Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς

Το κυνήγι του θησαυρού της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου

Opening Ceremony

Πόση περηφάνεια πια με την τελετή έναρξης του Λονδίνου! Από την τελετή έναρξης της Αθήνας είχα να νιώσω τόση χαρά. Δεν τα συγκρίνω φυσικά (είναι ηλίθια μια τέτοια σύγκριση). Όλη η τελετή ήταν τόσο καλοσχεδιασμένη, τόσο όμορφα συμβολική, τόσο τρυφερή. Για μένα που ζω τόσα χρόνια στη Βρετανία ήταν ένας καταπληκτικός συνδιασμός πολλών χαρακτηριστικών της χώρας. Της πολυπολιτισμικότητας, της οργάνωσης, του χιούμορ, της σχεδόν ένοχης περηφάνειας και άρα του κλεισίματος του ματιού πονηρά.

Βέβαια, έπρεπε να παρακολουθείς σαν το μανιακό μήπως χάσεις το ένα δευτερόλεπτο με το cultural reference που θα σε έκανε να χαμογελάσεις ή να γελάσεις. Ήταν σαν το κυνήγι του θησαυρού που παίζαμε μικροί. Περνούσαν εικόνες και ανά τακτά χρονικά διαστήματα αναγνώριζες κάτι από τα διαβάσματα σου, από τις ταινίες σου, από τις μουσικές σου.

Ιδού μερικά πράγματα που αγαπάω και τα αναγνώρισα.

Στους αριθμούς που περάσαν πριν ξεκινήσει η τελετή το 43 ήταν το λεωφορείο 43 για London Bridge – το έπαιρνα για περίπου 3 χρόνια.

Το μικρό φιλμ πριν ‘μπούμε’ στο στάδιο ξεκινάει από την πηγή του Τάμεση και ταξιδεύει μέχρι το Λονδίνο. Στο ταξίδι, κάτω από μια μικρούλα γέφυρα ήταν οι Mole και Ratty, τα δύο ποντικάκια από το The Wind in the Willows, πολύ αγαπημένο βιβλίο εδώ στη Βρετανία.

Μετά, το φιλμάκι φτάνει Λονδίνο, η κάμερα περνάει πάνω από το Battersea Power Station και κρεμασμένο από εκεί είναι το γουρούνι των Pink Floyd.

κάμερα ανεβαίνει ψηλά, δείχνει το Λονδίνο από πάνω και ακούγονται τα πρώτα δευτερόλεπτα της μουσικής του East Enders – σαπουνόπερα από τις πιο αγαπημένες στη Βρετανία που διαδραματίζεται σε μία γειτονιά (που δεν υπάρχει) στο East End του Λονδίνου (εκεί γέλασα πολύ).

Περνάμε μέσα από τα τούνελ και ακούγεται ο ρυθμός του London Calling από τους Clash.

Opening Ceremony rehearsal
Στην αρχή το στάδιο ήταν όπως ο κήπος που είναι η εξοχή της Αγγλίας. Ακούγεται το Jerusalem του William Blake.

And did those feet in ancient time.
Walk upon Englands mountains green:
And was the holy Lamb of God,
On Englands pleasant pastures seen!

And did the Countenance Divine,
Shine forth upon our clouded hills?
And was Jerusalem builded here,
Among these dark Satanic Mills?

Bring me my Bow of burning gold;
Bring me my Arrows of desire:
Bring me my Spear: O clouds unfold!
Bring me my Chariot of fire!

I will not cease from Mental Fight,
Nor shall my Sword sleep in my hand:
Till we have built Jerusalem,
In Englands green & pleasant Land

Ταξιδεύουμε με φιλμάκια στη Βόρειο Ιρλανδία, Σκωτία  και Ουαλία όπου παιδικές χορωδίες τραγουδούν ένα τραγουδάκι από το έθνος τους. Με τη σειρά ήταν Danny Boy, Flower of Scotland, Bread of Heaven (και τραγούδησαν λίγο στα Ουαλικά και λίγο στα Αγγλικά).

