Το Πικρό Τσάι της Ξενιτιάς

Από τον πρώτο στο δωδέκατο χτύπο

Δημοσιεύθηκε και στις Μικρές μου Ιστορίες

Τα Μεταμεσονυχτια

Το 2004, σε αυτό το blog ξεκίνησε η μικρή παράδοση των μεταμεσονύχτιων αναρτήσεων. Η πρώτη ανάρτηση αυτής της κατηγορίας γράφτηκε όντως μετά τα μεσάνυχτα. Με τα χρόνια (και έχουν περάσει πολλά) ο τίτλος της κατηγορίας δεν άλλαξε, παρόλο που οι αναρτήσεις της γράφονται όλες τις ώρες. Όλες έχουν κάτι κοινό φυσικά, εξ ου και η κατηγορία. Είναι λίγο από flash fiction, λίγο από ποίηση, λίγο από μικρή ιστορία για μια ώρα λιγότερο ή περισσότερο δύσκολη.

Τα Μεταμεσονύχτια δεν είναι για μένα. Γράφονται και δημοσιεύονται ψηφιακά για να μοιράζονται, για να διαβάζονται, για να σχολιάζονται. Είναι μικρές ιστορίες, ψηφιακής ιδιοσυγκρασίας.

Αρκετές φορές κάποιο από τα μεταμεσονύχτια ήταν η αρχή μιας νέας γνωριμίας. Όπως το “Σχεδόν Σεξ“, αγαπημένο της Αντιγόνης.

Άλλες φορές ήταν ένα μήνυμα σε φίλους που ήταν μακριά. Όπως το “Άκου τώρα: Της νοσταλγίας“, που η Αρετή κατάλαβε πρώτη.

Άλλες φορές ήταν ένα όνειρο γραμμένο ειδικά. Όπως το “Καλλιδρομίου και απελπισίας γωνία“, που η Μάγδα πρέπει να το διαβάσει δυνατά.

Κι άλλες φορές ήταν μικρά πειράματα εξομολόγησης και αλλαγής του παρελθόντος που κάποιος διάβασε και του άρεσαν και δεν άφησε σχόλιο ποτέ.

Που και που κάποιος πρότεινε τη δημοσίευση τους σε σχόλιο. Η στιγμή όμως για να δημοσιευθούν τα πιο αγαπημένα ήρθε φέτος το καλοκαίρι. Ένα μικρό (και αναγκαίο) διάλειμμα από τις διορθώσεις που γίνονται στα Πρωινά Μετά.

Μαζεύτηκαν, διορθώθηκαν, μπήκαν σε μία σειρά που μάλλον έχει λογική (ή τουλάχιστον έχει λογική για μένα) και παραδόθηκαν στο Μανώλη Μαυραντωνάκη και την Κατερίνα Mitchell για την επιμέλεια (και για την υπομονή και για την επιμονή). Για όποια λάθη παραμένουν ευθύνομαι εγώ. Όλα μαζί γίνανε ένα αρχείο και μέσα από την πλατφόρμα αυτο-έκδοσης lulu διατίθενται ως δωρεάν ebook  (.pdf και .epub) και ως εκτυπωμένο βιβλίο.

Το μικρό βιβλιαράκι έφτασε στα χέρια μου για πρώτη φορά σήμερα. Πολύ παράξενο συναίσθημα, να κρατάς τυπωμένο σε βιβλίο κάτι που γράφτηκε, δημοσιεύθηκε και διαβάστηκε σε έναν ψηφιακό κόσμο.

Σε αυτό τον ψηφιακό κόσμο έγραψα, σχολίασες, γνωριστήκαμε – έστω κι αν δε μιλήσαμε ποτέ. Ελπίζω η συλλογή αυτή – κι όποια άλλη ακολουθήσει – να ξεκινήσουν ακόμα μια “κουβέντα” μεταξύ μας.

Μπορείτε να κατεβάσετε ή να αγοράσετε Τα Μεταμεσονύχτια εδώ.

 

8 comments to Από τον πρώτο στο δωδέκατο χτύπο

  • Αρετή

    Είναι ίσως απο εκείνα που θα λέγαμε στην Καλλιδρομίου (ή και κάπου άλλού) με μπύρα και τσιγάρο αν ήσουν εδώ (ή εγώ εκεί) ή τραβηγμένα σενάρια που βγάζει το μυαλό σου (μου) ακούγοντας κόσμους να μιλάνε στο λεωφορείο. Εγώ θα πάρω το βιβλίο για να ξαναδιαβάσω στην παραλία με λάδι στα χέρια και άμμο στο δέσιμο!! Μπράβο Θεία!

  • πράγματι συμπληρώθηκαν 8 χρόνια οπως λες Σοφία κι’αν θυμάμαι καλά σε γνώρισα (διαδικτυακά) το 2007. σε διαβάζω συχνά πυκνά ασχέτως αν δεν γράφω τη γνώμη μου.
    Να είσαι καλά να τα εκατοστήσει το blog και η πέννα σου να τα χιλιάσει χαρίζοντας σε μας γλαφυρά αναγνώσματα.

    καλό καλοκαίρι

    Σ.Κ

  • Σε γνωρισα διαδυκτιακα μπορει και απο την πρωτη μερα !οι ευχες μου ειναι μεγαλες σε οτι εχεις στον μυαλο σου

  • Lili

    Sofia! Eida thn anarthsh sou stin lifo kai kataklysan to myalo mou anamnhseis. Den hksera oti grafeis akoma. Bravo…
    :)

    Lili

  • […] λέγαμε και τις προάλλες, κάποια από Τα Μεταμεσονύχτια γίνανε […]

  • […] Από τον πρώτο στο δωδέκατο χτύπο (Ιούλης 2012 – 8 χρόνια μετά Τα Μεταμεσονύχτια πάνε κι άλλες βόλτες) […]

Leave a Reply to Spiros Kechriotis Cancel reply

You can use these HTML tags

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>