Post για να με μισήσει η blogόσφαιρα: Ένας καινούριος πανικός στην ελληνική blogόσφαιρα απείλησε το μεσημεριανό μου ραχάτι (τί λέω πάλι η λογοτεχνικιά τύπισσα).
Η NIEMANDSROSE έγραφε και στο blogger και στην πλατφόρμα της LIFO. Κατόπιν σχολίου της κάτω από κάποια συνέντευξη κάποιου τύπου (δε μας νοιάζει τώρα, άλλο είναι το θέμα της) της σβήσανε και το σχόλιο αλλά και το post που ανέβασε μετά για να εκφράσει τον εκνευρισμό της (και καλά έκανε).
Διαβάζω λοιπόν διάφορες απόψεις και ιδέες περί του θέματος στην blogόσφαιρα – θέτω όμως κάποιες σκέψεις γιατί μου φαίνεται ότι τα έχουμε μπλέξει τα μπούτια μας και μπερδεύουμε λίγο το ποιο είναι το τυρί και ποιο είναι το κασέρι (που λέει κι ο Καβαλιώτης).
Ξεκαθαρίζω από την αρχή: Δεν κατηγορώ κανέναν. Θεωρώ ότι η NIEMANDROSE γράφει καλοπροαίρετα – αν και ο τρόπος που έβλεπε την LIFO πριν τις διαγραφές ήταν λίγο αφελής. Επίσης δεν κατηγορώ όσους έχουν σηκώσει τη σημαία της επαναστάσεως για ακόμα μια φορά (πώς μας αρέσει η αιματοχυσία στην ελληνική blogόσφαιρα) για να υπερασπιστούν την NIEMANDROSE. Καλά κάνουν αν πιστεύουν ότι αυτό είναι το σωστό.
Εγώ πάλι το βλέπω αλλιώς. Ότι η LIFO είναι επιχείρηση που προσφέρει κάτι. Και όλοι – πριν κάνουμε μια συμφωνία με μια επιχείρηση πρέπει να είμαστε έτοιμοι να πληρώσουμε το τίμημα.
1) Η LIFO είναι επιχείρηση με κανόνες, όρους και προϋποθέσεις.
Μια επιχείρηση όπως η LIFO (χωρίς απαραίτητα αυτό να είναι το μοντέλο της LIFO) δεν έχει καμία υποχρέωση να είναι ελέυθερη (μπάτε σκύλοι αλλέστε). Μάλιστα στην ελληνική αγορά ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να επιτρέπει στους χρήστες να γράφουν ότι θέλουν (όσο χιουμοριστικό και καλοπροαίρετο είναι αυτό) αν προσβάλουν ανθρώπους – κλειδιά της αγοράς. Μια επιχείρηση free (δηλαδή δωρεάν) τύπου δεν βγάζει τα λεφτά της και δεν επιβιώνει από τους χρήστες ως επιχείρηση. Ως επιχείρηση (αυστηρά λογιστικά δηλαδή) επιβιώνει από άλλα πράγματα (πχ. διαφημίσεις). Σε μία περιορισμένη αγορά όπως αυτή της Ελλάδας δεν χέζουμε εκεί που τρώμε.
2) Η LIFO δεν επιτρέπει τα σχόλια και τα blogs για να κάνουν οι χρήστες ότι γουστάρουν.
Μια επιχείρηση όπως η LIFO (χωρίς απαραίτητα αυτό να είναι το μοντέλο της LIFO) ακολουθεί ένα επιχειρηματικό μοντέλο – ας πούμε ότι είναι αυτό που λέει ότι όσοι περισσότεροι μπαίνουν τόσο περισσότερο μπορώ να χρεώσω για τις διαφημίσεις και τόσο πιο εύκολα μπορώ να ζήσω. Δεν είναι απλό; Αν οι χρήστες δημιουργούν πρόβλημα – ακόμα κι αν δε το θέλουν – τότε δε μπορώ να ζήσω. Μπορεί να έχω περισσότερους (γιατί λατρεύουν τους καβγάδες και τις ακρότητες) αλλά δε θα έχω διαφημίσεις για παράδειγμα.