Κατάλαβα επίσης και το ότι ο Kenneth Branagh έπαιζε τον Isambard Kingdom Brunel (μηχανικός από τους πιο διάσημους, όποια γέφυρα κι αν δεις, κάπου θα ‘ναι κι αυτός ανακατεμένος) ο οποίος έπαιζε τον Caliban από το The Tempest. Μου πήρε λίγη ώρα αυτό αλλά εντάξει, το έλυσα.

Be not afeard; the isle is full of noises,
Sounds, and sweet airs, that give delight and hurt not.
Sometimes a thousand twangling instruments
Will hum about mine ears; and sometime voices
That, if I then had waked after long sleep,
Will make me sleep again; and then in dreaming,
The clouds methought would open, and show riches
Ready to drop upon me, that when I waked
I cried to dream again.

Το Πανδαιμόνιο της Βιομηχανικής Επανάστασης ακολούθησε και κάπου ανάμεσα σε όλο τον πανικό εμφανίστηκαν και οι Σουφραζέτες. Είχα δει νωρίτερα στο BBC ότι ανάμεσα τους ήταν και δύο απόγονοι της Emmeline Parkhurst.

UPDATE: (ευχαριστώ την Elissabeth στα σχόλια) Είδαμε και ανθρώπους με κοστούμι και βαλίτσες να μπαίνουν μπροστά από ένα μοντέλο πλοίου. Ήταν το MV Empire Windrush που έφτασε 22 Ιουνίου 1948, με 493 επιβάτες από τη Τζαμάϊκα. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο άρχισε στη Βρετανία η προσπάθεια ανοικοδόμησης και δεν υπήρχαν αρκετά εργατικά χέρια. Κάλεσαν ανθρώπους από άλλες χώρες του Commonwealth – αρχικά κυρίως από τη Τζαμάϊκα (τα διάβασα αυτά όταν έδωσα και για το Βρετανικό Διαβατήριο)

Ακολουθεί φιλμάκι με τον Daniel Craig (πιο πρόσφατο James Bond) που πάει στο παλάτι να παραλάβει τη Βασίλισσα. Γυρνάει το γκριζωπό κεφάλι και είναι Η ΙΔΙΑ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ η οποία λέει “Good Evening Mr. Bond” κι έχουμε πέσει κάτω από τα γέλια. Το ύφος του Craig είναι το χαρακτηριστικό αγγλικό “ναι ξέρω πόσο σουρεάλ και αστείο είναι τώρα αυτό αλλά θα μειδιάσω απλά”.

Κι εκεί που φτάνει το ελικόπτερο στο στάδιο και λες να πηδήξει ο Daniel Craig ξεκινάει η θρυλική μουσική του James Bond (τουρου, τουρου, τουρουτουρου) και πέφτουν ο Craig και η βασίλισσα (εντάξει, όχι οι κανονικοί) από το ελικόπτερο.

Και μετά βγαίνει η βασιλίτσα με το κλασσικό της ύφος “γεια σας, εδώ είμαι, αλλά επειδή είμαι και μιας ηλικίας θα κοιτάω τα σκαλιά κατεβαίνοντας, ευχαριστώ”. Ένα ύφος έχει αυτή η γυναίκα, για όλες τις περιστάσεις.

Μετά έχουμε το κλασσικό subversive χιούμορ των Βρετανών, με ένα ολόκληρο section για το National Health Service, όπου χορεύουν ασθενείς, νοσοκόμες και γιατροί από το Great Ormond Street Hospital. Αυτό είναι νοσοκομείο για παιδιά όπου κάνουν θαύματα. By the way, το NHS ξεκίνησε το 1948 και η ιδέα ενός συστήματος υγείας για όλους ήταν επαναστατική. Το ότι αυτό τον καιρό το NHS πωλείται λίγο λίγο (μεγάλα εγκλήματα) κάνει νομίζω αυτό το κομάτι της τελετής ακόμα πιο σημαντικό.

Στη σκηνή με την παιδική λογοτεχνία και τα όνειρα/ εφιάλτες των παιδιων αναγνώρισα τον Voldemort (αλίμονο), τη Mary Poppins και τον Child Catcher από το Chitty Chitty Bang Bang.

Όταν η συμφωνική ορχήστρα του Λονδίνου παίζει αργότερα, ανάμεσα τους είναι και ο Rowan Atkinson ως Mr. Bean. Παγκόσμια γνωστός ο χαρακτήρας, δε λέω, αλλά εγώ τον αγαπάω όταν κάνει τον vicar. Huge comedy value. Κλικ για το  βίντεο.

