>> Θα το βρεις και στο δωρεάν e-book “Τα Μεταμεσονύχτια“. Κλικ για να το κατεβάσεις.
Το αποφάσισε ένα βράδυ – όχι πως ήταν ξαφνικό.
Γιατί από τη στιγμή που της το είπε σαν να είχαν αλλάξει όλα μέσα του και να είχε άλλο φως το κάθε του βήμα μέχρι τότε. Έπεφτε το βράδυ γύρω του σαν πέπλο περίπου, η ζέστη δεν έλεγε να περάσει και τα δικά του τα λόγια επαναλαμβάνονταν με ηχώ.
Το βιβλίο πεταμένο στο πάτωμα, η σελίδα να τσαλακώνεται λίγο – πρώτη φορά που δεν τον ένοιαζε. Μπλουζάκι παλιό, ασιδέρωτο, ίσως και λίγο σκισμένο, το ρολόι αφημένο στο κομοδίνο, ένα ποτήρι νερό να μαζεύει σκόνη.
Φόρεσε το παντελόνι του, πήρε τα κλειδιά του, θυμήθηκε να βάλει παπούτσια και μέχρι το ξημέρωμα είχε επιστρέψει. Έτσι. Για το σεβντά που λέμε.
Απίστευτο;
Να το δω και να μη το πιστέψω…που είναι αυτός ο αντισστοιχά τρελός
Μα άμα είναι μόνο εκείνη βρε παιδί είναι μισή η ιστορία.
Σωστά…το tango, walz θέλει δυο
Πάντα
Γιατί πάντα αυτός ο καταραμένος δυισμός; Δηλαδή το tango με τρεις η τέσσερις είναι άσχημο;
Δε διαφωνώ. Απλά παραπάνω από έναν.
Άντε ηρέμησα! Δεν μου άρεσε το τέλος του προηγούμενου!
Γιατί δε σου άρεσε;
Τα μεταμεσονύχτια κάποια στιγμή θα πρέπει να τα εκδόσουμε Θεία. Ειδικα αυτά που ανέβηκαν για μισή ώρα για να σχολιαστούν και κατέβηκαν αμέσως μετά. Ε;
Πού είσαι αθεόφοβη; Σε έπαιρνα τηλέφωνο.
Τα μεταμεσονύχτια δεν είναι προς έκδοση φιλενάδα. Είναι προς τέρψιν των φίλων που ξέρουν να τα μοιράζονται.
Δεν ξέρω :P Μου άφησε ένα περίεργο συναίσθημα. Τώρα που με κάνεις να το σκεφτώ, μάλλον φταίει η λέξη “Φυγή” στον τίτλο και όχι το τέλος!
Σωστός και παρατηρητικός
Αν έπαιρνες εμένα τηλέφωνο, πάλι λάθος έπαιρνες!!
Αν δεν θες, μπορούμε να τα εκδόσουμε μόνο για τους φίλους!!
Άμα είναι μόνο για τους φίλους θα δηλώσω και ονοματεπώνυμα. Τρέμετε λέμε θα προβώ σε ωμές αποκαλύψεις.