί να σου κάνει κι ο μέσος μαγαζάτορας τη σήμερον.
Σου λέει κι ο άνθρωπος, άσε μη με πλακώσουν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, μη μου βάλουνε φουρνέλο, μη μου κλέψουν το ουίσκι και δεν έχω τί να κερνάω.
Δεν το αξίζει ένα μίνι τον φάκελο στην Ασφάλεια.
‘Οσο κι αν το μίνι είναι μεγαλοπαράγοντας και ταλεντάρα μεγατόνων (εδώ θα έπρεπε να βλέπετε τη μούρη μου. Η ξινίλα κάνει την ειρωνία φανερή)
Το μινι σερνει καραβι.
Πέστα ρε Σοφία, μήπως και βάλουν μυαλό ορισμένοι. :-)
Απαντά σε πολλά ερωτήματα, γίνεται κατανοητό
Βασικά παρατηρήσαμε αυτές τις μέρες το απόλυτο ηλεκτρονικό ισοδύναμο του “θα σας κάνω μήνυση γιατί δε μου είπατε ότι ο φούρνος μικροκυμάτων δεν κάνει για στέγνωμα μωρών”.
Εξαιρετικό reference για να δώσεις σε κάποιον να καταλάβει τι ακριβώς παίζει. Πάντα πίστευα ότι το concept του blog είναι ότι είναι ένα public ημερολόγιο. Αν δεν θες να είναι public, α) γιατί δεν το γράφεις στο τετράδιο σου; β) γιατί δεν στέλνεις τα κείμενα σου με mail στους φίλους σου; γ) γιατί δεν φτιάχνεις μια σελίδα με registration;
Άσχετο, αλλά το blog σου μου αρέσει πολύ. Έχουμε και κάτι κοινό – είμαι και εγώ από τα παιδιά του νησιού (πριν καμιά 6ετία όμως!)
Να είσαι καλά
George ε μα τα λέω, δε τα λέω;
ΤΑΣΟΣ κι εγώ αυτό σκέφτηκα. οτί καμιά φορά πάμε στα ηθικά πριν αναλύσουμε τα βασικά.
j95 αμερικαν μπαρ γινήκαμε φίλτατε
Dorian συμφωνώ. άσχετο αλλά φαίνεται ότι ήσουν εδώ καθώς λες “νησί” κι έχω ακούσει μόνο έλληνες φοιτητές να χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη για τη Μεγ. Βρετανία. Να’σαι καλά.
Αλήθεια έκλεισε το μόνιτορ;
Δεν το πήρα χαμπάρι :)
http://parafoniades.wordpress.com/2007/01/10/vrypan-monitor-1/
[…] To monitor ήταν ουσιαστικά ένας aggregator (για περαιτέρω εξηγήσεις βλέπε ‘Παραφιλολογίας το ανάγνωσμα’) […]
[…] – Κλιμακτήριος 79. ManifestoGR – λοιπόν το αποφάσισα … 80. digital-era – Παραφιλολογίας το ανάγνωσμα 81. Στερεοφωνικά και μαρμελάδες – monitor 2 και η νέα εποχή […]