Μετά περάσαμε στη μουσική και τον κινηματογράφο, μέσα από ένα μικρό σπίτι. Απίστευτα συμβολικό. Το κλασσικό σπίτι – το όνειρο του μέσου Βρετανού. Με εικόνες από την οικογένεια η οποία βλέπει όλη μαζί ταινίες ή τρώει, από το δωμάτιο των κοριτσιών που ετοιμάζονται για να βγουν, από τη μαμά που του λέει ότι δε θα βγουν έτσι έξω. Φωτογραφία από τα αγόρια (the lads) που βγαίνουν για το βράδυ – κλασσική σκηνή στις πόλεις τις Βρετανίας το Σαββατόβραδο.

UPDATE: Αυτό το είχα ξεχάσει και το θυμήθηκα τώρα που μιλούσα με τη μαμά Δέσποινα. Κάποια στιγμή εμφανίστηκε ο Michael Fish του BBC που έλεγε ότι δεν πρόκειται να έρθει τυφώνας. Ήταν ιστορική στιγμή (θα ήταν πολύ αστεία αν δεν είχα γίνει τόσες καταστροφές) γιατί το ίδιο βράδυ έγινε της μουρλής από τον τυφώνα, με ανέμους που πλησιάζανε τα 122 μίλια την ώρα (εδώ για λεπτομέρειες και παρακάτω το βίντεο με τον Michael)

UPDATE: Άλλο πράγμα που είχα ξεχάσει και το θυμήθηκα τώρα που μιλούσα με τον έρωτα μου. Προσέξτε τη σύνθεση της οικογένειας και των παρεών – τη φυλή, το χρώμα, τα ντυσίματα. Μια μίξη που ζούμε καθημερινά στη Βρετανία.

Κάπου εκεί που χορεύουν όλοι μαζί ακούγεται μια γνωστή μελωδία, το Going Underground. Εκεί έπεσα κάτω από τα γέλια γιατί στα αυτιά πολλών Λονδρέζων ακούγεται κάτι τελείως διαφορετικό.

Από μουσικές είχε άπειρες (και από περούκες και από στολές και από χορό). Το καλύτερο μου είναι που ακούγεται το Pretty Vacant των Sex Pistols και χοροπηδάνε τύποι με τεράστια κεφάλια και μοϊκάνα (άσε με μάνα). Και λίγο τέχνη, και λίγο επανάσταση, και λίγο comedy…

Τσουπ, σκάει κι ο Dizzee Rascal, local boy και η περηφάνεια του East London και όλων των crews. Ακούγεται κι ο Tinie Tempah, άλλος θεός του Grime, που γεννήθηκε στο Ανατολικό Λονδίνο.

Ακολουθεί σήκωμα του σπιτιού στον αέρα κι από κάτω είναι ο Sir Tim Berners Lee, εφευρέτης του World Wide Web σε ένα απλό γραφείο και κλικ κλκ κλκ κάτι γράφει στον υπολογιστή.

Στη μνήμη των θυμάτων των 7/7 τρομοκρατικών επιθέσεων στο Λονδίνο ο Akram Khan χορογράφησε και παρουσίασε με την ομάδα του μια δημιουργία ειδικά για τους Ολυμπιακούς. Από ότι διαβάζω στο site, το brief που έδωσε ο σκηνοθέτης της τελετής Danny Boyle στον Khan ήταν μία λέξη: “Mortality” – αν αγαπάει κάποιος τον μοντέρνο χωρό στο Λονδίνο μπορεί να δεί καταπληκτικά πράγματα ούτως ή άλλως. Ο Khan είναι ένας μόνο από τους εκπληκτικούς δημιουργούς που δουλεύουν στη Βρετανία.

Abide with me; fast falls the eventide;
The darkness deepens; Lord with me abide.
When other helpers fail and comforts flee,
Help of the helpless, O abide with me.

(…)

Hold Thou Thy cross before my closing eyes;
Shine through the gloom and point me to the skies.
Heaven’s morning breaks, and earth’s vain shadows flee;
In life, in death, O Lord, abide with me.