3) Μια επιχείρηση δεν γουστάρει να θυσιαστεί στο βωμό καμιάς ελευθερίας της έκφρασης
Και καλά κάνει. Δεν είναι εκεί για να σηκώσει την παντιέρα της ελευθερίας, είναι εκεί για να επιβιώσει ως επιχείρηση. Ο ίδιος ο Τσαγκαρουσιάνος (όπως θυμάστε) έχει δηλώσει ξεκάθαρα ότι έχει πρόβλημα με ανώνυμους, με ασυδοσία και λοιπά που θεωρεί χαρακτηριστικά των bloggers. Τί editorial γραμμή λέτε να έδωσε στη LIFO; Απο προηγούμενα γραπτά του υποθέτω ότι πιστεύει σε ένα πιο ‘συμμαζεμένο’ μοντέλο.
4) There’s no such thing as a free lunch
Ό,τι σας δίνουν δωρεάν έχει κάποιο σκοπό. Αυτός ο σκοπός δεν είναι απαραίτητα κακός – βλέπε για παράδειγμα το open source software. Το αν ο σκοπός είναι κακός ή όχι θα το κρίνει ο καθένας μας και πριν πει “ναι” καλό είναι να κοιτάει και τί του ζητάνε. Η LIFO έχει Όρους και Προϋποθέσεις για να καλυφθεί νομικά – αλλιώς πάει της το κλείσανε το μαγαζάκι.
Τελευταίο και φαρμακερό: Για ποιό λόγο να έχεις blog στη LIFO;
Όλοι όσοι γράφουμε έχουμε ένα κάποιο ψώνιο (έλα παραδέξου το) και θέλουμε να μας διαβάζουν όσο περισσότεροι γίνεται. Αν υποθέσω ότι γι’αυτό κάποιος (οποιοσδήποτε) έχει blog στη LIFO (ας πούμε καλύτερη προβολή) τότε καλά να τα πάθει τα χουνέρια. Κάτι έδωσε η LIFO (προβολή) και δικαιωματικά κάτι απαίτησε (όρους). Έτσι είναι τα πράγματα. Κι όποιος θέλει να ουρλιάξει περί ελευθερίας της έκφρασης να πάει να βρει μια open source ή δωρεάν πλατφόρμα που να μην ελέγχει τί γράφεις και να την παλέψει την υπόθεση αν θέλει να τον διαβάζουν. Ελευθερία έκφρασης σε επιχειρηματικό μοντέλο στυλ LIFO σε μια αγορά όπως της Ελλάδας δεν μπορεί να υπάρξει.
———-
Το έμαθα από:
ANemos – NIEMANDSROSE vs Lifo
Σχετικά:
NIEMANDSROSE – LIFO, πόσο free press είσαι?
LIFO – Όποιος είναι έξω από το χορό…
Άλλα
Λαπούτα – Να βγει η bitch από τα σωθικά μου μέσα
ManifestoGR – με πιάνει μια συγκίνηση κάθε φορά που κάποιος
Old Boy – Της ασυδοσίας ο χορός
The Pan Within – LIFO Not Any More
Χρήσιμο POV – για να ισορροπήσει λίγο το καράβι =)
“Μάλιστα στην ελληνική αγορά ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να επιτρέπει στους χρήστες να γράφουν ότι θέλουν (όσο χιουμοριστικό και καλοπροαίρετο είναι αυτό) αν προσβάλουν ανθρώπους – κλειδιά της αγοράς.”
