History & Hunger
Originally uploaded by snowballed
Διάβασα σήμερα το Όχι άλλες καφετέριες από το Φάε ένα μαλάκα! (ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ό blog) και παρόλο που η ανάρτηση έχει πολλά καλά επιχειρήματα κατά βάση διαφωνώ.
Θα μπορούσαμε να το συζητήσουμε επί ακαδημαϊκής βάσης αλλά η άποψη μου βασίζεται πάνω σε αυτή του Benjamin Walter και δε θέλω να σου παπαγαλίσω οπότε για την σωστή εξήγηση περάστε στην πηγή.
Πρόσφατα πήγα στο Tower of London μαζί με κάποιον που ζει στην Ελλάδα. Στο Tower έχει και καφέ και κατάστημα με βιβλία και σουβενίρ και ένα μικρό εστιατόριο. Έχει επίσης εκθέματα που μπορείς να τα πιάσεις, έχει διαδραστιμά εκθέματα για τα παιδιά (εντάξει, και για τους μεγάλους), έχει βίντεο, έχει πανοπλία να φορέσεις για να δεις πόσο βαριά ήταν. Έχει επίσης παγκάκια για να κάτσεις, νερό, πινακιδούλες και κάδους απορρημάτων. Φυσικά έχει και τα πιο ‘σοβαρά εκθέματα (αν και τα υπόλοιπα δεν είναι ασόβαρα).
Για τον Έλληνα που με συνόδευε η ύπαρξη του καφέ και του εστιατόριου έκανε άσχημη εντύπωση στην αρχή. Όσο πέρναγε η μέρα όμως και γυρίσαμε όλο το χώρο, και ήπιαμε καφέ και καθήσαμε κάτω κλπ κλπ τελικώς συμφωνήσαμε στα παρακάτω.
Το Tower είναι το 1/ 10 των αρχαίων / βυζαντινών μνημείων στην Ελλάδα κι όμως σου φαίνεται σαν να είναι κάτι πολύ περισσότερο. Γιατί έχουν εκθέματα, χάρτες, πληροφορίες, διάδραση, σωστό φωτισμό, καθαριότητα, οργάνωση.
Δε φοβάσαι το χώρο. Ο χώρος δεν είναι αφιλόξενος, δεν προσπαθεί να σου δημιουργήσει δέος και φόβο – όπως σε πολλούς χώρους στην Ελλάδα. Δεν προσπαθεί να σου πει και το μεγαλείο των αρχαίων προγόνων και το πόσο λίγος και μηδαμινός είσαι εσύ. Όχι. Ο χώρος θέλει να σε κλείσει εκεί, να σε μάθει, να σου προσφέρει μια ματιά στο παρελθόν και την ιστορία της χώρας.
Θέλεις να κάτσεις εκεί όλη μέρα. Γιατί έχει να κάτσεις να ξεκουραστείς, να κάνεις ένα διάλειμα, να πιεις έναν καφέ και να συνεχίσεις. Αν έχεις και παιδιά μαζί σου είναι ιδανικά. Έχει διακριτικές πινακίδες προς το καφέ, που ανήκει στο ίδιο το Tower και είναι μέρος της εμπειρίας του χώρου, όχι απλά ένα κυλικείο που το δίνουν σε κάποιον εξωτερικό.
Θα μ’άρεσε πολύ αν και στους εξαιρετικούς χώρους που έχουμε στην Ελλάδα γινόταν μια πιο ολοκληρωμένη μελέτη όσον αφορά την εμπειρία του επισκέπτη καθολικά.
——————————–
Στο να οργανώσω τις σκέψεις μου βοήθησαν ο SaveAs και ο Demetrios σε συζήτηση που κάναμε στο friendfeed και φυσικά ο Έλλην συνοδός μου στο Tower.
η υπαρξη χωρων φιλοξενιας και αναψυχης στα μουσεια και στους αρχαιολογικους χωρους ειναι κατι που εγινε μοδα απο την αναγκη του επισκεπτη να ξεκουραστει και να παρει δυναμεις για να συνεχισει.
φαντασου να εισαι στο Μουσειο Φυσικης Ιστοριας και να μην εχεις καπου να ξαποστασεις! τιναξες την επισκεψη στον αερα.
οποιος ειναι εναντιον ειναι “ποζερος” και κολλημενος ή δεν εχει επισκεφτει παρα μονο τα κομματικα γραφεια και την πλατεια της πολης του.
το μονο ζητημα ειναι το καλαισθητο της εγκαταστασης!
H National Library of Scotland εχει και τραπεζάκια έξω τέτοια εποχή και δε με χαλάει και καθόλου. Μη ξεχνάς όμως ότι ο καφές ή το τσάι ή οτιδήποτε συναφές εδώ είναι refreshment και όχι μουχαμπέτι όπως Ελλάδα. Εξ ου και το αφεντικό μου στην Ελλάδα δε μ'αφηνε να πίνω καφέ στο γραφείο ενώ εδώ μας κερνάνε παγωτά, για κάποιον ανεξήγητο λόγο το να πίνεις καφέ στην Ελλάδα δείχνει έλλειψη σεβασμού – παράβαλε και τη μονιμη ατάκα “να φέρω καφέ;” των καθηγητών μας όταν μιλούσαμε την ώρα του μαθήματος!
δηλαδη τωρα εισαι μια Αθηναια του βορρα;
ζηλευω !
καλα να περασεις και προσοχη στα τοπικα ξυδια …μπορει να τα ονομαζουν Γκλεν… αλλα βαρανε σαν Γιαπωνεζικα ΝΤΑΝ στο κεφαλι…
Τα καλά δε βαράνε, ρώτα και τη θεία Σοφία.
[…] […]