Η Emeli Sande τραγουδούσε το Abide With Me καθώς μια καρδιά χτυπούσε ακατάπαυστα, η καρδια του Λονδίνου, οι καρδιές των αθλητών, η καρδιά του κόσμου.

Αυτή η μία καρδιά πιστεύω ήταν και ο συμβολισμός της φλόγας. Κάθε ομάδα μπαίνοντας στο στάδιο συνοδευόταν και από ένα παιδί που κρατούσε κάτι σαν χωνί στο χέρι του. Στο τέλος καταλάβαμε ότι ήταν λουλούδια, πάνω από 200, που άναψαν όλα μαζί στο τέλος και ήρθαν κοντά για να σχηματίσουν την Ολυμπιακή Φλόγα του σταδίου.

Εσύ τί βρήκες; Τί αναγνώρισες;

 

Διάβασε επίσης

 

26 comments to Το κυνήγι του θησαυρού της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου

  • ka8y

    Σοφακι την τελετη δεν την ειδα, και ειχα διαβασει σχεδον παντου αρνητικα σχολια. Τι ομορφα ομως να την βλεπεις μεσα απο τα ματια καποιου που αναγνωριζει τι βλεπει! Θα κατεβει παραυτα!

    Ps: και στην τελετη την ελληνικη καποιος μη ελληνας δεν θα καταλαβαινε και πολλα!

    • Sofia

      Από ότι διαβάζω καταλαβαίνω ότι οι Έλληνες εκφωνητές δεν είχαν ιδέα και πραγματικά κατέστρεψαν την τελετή για πολύ κόσμο. Εγώ την αγάπησα πάντως.

      • George

        Το χειρότερο απ’ όλα ήταν ο ήχος που έφτανε στην τηλεόραση. Ένα συγκεχυμένο συνονθύλευμα που περιείχε τον ήχο του σταδίου και μάλλον έναν ήχο από τον γενικό της κονσόλας… Μόνο και μόνο γι’ αυτόν το λόγο ήταν αδύνατον να το παρακολουθήσει κανείς… Για να μην αναφέρω την ασχετοσύνη του Δημήτρη Χατζηγεωργίου που έκανε την «περιγραφή» της τελετής. Ο άνθρωπος αυτός είναι παντελώς άσχετος ακόμα και όταν μεταδίδει αθλητικά γεγονότα που θεωρητικά έπρεπε να ξέρει. Και είναι επικεφαλής της αποστολής που έχει πάει στο Λονδίνο.
        Ένα μικρό δείγμα από περιγραφή του σε αγώνα μπάσκετ. http://www.youtube.com/watch?v=uob1POy4I9g

        Οπότε ο συνδυασμός ενός τόσο Βρετανστρεφούς θεάματος (άντε να ξέρει κανείς το λεοφωρείο με αριθμό 41!), του κάκιστου έως απαράδεκτου ήχου και μιας περιγραφής από τον, ίσως, χειρότερο σπορκάστερ που έχει περάσει από την ΕΡΤ (με εξαίρεση τον Μαμουζέλο!), έκανε την τελετή στα μάτια των ελλήνων τηλεθεατών να μοιάζει με τοπικό πανηγύρι…

  • Μήπως έγραψες εσύ το σενάριο της τελετής και το έδωσες; Φυσικά εγώ ο άσχετος με Αγγλία, κατάλαβα το 1/20ό από αυτά που ανέφερες ότι έπιασες. Anyway. Ο Mr. Bean γαμάτος όπως πάντα. :-) Ειδικά στο φιλμάκι που τρέχει στην παραλία. Όπως είδα και στο twitter, πλέον η βασίλισσα είναι μία από τις γυναίκες του James Bond.

    Κιτς; Μου ήρθε προς στιγμήν, αλλά σε μια πιο ώριμη σκέψη, καταλαβαίνεις ότι η τελετή έδειξε στιγμές της Αγγλίας, από τους ανθρώπους της και την κουλτούρα της. Γιατί εμείς με τα καρπούζια και τη Μαρινέλλα στη λήξη ήμασταν καλύτεροι;

    Anyway, καλή τελετή, δε λέω. Στο τέλος, είναι η αλήθεια ότι βαρέθηκα και πήγα για ύπνο (είχαμε και 3 ώρες διαφορά…). Δεν είδα ποιος άναψε τη φλόγα. Ποιος;

    • Sofia

      Στο στάδιο με τη φλόγα μπήκε ο Steve Redgrave (με τα άπειρα Ολυμπιακά χρυσά http://en.wikipedia.org/wiki/Steve_Redgrave). Εκεί την παρέδωσε σε 7 εφήβους που επιλέχθηκαν από 7 Βρετανούς Ολυμπιονίκες. Ήταν ένα συμβολικό “πέρασμα της φλόγας” στη νέα γενιά αθλητών. Οι 7 έφηβοι άναψαν την τελική φλόγα.