Αν αυτός είναι ο λόγος, ας το πει καθαρά. (πιο καθαρά)
buzz trackback για να ξεκαθαρίσω τα πράγματα δεν υπερασπίζομαι τη LIFO. Βάζω κάτω κάποια γεγονότα για να καταλαβαίνουμε για πιο πράγμα μιλάμε.
yorgos οποιεσδήποτε κι αν είναι οι προσωπικές απόψεις του Τσαγκαρουσιάνου και του οποιουδήποτε Τσαγκαρουσιάνου άλλο το άτομο κι άλλο η επιχείρηση. Μια επιχείρηση (στην Ελλάδα) δεν επιβιώνει χωρίς διαφήμιση (πάρε παράδειγμα ΟΠΟΙΟ περιοδικό και να σκεφτείς – ΟΛΑ ΜΑ ΟΛΑ δεν βγάζουν τα λεφτά τους από τις πωλήσεις).
Πέστα ρε Σοφία! Έχεις απόλυτο δίκιο. Πολλοί έχουν την εντύπωση πως η ελευθερία (εως και ασυδοσία) λόγου ισχύει παντού. Δεν είναι έτσι. Στον ιδιωτικό χώρο κουμάντο κάνει ο ιδιοκτήτης.
Θα τολμούσε κανείς να πάει σε συναγωγή Παρασκευή βράδι φορώντας μπλουζάκι με την φωτογραφία του Χίτλερ; Θα πήγαινε κανείς για γεύμα τέτοιες μέρες στην αρχιεπισκοπική κατοικία στην Αθήνα και θα ζητούσε ψητό σηκώτι;
Η ελευθερία λόγου έχει όρια. Στον ιδιωτικό χώρο, πριν την εξασκήσουμε, οφείλουμε να πληροφορηθούμε τους κανόνες του παιχνιδιού. Στον δημόσιο χώρο, οι κανόνες είναι λίγο-πολύ γνωστοί: το Σύνταγμα και οι νόμοι.
Θες ελευθερία και ασυδοσία λόγου; Άνοιξε ένα blog. Αν δεν γουστάρεις τους κανόνες που επιβάλλουν οι πάροχοι υπηρεσιών blog όπως το LIFO ή ο blogger, στήσε το δικό σου blog σε δικό σου server. Δεν ξέρεις πώς να στήσεις server; Ε τότε τι πας ξεβράκωτος στ’ αγγούρια;
Αυτά τα κλαψουρίσματα περι λογοκρισίας, ακούγονται σαν γκρίνια κακομαθημένων παιδιών που έμαθαν όλο στο «ναι, ό,τι πει το χρυσό μου» και έμειναν με την εντύπωση πως το «όχι» απαγορεύεται από τον Χάρτη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και το Σύνταγμα.
Μιλάμε δηλαδή για ανευθυνότητα και ανωριμότητα σε συνθήκες απελπιστικού μείγματος, για παιδιά που δεν ωρίμασαν και προσπαθούν να επικοινωνήσουν σε συνθήκες μιας εφηβείας που έχει παρέλθει και βρωμάει πτωμαΐνη!
Έλεος!
“οποιεσδήποτε κι αν είναι οι προσωπικές απόψεις του Τσαγκαρουσιάνου και του οποιουδήποτε Τσαγκαρουσιάνου άλλο το άτομο κι άλλο η επιχείρηση.”
Ενώ συμφωνώ με τα περισσότερα από όσα λες στο κυρίως κείμενο, διαφωνώ ριζικά ακριβώς με την παραπάνω πρόταση. Ο διαχωρισμός των (ηθικών) ευθυνών της επιχείρησης από αυτόν του επιχειρηματία/εκδότη/CEO/γενικού δερβέναγα είναι νομίζω προβληματικός παντού και πάντα. Αλλά, ακόμα περισσότερο, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Τσαγκαρουσιάνος πλειοδοτεί, ως πρόσωπο, σε συζητήσεις θεωρητικές, υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης γενικώς, και όσον αφορά τα ΜΜΕ ειδικώς (δες και την αναφορά στου old boy). Επιπλέον εμφανίζεται συνέχεια ως τιμητής των πάντων (που θα λέγανε και οι κνίτες) επιπλήτοντας οποιονδήποτε ο ίδιος νομίζει οτι αυτολογοκρίνεται για να δουλέψει στα ΜΜΕ.
