Βαθιά συγκίνηση για άλλη μια φορά με έχει πιάσει τέκνα μου.
Ξαναγίναμε deasy-tal και προκαλούμε τον πανικό.
Ω ναι, μη μου το αρνηθείς, υπάρχουν στον θαυμαστό ψηφιακό κόσμο πράγματα που δε θέλεις να βλέπεις και – τολμώ να το πω – άνθρωποι που δεν θες να ακούς. Δεν είναι ντροπή, όλοι έχουμε τις προτιμήσεις μας.
Θα μου πεις τις γνωστές δικαιολογίες – μην ανησυχείς τις λέω κι εγώ και στη δουλειά και στο πανεπιστήμιο – περί πολυφωνίας, περί της αξίας που έχουν οι διαφορετικές απόψεις, περί του πόσο πολύτιμες είναι οι συζητήσεις που κάνουμε online με ανθρώπους που μπορεί να μη συμφωνούμε.
(έχει και συνέχεια)
Σχόλια εκεί.
Συγχαρήκια εδώ.
Σματς.
Leave a Reply