  • Καλώς σε βρήκα καταρχήν..Λοιπόν εγώ δεν την είδα την τελετή γιατί κοίμιζα το μωρό και..με πήρε ο ύπνος..αλλά παρόλαυτά έχω σκοπό να τη δω.Όσοι την είδαν μου είπαν μόνο αρνητικά αλλά με τον τρόπο που την είδες εσύ ήταν μαγική…Θα τη δω λοιπόν για να βρω κι εγώ το θησαυρό χεχε..

    • Sofia

      Νομίζω ήταν καθαρά Βρετανική και σε κάποια σημεία ιδιαιτέρως Λονδρέζικη. Το βρίσκω έντιμο αυτό και πολύ ενδιαφέρον. Είναι κρίμα που κάποιοι υποτιμούν (ή απλά δεν κατάλαβαν) την παρουσία πραγμάτων και ανθρώπων που έχουν συμβάλλει στην παγκόσμια ιστορία και τον πολιτισμό.

      • WOM zero

        Η κριτική που άκουσα απο Βρετανούς (και με την οποία συμφωνώ) εχει να κάνει με το τι κατάλαβε ο υπολοιπος κόσμος. Δεν με πειράζει που ήταν τοσο Βρετανική, μπραβο τους , αλλά θα πρέπει να είχε γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε να καταλαβαίνουν και οι μη-κατοικοι του νησιού. Πολύ φοβάμαι πως πολλοί κοίταζαν με απορία.

        Εγώ προσωπικά την απόλαυσα, ειδικά το σημείο που πέταξε την Βασίλισσα απο το ελικόπτερο! :-)

  • Kyveli

    Οφείλω να ομολογήσω οτι σίγουρα δεν το είδα με την δική σου ματιά. Αν και αγαπώ οτιδήποτε Βρετανικό ορισμένα σημεία δεν τα κατάλαβα.. Βρήκα εξαιρετικά έξυπνο το σημείο με τον Τζείμς Μποντ και την Βασίλισσα γιατί όντως δεν περίμενες μια τέτοια εξελιξή.

    Πάντος ξέρω περιπτώσεις Αγγλών που επίσης το βρήκαν βαρετό και δεν κατάλαβαν πολλά απο αυτά τα οποία εδείξε ποσο μάλλον εγω και φυσικα Ελλήνες και Ελληνικα μεσα ενημερωσης.

    Με την δική σου όμως οπτίκη θα ήθελα να το ξαναδω και να παρατηρήσω τα σημεία που ανέφερες.

  • Elena

    Δε νομίζω πως υπάρχει καμία απολύτως σύγκριση ανάμεσα στην ελληνική τελετή και σε άλλες τελετές, χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι άλλες χώρες δεν έκαναν υπέροχη δουλειά. Η ελληνική τελετή ήταν σταθμός των Ολυμπιακών, ως η χώρα που γέννησε τους αγώνες ήταν μοναδική και δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με καμία άλλη, κατά την άποψή μου.

    Κατά τα άλλα, πιστεύω πως ο κόσμος απογοητεύτηκε γιατί περίμενε διαφορετικά πράγματα από τη χθεσινή τελετή. Μένω στην Αγγλία πολλά χρόνια τώρα και αναγνώρισα τα περισσότερα από τα παραπάνω (όχι όλα, πρέπει να ομολογήσω!), όμως οι φίλοι μου που φιλοξενώ αυτές τις μέρες, οι οποίοι και κατάγονται από διαφορετικά μέρη της Ευρώπης δεν μπόρεσαν να συνδεθούν. Το NHS δε σημαίνει τίποτε για αυτούς. Η έντονη προβολή στα social media και στο πώς διασκεδάζουμε το βράδυ, επίσης.