Ταυτόχρονα ο ίδιος τύπος φοράει την προστατευτική μάσκα του επιχειρηματία και επιβάλλει ακριβώς τους όρους της αγοράς τους οποίους μέμφεται στο free press που έφτιαξε με σημαία την ελευθερία έκφρασης.
Είναι προφανώς δικαίωμά του να διευθύνει την επιχείρησή του όπως γουστάρει (και το κάνει επιτυχημένα αν κρίνει κανείς από το πώς σέρνει την μπλογκόσφαιρα σε επαναστάσεις και έριδες).
Είναι όμως επίσης δικαίωμα όλων των υπόλοιπων να διαπιστώνουμε δημόσια την ανακολουθία δηλώσεων και πράξεων.
Τέλος να παρατηρήσω οτι ο έμπορος π.χ. αυτοκινήτων που προσπαθεί με κάθε τρόπο να πουλήσει καθόλου δε με ενοχλεί προσωπικά. Ο Τσαγκαρουσιάνος με ενοχλεί γιατί αυτά που προσπαθεί να πουλήσει θα προτιμούσα να μην αποτιμώνται (τόσο φθηνά τουλάχιστον).
@λήρ: νομίζω οτι το θέμα μας είναι ακριβώς αυτό: οτι ο διαφημιστής είναι για τον Τσαγκαρουσιάνο τόσο ιερός όσο το ολοκαύτωμα για τους Εβραίους και οτι ταυτίζεται τόσο με τον πελάτη του όσο ο Αρχιεπίσκοπος με το συκώτι του.
Όπως λες στον ιδιωτικό χώρο κουμάντο κάνει ο ιδιοκτήτης. Γιατί δεν λέει ρητά ο ιδιοκτήτης οτι στα μπλόγκ της lifo θα δημοσιεύονται μόνο κείμενα που ο ίδιος εγκρίνει;;; Αυτό είναι το πρόβλημα, προφανώς…
Το πόσο ιερός είναι ο διαφημιστής για τον Τσαγκαρουσιάνο και για τον κάθε Τσαγκαρουσιάνο, είναι προσωπική υπόθεσή του και δικαίωμά του να το κρίνει ο ίδιος. Αυτό το δικαίωμα δεν μπορει να το υπερκεράσει κανείς επικαλούμενος την ελευθερία-ασυδοσία λόγου στον ιδιωτικό χώρο του LIFO. Με άλλα λόγια: δικαιώματα έχουν και αυτοί με ταπεινότερους σκοπούς και αρχές από τις δικές μας.
ενα ασχετο παραμυθακι: http://rodiat7.blogspot.com/2007/12/free-shoes.html
Ναι αλλά όταν διαβάζει κανείς τους όρους χρήσης στη Lifo αυτό που υποννοείται είναι ένας βαθμός αντικειμενικότητας στον ορισμό του τί σημαίνει προσβλητικό και του τί σημαίνει ελευθερία έκφρασης εντός του συγκεκριμένου ιστοχώρου. Στην περίπτωσή μας κανένας καλοπροαίρετος παρατηρητής δε θα σου πεί οτι το σχόλιο ήταν προσβλητικό. Ήταν όμως ενοχλητικό. Διαφορετικά πράγματα.
