Είχα περίπου δέκα χρονάκια να πάω σε κάποιες από τις κλασσικές τουριστοπαγίδες του Λονδίνου. Βέβαια το τουριστοπαγίδες δεν το λέω για να πω ότι δεν αξίζουν, μια χαρά αξίζουν (ειδικά αν αλλάζει η παρέα).
Πάντως, σήμερα που το σκεφτόμουν (και έκλεισα και κάτι εισιτήρια για κανα δυο εκθέσεις) συνειδητοποίησα ότι δέκα χρόνια τώρα παραμένω τουριστάκι στο Λονδίνο.
ΜαΤηνΜπαναγία (που λέει ο λαός) κάθε φορά που περνάω από εκείνο το Embankment Bridge κοιτάω κατά τον Άγιο τον Παυλάκη και παθαίνω ένα σοκ με το πόσο όμορφο είναι το Λονδίνο.
Και ακόμα έχω να δω ρε παιδιά, δεν τελειώνει η πόλη.
Επόμενος στόχος το Foundling Museum.
Αχ Θεια Σοφία, μη στρίβεις το μαχαίρι στη πληγή, μη.
Μπράβο σου. Δεν έπεσες στην παγίδα του “ζω σε μία πόλη και δεν έχω επισκεφτεί ούτε ένα αξιοθέατό της”.
Kala ta les! Ki egw kathe fora pou perpataw sekeina ta limaria sineiditopoiw to poso omorfo kai poso megalo einai. giati kamia fora an zeis 3-4 zwni les ela mwre kai pou eimai??
Λυγμ. Αυτό μόνο.
Η κλασική μου βόλτα, ξεκινάω από κέντρο Λονδίνου και κατεβαίνοντας από τη London Bridge συνεχίζω μέσω South Bank για το Waterloo.
Εκεί στη νότια όχθη, τη νύχτα, καταλαβαίνω πόσο πανέμορφη πόλη είναι το Λονδίνο.
Μη μας καψώνετε ρε παιδιά, θα έρθουμε κι εμείς που θα πάει…