    Αντίθετα, νομίζω πως ο κόσμος περίμενε να δει λίγο περισσότερο το Λονδίνο που ξέρει και που αγαπά – δεν είχε καμία αναφορά στη τεράστια μας ιστορία στο ποδόσφαιρο (εκτός από του Ντέιβιντ) ή στους αγώνες που διοργάνωσαν άλλες χώρες στο παρελθόν για να μας θυμίζει πως είναι ένα παγκόσμιο γεγονός. Περίμενα λίγο περισσότερη αναφορά στη μουσική, Pink Floyd, Black Sabbath, Oasis κτλ, όμως απογοητεύτηκα.

    Ήταν όμως μία πολύ καλά οργανωμένη τελετή με άψογους εθελοντές και συμμετέχοντες που φαινόταν πως αγαπούσαν πολύ αυτό που έκαναν.

    Η φλόγα πράγματι άκρως εντυπωσιακή – το καλύτερο ήταν πως δεν ήξερε κανείς πώς θα μπορούσαν όλα τα πέταλα να μεταμορφωθούν σε μία τεράστια πανέμορφη φλόγα.

    Επίσης μου άρεσε πολύ που τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν ήταν αθλητές και όχι ψέυτικοι σελέμπριτις.

    Περάσαμε καλά και χάρηκα πάρα πολύ που οι Ολυμπιακοί ήρθαν στο σπίτι μου (τονίζω το μου, μην έχουμε και παρεξηγήσεις!).

    φιλιά

  • katmitchell

    Εχμ. Θεωρώ ότι έγινε μια τελετή για να ευχαριστήσει τους Άγγλους (και ελάχιστους μη Άγγλους). Και για να είμαι ειλικρινής, δεν με ενοχλεί καθόλου αυτό. Θα ήθελα να με πορώσει περισσότερο όμως το μέρος με τη μουσική, θα μπορούσε να είναι πολύ πιο δυνατό και να μας αφήσει μαλάκες.

    All in all, τέτοιες γιορτές πάντα έχουν και καλά και κακά στοιχεία, αλλά είναι μιζέρια να μένεις στα κακά και να μην τα απολαμβάνεις ή ακόμα χειρότερα να μην αναγνωρίζεις κανένα καλό γιατί “οι Άγγλοι είναι αδερφές” – “όταν εμείς είχαμε πολιτισμό οι άγγλοι ήταν στα δέντρα” – “μεις ήμαστε καλύτεροι το 2004” (κάτι που ακούστηκε από τα πρώτα 5-10 λεπτά της τελετής) κτλ.

    Και εννοείται πως 3 ώρα Ελλάδας τραγούδαγα Hey June!

    • Sofia

      Εγώ μουρμούραγα το Jerusalem κι η λατρεία με κοιτούσε λες και είχα πάθει κάτι ;-)

  • Julia

    Πόσο μα πόσο to the point!!! Και πόσο λυπηρή η αντίδραση πολλών! καταλαβαίνω ότι το γούστο είναι υποκειμενικό, αλλά τόσος κομπλεξισμός δε δικαιολογείται! (αναφέρομαι σε σχόλια που είδα στο facebook)

  • Σοφία (η εξ Εδιμβούργου)

    Άσχετο: Το κομμάτι με το NHS και τη νοσοκόμα φύλακα-άγγελο μόνο όποιος έχει ξενυχτίσει στα εξωτερικά ιατρεία και του έχει φέρει η νοσοκόμα από το δικό της το πρωινό μπορεί να το εκτιμήσει!

  • λονδρεζα

    na sou pw sofia, bravo! katarxin ta les polu kala, deuteron exeis kanei to research sou, kai triton eisai mia ellinida sto londino me tin opoia sumfwnw se polla! (sou exw steilei kai email alla den mou apantises :(
    tha to kanw repost sto facebook, na to doune oloi oi ellines pou to kakologane. emena marese polu h teleth, htane nai quintessentially british, alla marese pou o danny boyle ekane focus ston aplo kosmo kai oxi toso polu se big celebrities. episis to diversity kai h proboli tou, oso zwntano einai sth kathimerinothta mas sto Londino…

    • Sofia

      Σήμερα ηρέμησα λίγο και σε σκεφτόμουν – κάτσε πάω να σου στείλω email. Κι εχείς δίκιο γι’αυτό που λες για τη ζωντάνια της καθημερινότητας του Λονδίνου

  • Elissabeth

    Ksexases na anafereis thn afoiksh tou Windrush, to prwto ploio pou efere antres kyriws apo thn Jamaica ton Iounio tou 1948 gia na ergastoun sthn Agglia , ka8ws meta ton 2o pagkosmio polemo den yparxan ergatika xeria na kaloipsoun tis thesis ergasias.