Επίσης ο Τσαγκαρουσιάνος είναι δημόσιο πρόσωπο και εκφράζει διαρκώς (με ακρίβεια, θα υπέθετε κανείς) τις απόψεις του για το πόσο ιερός είναι ο κάθε διαφημιστής, όταν πρόκειται για τους διαφημιστές των άλλων. Δεν δικαιούμαστε να τον εγκαλούμε όταν οι πράξεις του έρχονται σε αντίθεση με τα λεγόμενά του; Να τον εγκαλούμε ως διανοούμενο, τουλάχιστον, αν στους επιχειρηματίες αναγνωρίζουμε το δικαίωμα της παντελής απουσίας κάθε ηθικού ενδοιασμού.
lazopolis: όταν οι όροι χρήσης είναι υποκειμενικοί τότε ο καλόπιστος σχολιαστής οφείλει να είναι επιφυλακτικός και να αποφεύγει σχόλια τα οποία θα μπορούσαν να δώσουν λαβή σε παρεξηγήσεις. Αν δεν μπορεί να κινηθεί στο πλαίσιο αυτό τότε, ο καλόπιστος σχολιαστής, μπορεί να γράψει ο,τι θέλει στο δικό του το blog.
Ο καλοπροαίρετος παρατηρητής που επικαλείσαι είναι το ίδιο υποκειμενική οντότητα με τους όρους χρήσης. Πώς μπορεί να αποδεχτεί ο καλοπροαίρετος παρατηρητής το σχόλιο στο ύφος «θα τον βάλλουμε σε ρόλλερ κόστερ χωρίς μπάρα ασφαλείας». Με άλλα λόγια πώς μπορεί ένας καλοπροαίρετος παρατηρητής να δεχτεί απειλή κατά της ζωής κάποιου;
Η ίδια η niemandsroses εξηγεί: «Το ρόλλερ κόστερ είναι ένα τρενάκι στα λουνα παρκ που κάνει τούμπες και επικίνδυνες στροφές.» Άρα το να βάλλουμε κάποιον σε τέτοιο τρενάκι, μάλλον θα έχει δυσάρεστες συνέπειες στην σωματική του ακεραιότητα.
Συμφωνώ πως ο Τσαγκαριουσάνος είναι δημόσιο πρόσωπο και υπόκειται σε δημόσια κριτική. Καλόπιστη, τεκμηριωμένη και στηριγμένη σε επιχειρήματα και δεδομένα. Την οποία ο καθείς μπορεί να δημοσιεύει στο δικό του blog.
πω πω συγκινήθηκα…: D
Θα ξεκινήσει ακόμα ένας πνευματικός πόλεμος…γι’αυτο το συμβάν!
klain…
Μα καλα, βρε παιδια, αυτο που δεν καταλαβαινω τοσες φορες που εχει επαναληφθει το… πειραμα(!) ειναι το γιατι κοπτομεθα (να επεμβαινουμε ωστε) να αλλαξουμε το χαρακτηρα του ανθρωπου. Στο κατω κατω, ετσι νομιζει οτι θα παει μπροστα.
(συγγνωμη για το “παιδια”) ;-)
@ληρ: το να αντιλαμβάνεται κανείς αυτό που έγραψε η Niemandsroses σαν απειλή κατά τη ζωή κάποιου τον καθιστά αυτόματα κακόπιστο παρατηρητή. Δις ιζ νοτ δε στέιτς.
Επιπλέον από αυτά που λες και εφόσον ο καλόπιστος σχολιαστής πρέπει να αποφεύγει σχόλια που θα μπορούσαν να δώσουν λαβή σε παρεξηγήσεις, και μια που ο ορισμός του παρεξηγήσιμου είναι υποκειμενικός άρα αυθαίρετος, ο καλόπιστος σχολιαστής οφείλει να μη σχολιάζει ούτε να ποστάρει στη lifo. Αν αυτό προσπαθείς να πείς, συμφωνώ απολύτως.
Αλλά όπως ξανάγραψα πιο πάνω, πουθενά δε λέει ρητά στη lifo οτι το moderation γίνεται με όρους αυθαιρεσίας. Και στο σχετικό ποστ της lifo για το θέμα, επικαλούνται ανύπαρκτα νομικά ερίσματα και, υποθέτω, αντικειμενικούς ισχυρισμούς οτι το σχόλιο ήταν προσβλητικό. Δεν γράφουν οτι εδώ ο τόπος είναι ιδιοκτησία μας και θα σβήνουμε ότι δε γουστάρουμε.
