Άκου τί πρόβλημα υπάρχει.
Εμένα μ’αρέσει να γράφω υπερβολές και απολυτότητες. Γελάω πάρα πολύ (και γελάς κι εσύ μη το αρνείσαι) με την καρικατούρα που μπορείς να δημιουργήσεις όταν ισοπεδώνεις τα πράγματα (για καλό σκοπό πάντα).
Καλά παραδείγματα σε ετούτο το blog είναι ο Πέφτουλας του Facebook, το έπος της ΡΟΚ μπάντας, κι ο Άντρας ο Αρμάνδος. Όλα ετούτα – και τα παρόμοια – είναι αστεία επειδή με την απαραίτητη αυθάδεια μπορούσα να υπερβάλω για να δώσω μία περιγραφή. Στο δρόμο κατουριόμασταν και στο γέλιο (καλά όχι και όλοι, όσοι τους ταιριάζει αυτό το χούμορ – sic – μόνο)
Όσο μεγαλώνω πιστεύω ότι αυτή την υπερβόλα μπορείς να την έχεις πολύ πιο εύκολα όσο είσαι νέος. Τότε που είσαι απέθαντος και τα ξέρεις όλα. Ενώ όσο μεγαλώνεις τόσο περισσότερο ξέρεις να βάζεις και τα “αλλά“, “πλην όμως” και τέτοια. Αυτό ακριβώς – το να κατανοείς και τα παρελκόμενα – πιστεύω ότι είναι η κατάρα της ωρίμου ηλικίας (την έφτασα). Πού έχεις μια φοβερή κατανόηση γενικώς.
Παράδειγμα:
Αν θέλω να γράψω
Άνθρωπος άνω των 35 που μένει με τη μάνα του πρέπει να αποφεύγεται ως ο πιο πιθανός από την παρέα να γίνει σχιζοφρενής δολοφόνος με φετίχ συλλογής κυλότας.
Καλό;
Κι όμως ΟΧΙ. Σκέφτομαι αμέσως στη σκατοοικονομία στην Ελλάδα, την πιθανή αρρώστια στην οικογένεια, την πιθανότητα να χτίζεις κάτι δικό σου κλπ κλπ.
ΤΙ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ; Πότε έγινα τόσο μαμούχαλη; Τί ορμονικό μου έχει συμβεί βαγγελίστρα μου;
Πιστεύω πως είναι θέμα ηλικίας. Αν σκεφτούμε ότι εγώ ξεκίνησα το digital-era το 2004, 24 ετών μπουμπούκι και σήμερα έχουμε 2011 κι εγώ έχω περάσει τα 30, καταλαβαίνουμε ότι έχουμε προχωρήσει σημαντικά.
Από κεί που η θέση μου ήταν “αν κάνεις ετούτο θα συμβεί εκείνο οπόταν είσαι μαλάκας” τώρα έχω αρχίσει να βάζω νερό στο κρασί μου. Ποιός; ΕΓΩ! Πουτάνα ωριμότης μου έχεις τσακίσει την ψυχολογία.
Δεν ξέρω βέβαια ίσως φταίει και τίποτα άλλο, π.χ. ερωτεύτηκα, μου λείπουν οι βιταμίνες και άλλα τέτοια. Βοηθάτε γιατί μου χει γίνει το μότζο μουνί και δε μπορώ να γράψω υπερβολές που τις αγαπάω.
Σύμφωνα με αυτή μου την ηλικιακή θεωρία πάντως η μόνη γιατρειά είναι να περιμένω να γίνω γριά. Τότε πιστεύω ότι λόγω που ο τάφος χάσκει μονίμως κοντά σου, παθαίνεις μια αντιστροφή κι αρχίζεις τα γνωστά “όταν εγώ ήμουν νέα” και τέτοια, που είναι απολαυστικότατα.
Αν βέβαια υποψιαστώ ότι για να μου ξαναχαρχαλευτεί το μότζο πρέπει να περιμένω καμιά 30αριά χρόνια θα σκάσω! Με τί θα ασχολούμαι μέχρι τότε;
α. ναι, φταίει η ωριμότητα!
β. Ναι, είναι παρανοικός με φετίχ τη συλλογή κυλότας! Να πάει να συγκατοικήσει με κανένα φίλο που όλα εδώ ταυτίζουν την ανάληψη της ευθύνης της ίδιας τους της ζωής με την επαγγελματική αποκατάσταση και την δυνατότητα αγοράς iPhone! Ου ρε!
Crucilla>> ου και πάλι ου
Πού να δεις εγώ τι έχω πάθει…
Ναι σε καταλαβαίνω και εγώ το ίδιο περνάω! χαχα η κρίση των 30 τι να πεις!
j95 & javapapo>> λέτε να φταίει και το άλλο; είμαστε τόσο παλαίουρες που έχουμε κουραστεί την υστερία. ή μπα;
Ως αδιόρθωτος ορθολογιστής, σου έχω καλά νέα. Το ίδιο το κείμενό σου σε διαψεύδει. Είναι και απόλυτο και αυθάδες. Τίγκα στην υπερβολή χωρίς “ναι μεν αλλά”.
Βέβαια έχουμε ένα ψιλο-παράδοξο εδώ. Μπορεί να συμβαίνει ένα από τα δύο:
α. Το κείμενό σου είναι αληθές οπότε έχεις χάσει όντως το μότζο οπότε δεν θα ήταν δυνατό να γράφεις τέτοιο κείμενο (είσαι σχιζοφρενής δηλ. ένα πράγμα)
β. Το κείμενό σου είνα ψευδές (γράφεις επομένως μπούρδες) και το ‘χεις ακόμα το μότζο. Αν το ‘χες όμως ακόμα το μότζο δεν θα έγραφες μπούρδες!
Δηλ. το κείμενό σου είναι αληθές και ψευδές ταυτόχρονα (ή κανένα από τα δύο αν προτιμάς), μια παραλλαγή της γάτας του Σρόντιγκερ να ‘ούμε.
Ελπίζω να μην σε στείλω στον ψυχολόγο με τα λεγόμενα μου :-) Εμένα μου φάινεται πως το έχεις ακόμα το μότζο σου και για το συγκεκριμένο θέμα είναι περισσότερο σημαντικό τί πιστεύουν οι αναγνώστες και όχι εσύ η ίδια.
Ανδρέας >> ένα θα σου πω. το σχόλιο το διάβασα δυο τρεις φορές γιατί την πρώτη αληθώρισα!
πάντως μου έδωσες ελπίδες, την ευχή μου!
Απορία ξενέρωτης ωρίμου κυρίας: Τι είναι το μότζο; Γκούγκλισα, αλλά άκρη δεν έβγαλα.
Σοφάκι,
είτε το 2004 ήσουν 23 (κλειστά) είτε το 2011 είσαι 31 (ανοιχτά)
:P
τι θα γίνει με σένα και τους αριθμούς βρε παιδί μου;;;
:)
Νταξ μωρέ ξερς. τα πετσοκόβω ολίγον.
Μπα.
Nαι σωστά, όσο μεγαλώνεις ωριμάζεις και σοβαρεύεις.
Κλασσικό παράδειγμα, εγώ.
Ο.Ε.Δ
Το “μουτζό” στα καλιαρντά είναι το μουνί. Μήπως εννοείς αυτό, με προφορά βορειοελλαδίτικη;