  • Δεν εχω ζήσει στην Αγγλία (έζησα σε άλλες χώρες ανα διαστήματα) και στο Λονδίνο έχω πάει διακοπές αλλά ήταν η καλύτερη τελετή έναρξης που θυμάμαι. Καλύτερη και από το 2004.
    http://kopasas.blogspot.gr/2012/07/2012-45.html?spref=tw

  • δεν είδα την τελετή.. αλλά σίγουρα δε θα καταλάβαινα τίποτα.. χαίρομαι που την είδα μέσα από τα μάτια σου.. :) :)
    την καληνύχτα μου :) :)

  • George

    Διασκεδασα πολύ με τον Αtkinson να διακωμωδεί το ‘ολυμπιακό πνεύμα’ και το ιδεώδες του ευ-αγωνίζεσθαι, μέσα στην τέλετή έναρξης των Ολυμπιακών, βάζοντας τρικλοποδιά στον πρώτο της κουρσας στο βίντεο!

  • Σοφία,

    Σ’ ευχαριστώ για το ποστ. Παρακολούθησα με προσοχή την Τελετή και τα “ένοιωσα” όλα αυτά, κι ας μην είχα γνώση όλων των αναφορών. Το θετικό ήταν πως ανέβλυζε το city spirit από τις εικόνες και τις μουσικές. Το ίδιο δηλαδή ακριβώς με την Τελετή της Αθήνας: το όλον σε παρέσυρε και η αναγνώριση της κάθε λεπτομέρειας γινόταν ήσσονος σημασίας.

    Δεν πείθονται οι “κωφοί και τυφλοί”. Δεν πειράζει: δε μας αφορούν.

    Καλή συνέχεια!

    Κ.

  • Marina

    Σοφία δεν παρακολούθησα την τελετή γιατί δε διαθέτω τηλεόραση,ομως τι όμορφα που τα περιγράφεις, σαν να τα είδα κιόλας!Ευτυχώς που υπάρχει και αυτή η άποψη γιατί απ’ όσα έχω διαβάσει μέχρι τώρα κατάλαβα οτι οι Ελληνες περίμεναν να βλέπουν επι 30 λεπτά ενα δάσος με βελανιδιές και ημιάγριους πάνω στα δέντρα να καταβροχθίζουν βελανίδια.
    Ευχαριστώ!

  • antzi

    Σοφια μου, θα συμφωνησω μαζι σου μονο στο γεγονος οτι δεν μπορεις να την συγκρινεις με την ελληνικη… καθως η δικη μας ητανε τελειως διαφορετικη! με παρουσιαση ιστοριας και πολιτισμου…
    οι αγγλοι παρουσιασαν κατι διαφορετικο…εντελως διαφορετικο.. μουσικη βιομηχανια και θεατρο… κινηματογραφο.. αγγλικο χιουμορ καθως ειπαν και καποιο αλλοι αναγνωστες. Για μενα… κατι σαν Eurovision ητανε!
    και δυστυχως πολυς κοσμος δεν μπορουσε να ”ακολουθησει” την τελετη ακομα και ακουγωντας τους αγγλικους εκφωνητες (συμπληρωνω 3 χρονια στην αγγλία )
    οπως και να χει ητανε ενα ωραιο θεαμα/ performance! και για αυτο θα πούμε well done UK!

  • Hi, i must tell you that it’s hard to find your articles in google, i found this one on 22 spot, you should build some quality backlinks to increase your website ranking in google and drive a lot more visitors to your articles, it means more audience and more sales for you. For more details search in google for – Raitt SEO advices

Leave a Reply to Kyveli Cancel reply

You can use these HTML tags

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>