@Ροδιά: συμφωνώ. Αλλά ποιού ανθρώπου :)
~~lazopolis, ok, της θειας μου εννοω… ;-)
Για να λυθει το ζητημα, προτεινω να βαλουμε τη ΝΙΕΜΑΝ.. σε ρολερ κοστερ μεγαλου κυβισμου -απο αυτα που αναποδογυριζουν κιολας- ΧΩΡΙΣ μπαρες ασφαλειας!!!
–>> διατιθεμαι να παιξω ρολο μπαρας αμα λαχει και δια παν ενδεχομενον θα καθομαι στο πισω καθισμα. Δεκτον;
Η ελλειψη χιουμορ πρεπει να τιμωρειται παραδειγματικα. Τhe END.
lazopolis: Συμφωνείς λοιπόν πως ο καλόπιστος σχολιαστής οφείλει ούτε να σχολιάζει ούτε να ποστάρει στο lifo. Εξ΄ορισμού λοιπόν η Niemandsroses δεν είναι καλόπιστη και συνεπώς γιατι χαλούμε εμείς τη ζαχαρένια μας για μια κακόπιστη σχολιάστρια;
Λαθος, συγγνωμη, εδω ειναι το τελος–>> το ζουμι ειναι οτι πετυχε ο στοχος να γινει ντορος (παλι και παλι και ξανα) για το φυλλαδιο που μια φορα ετυχε να πεσει στα χερια (και στα ματια) μου και σε αυτο συμβαλλαμε -αδερφια μου αλητες μπλογγερς- εντελως FREE..!!!
“Συμφωνείς λοιπόν πως ο καλόπιστος σχολιαστής οφείλει ούτε να σχολιάζει ούτε να ποστάρει στο lifo.”
όχι, λάθος έκφραση, ο “προσεκτικός” σχολιαστής. Για την ακρίβεια, συμφωνώ με την άποψη οτι το lifo είναι τόσο για τα μπάζα που δεν αξίζει να ασχολείται κανείς μαζί του, πόσο μάλλον να σχολιάζει ή να ποστάρει. Αλλά επειδή αυτό δεν είναι καθόλου αυτονόητο καλό είναι να το επαναλαμβάνουμε πότε πότε.
λ:ηρ έχεις μια τάση διαστρέβλωσης της ουσίας, παρατηρώ καλόπιστα…
>λ:ηρ έχεις μια τάση διαστρέβλωσης της ουσίας, παρατηρώ καλόπιστα…
lazopolis γέλασα πολύ μ’αυτό. Έχει μια τάση wordplay εδώ που τα λέμε.
Rodia μ’άρεσε πολύ το παραμύθι σου – more to the point than I could ever be
λ:ηρ καλά τί να λέμε τώρα, άμα έχεις όρεξη…
lazopoli: χαίρομαι που το σχόλιό μου βοήθησε στο να διορθώσεις το λάθος στη συλλογιστική σου.
Για το LIFO: ποτέ δεν κατάλαβα γιατί κάποιοι παν και στήνουν τα ιστολόγιά τους εκεί αν δεν έχουν άμεση σχέση με τον συγκεκριμένο οργανισμό. Απο τη στιγμή που το κάνουν πάντως είναι άξιοι της μοίρας τους και των συνεπειών. Δεν βλέπω τον λόγο γιατί θα πρέπει να κατακρίνεται ο κάθε Τσαγκαρουσιάνος που σε τελική ανάλυση κάνει ό,τι του γουστάρει στο δικό του μαγαζί. Κι ούτε γιατί θα πρέπει να δίνει εξηγήσεις ή λεπτομερείς και ενδελεχείς όρους χρήσης.
Καλό είναι να χαίρονται οι άνθρωποι μιας κάποιας ηλικίας (ειδικά όσοι πάσχουν από διδακτισμό) ακόμα και χωρίς πραγματικό αντικείμενο.
Για τη lifo τα ξαναείπαμε πιο πάνω, όπου παρατίθενται διάφοροι λόγοι γιατί θα πρέπει να κατακρίνεται ο συγκεκριμένος Τσαγκαρουσιάνος αλλά και ο κάθε Τσαγκαρουσιάνος.
Επιπλέον δεν υπάρχει λόγος να μπερδεύουμε συνέχεια τη νομική με την ηθική διάσταση της υπόθεσης. Νομικά, δικό του είναι το μαγαζί, ό,τι θέλει το κάνει, το καίει αύριο, ας πούμε. Ηθικά, υποτίθεται οτι όταν στήνεις μια δημόσια πλατφόρμα μπλόγκιν αναλαμβάνεις ορισμένες δεσμεύσεις έναντι των φιλοξενούμενών σου, μια από τις οποίες είναι να μην τους ξεπουλάς κάθε φορά που σε παίρνουν τηλέφωνο οι διαφημιστές σου και διαμαρτύρονται. Στην προκειμένη περίπτωση το lifo δε φαίνεται να θέλει να αναλάβει αυτή τη δέσμευση. Εμένα δε μου φαίνεται αυτό λεπτομέρια.
Καλυμμένος πίσω από την ανωνυμία θα ήθελα να δηλώσω ανερυθρίαστα (ή έστω ελαφρώς ερυθρά) ότι αφιερώνω την κάτωθι ωδή στη χαμένη νιότη της ευθύνης των λόγων: Σνιφ!
(παρακαλώ όπως διαβαστεί συνοδεία θλιμμένων βιολιών)
(καλές γιορτές)
@lazopolis: από πού κι ως πού το LIFO (και το κάθε LIFO γενικότερα) έχει τις ηθικές υποχρεώσεις και δεσμεύσεις που θεωρείς πως έχει; Εδώ εφημερίδες τις οποίες πληρώνει κανείς για να διαβάσει, και δεν έχουν απολύτως κανέναν ηθικό φραγμό στο τι γράφουν και στο πώς παραπληροφορούν. Κι εσύ ασχολείσαι με τις ηθικές δεσμεύσεις που θα ήθελες να παρέχει το LIFO;
Η ηθική υποχρέωση/δεύσμευση που έχει κάποιος απέναντι σε άλλους, είναι θέμα ανατροφής, παιδείας και περιβάλλοντος. Η εντύπωσή μου είναι πως στο περιβάλλον όπου κινείται το LIFO δεν ευδοκιμούν οι ηθικές υποχρεώσεις. Η προσδοκία σου για εκπλήρωση τέτοιων δεσμεύσεων σε τέτοιο περιβάλλον είναι μάλλον ουτοπική. Εξάλλου αν το LIFO επιθυμεί να εκπληρώσει ηθικές δεσμεύσεις θα τακτοποιήσει πρώτα αυτές έναντι των πελατών του.
Κι αν τέλος κρίνουμε το πως λειτουργεί μια επιχείρηση με βάση το πώς εκπληρώνει τις ηθικές δεσμεύσεις της, τότε να το κάνουμε για όλες τις επιχειρήσεις κι όχι μόνο επιλεκτικά με 1-2 όποτε μας βολεύει περιστασιακά.
Σα να τα μπλέξαμε τα μπούτια μας (Digital Era)…
Μέρος του Niemandsrose-Lifo thread. Η Σοφία υπερασπίζεται την εφημερίδα….
[…] « Σα να τα μπλέξαμε τα μπούτια μας […]
[…] :Μυρωδιά δεν πήρες – με ρώτησαν- για το στυγερό έγκλημα κατά της ελευθεροβλογίας ; (την βρήκαν στραγγαλισμένη […]